V. VI. VII. Sınıflar Ortak I. Ders

Profesör Wesley okula geldiği günden beri alışıldığı üzere masasının arkasında durmuş bir şekilde bekliyordu öğrencilerini. Bu yıl profesörü olduğu dersi iki kişi üstlendikleri için ders verdiği yalnızca üç sınıf vardı. Profesörlük yapmaya başladığı günden itibaren dersine girdiği öğrencilerle olacağı için mutluydu, yaşına daha yakın kişilerle olmak alt sınıflarla olmaktan daha kolaydı onun için. Yan yana ve arka arkaya bulunan ikişer kişilik sıraların dolması çok zaman almayacak gibi gözüküyordu. Art arda gelen öğrenciler herhangi bir sıraya oturuyor ve dersin başlayacağı zamanı bekliyordu. Yaklaşık on dakika kadar dersi alan tüm öğrencilerin gelmesini beklemekle geçmişti. Herkesin geldiğinden emin olduğunda ise bulunduğu yerden kalkarak fısıldaşmalara son vermek amacıyla araladı dudaklarını.

"Öncelikle, hepimiz için güzel bir yıl olmasını diliyorum. İlk dersimiz için Ejderhaların uygun olacağını düşündüm, diğer yaratıklara oranla daha çok ilgi görmüştür ateş püsküren dostlarımız. Daha çok ünlüdürler bir de."

Dostlarımız kelimesini söylerken sesine verdiği tondan ciddi olmadığı epeyce anlaşılıyordu. Söyleyeceklerini pencereyi döven yağmur damlaları baltalama girişiminde bulunuyordu lakin pek başarılı olamıyorlardı. Öğrencilerin kulaklarında profesörün ince sesiyle birlikte camlara çarpan su damlalarının da sesleri yer ediyordu. Sesini olağandan daha yüksek çıkarmaya çalışan profesör masasının sol köşesine yaslanarak herkesle göz teması kurmaya çalıştı ardından salıverdiği kelimeler bir önceki sözlerinin devamı niteliğindeydi.

“Pek dost canlısı olmayan ejderhaları saklaması da hayli zordur. Dişileri, erkeklere oranla daha büyüktürler lakin bu onları daha zararsız kılmaz. İki cinse de yaklaşırken hayli dikkatli olunmalıdır. Hatta yanınızda bir ejderha eğitimcisi yoksa kesinkes onlardan uzak durmanızı öneririm. Ejderhaların beden parçaları hayli kıymetlidir ve son derece önemli sihirli güçlere sahiptirler. Ticaretini yapmak yasak lakin kimleriin bu kurala uyduğu muallakta. On tür safkan ejderha türü bulunmaktadır. Bazen türler arasında çiftleşmeler mümkündür ve garip kırmalar ortaya çıkabilir. Safkan ejderhaları ve saydığım özelliklerini bir kenara not ederseniz sizin için iyi olur. Sınavda karşınıza çıkabilir.”

Sohbet havasında devam ettirmeye çalıştığı derste o ana kadar herhangi bir sorun olmamıştı. Öğrencileri huşu içinde dinliyordu, herhangi bir soru da yöneltilmemişti o ana kadar. Yaslandığı yerden rahatsızlık duymaya başlamış olan Vale yerinde doğruldu. Fazla büyük olmayan sınıfın içinde ağır adımlarla yürümeye başladı. Arasında gezindiği öğrencilerin durumdan rahatsız olup, olmamasını önemsemiyordu. Sesinde her ne kadar arkadaş canlısı bir tını olsa da yüzündeki ifadesi ciddiyetten ödün vermiyordu. Her ne kadar meymenetsiz görünse de öyle olmadığı çoğu kişi tarafından biliniyordu. Hangi türden başlayacağını düşünüyordu o sırada Vale ve karar verdiğinde adımlarına son vermeden araladı yeniden dolgun dudaklarını.

“En zararsız görünenlerinden Gal Yeşili ile başlayalım. Derisi yurdunun yemyeşil otlarıyla bütünleşmiş gibi görünse de ona özel olarak ayrılan bir bölgede, dağlarda yaşamaktadır. Zararsız olmasının nedeni koyunlardan beslenmesidir. İnsanlar onu kışkırtmadıkça, ona ya da ailesine zarar vermedikçe insanlardan beslenmeyi tercih etmez. İnsanlardan özenle uzak durur. Kükremesinin kolaylıkla tanınabilen ve şaşırtıcı biçimde ahenkli bir tınısı vardır. Ateşini ince fıskiyeler şeklinde püskürtür ve bir ejderha yumurtasının ona ait olduğunu yeşil benekli toprak kahverengisi bir renge sahip oluşuyla anlıyoruz.”

Sözlerinin son bulmasıyla duraksayan profesör konuşurken bozulan solunum düzenini ona sorun çıkarmayacak bir hale sokmaya çalıştı. Bu esnada öğrencilerinin not almasına da izin vermiş oldu. Not defterlerinin yüzeyiyle buluşan tüy kalem uçlarının çıkardığı sinir bozucu ses bir süre devam etti. Çıkan sesin sonlandığını anlamasını sağlayan sessizlik ve kafaların ona çevirilmesi devam etmesinin istendiğinin sinyalini veriyordu. Yaslandığı duvarda istifini bozmadan tekrar konuşmya başladı.

“Bir diğer safkan ejderhamız ise Obürüç Opalgözü. Asıl vatanı Yeni Zelanda olmasına rağmen daha çok Avustralya’da görülür. Pek çok ejderhanın aksine dağlar yerine ovaları kendisine yuva olarak benimsemiştir. İki ila üç ton arasında ağırlığa sahiptir. Yanar döner, inci gibi pulları ve ona adını veren gözbebeksiz, çok renkli gözleriyle göze en hoş gelen ejderhadır. Çok canlı kırmızı alev püskürür lakin saldırgan değildir diğer ejderhalarla karşılaştırıldığında. Karnı aç olmadıkça saldırmaz. Opalgözler de Gal Yeşilleri gibi koyunlarla beslenmeyi severler. Ancak bu demek değildir ki daha büyük avların peşine düşmezler. Opalgöz yumurtaları açık gridir ve dikkatsiz mugglelar tarafından fosil dedikleri ölü canlı parçaları zannedilebilir.”

Bulunduğu konumdan birbirine kenetlenen kollarını açarak uzun, yerleri süpüren cübbesinin sol cebinden sağ eliyle çektiği asasını masasına doğru tutarak birkaç defa salladı. Söylediği birkaç sihirli sözcük ile ahşap masanın üzerinde bulunan resimlerden biri öğrencilerin görebileceği hizada durdu. Opalgözün ateş pürkürürken zorlukla çekilmiş, hemen yanında duran yumurtasını da barındıran bir fotoğrafdı bu. En başta yapması gereken işi son bıraktığı için kendisine lanet okuyan iç sesini susturmakta zorluk çekti. Bu durumun öğrencilerinin umurunda olduğunu düşünmüyordu lakin iç sesi susmayı tercih etmiyordu. Bunu başardığı sırada öğrencileri söylenenleri not etmiş, çıkan ses sonlanmıştı. Yerinden kıpırdayarak önlere doğru yürümeye başladı. Hala daha elinde tuttuğu asasını salladı ve Opalgöze ait fotoğraf eski yerine kavuşurken bir diğer ejderha türüne ait fotoğraf aynı yere hizalandı. Sıradaki türü anlatmak için kelimeleri azat etti.

“Çin Ateştopu... Bu tür doğuya özgüdür. Kırmızı ve düzgün pulları ve küçük kalkık burunlu yüzünün çevresinde konuşlanmış altın dikenlerle tuhaf saçak ve adamakıllı pırtlak gözleri sayesinde çarpıcı bir görünüşe sahiptir. Adını, kızdırıldığı zaman burun deliklerinden fışkıran mantar şeklindeki alevlere borçludur. İki ila dört ton arasında değişen ağırlığa sahiptirler. Kendi türüne diğer ejderhalara oranla daha çok önem verir. Yuvası olarak konumladığı bölgesi bir ya da iki ejderha ile paylaşabilir. Genellikle insanları ve domuzları tercih eder ancak diğer memeli hayvanlardan beslenmeyi de kendilerine görev edinmişlerdir. Yumurtası altın benekli, parlak koyu kırmızıdır ve Çin büyücüler kabuklarına çok değer verirler, bu sebeple yararlanmayı da ihmal etmezler.”

Adımları masasına ulaştığında son bulurken, öğrencilere de yazılarını bitirmeleri için zaman verdi. O esnada hala daha sağ elinde bulunan asasını tekrar salladı ve az önceki resim eski yeriyle buluşurken sonraki türe ait fotoğraf onun yerini aldı. Tüy kalem seslerinin son bulmasını beklemeden salıverdi sözcükleri.

“Macar Boynuzkuyruk... Şu ana kadar saydığım ve saymaya devam edeceğim ejderha türleri arasında en tehlikelisidir. Siyah pulları vardır. Sarı gözleri, bronz boynuzu, kuyruğuna kadar devam eden bronz dikenleri vardır ve kertenkeleye benzer. Soluğu ateş ejderhalar arasında en uzun mesafeye ulaşandır. On beş metreye kadar ulaştığı söylenir. Besin olarak koyunları, keçileri ve insanları tercih ederler. Yumurtaları çimento rengindedir ve çok sert bir kabuğa sahiptirler. Yavruları, doğdukları anda iyice gelişmiş olan kuyruklarından bulunan dikenleriyle kırarlar kabukları.”

Hız kesmeden asasını tekrar salladı ve bir sonraki türe ait fotoğraf boynuzkuyruğa ait olanın yerini aldı. Daha hızlı çizittirilen kelimelerle tüy kalemin çıkardığı ses katlanılmaz olmaya başlamıştı. Ancak profesör anlatacaklarının hepsini derse verilen zamana sığdırmaya çalıştığı için bunu umursamayarak devam etti anlatacaklarına.

“Hebrid Siyahı... Britanya’nın bir diğer ejderhası. Gal’li arkadaşına oranla daha saldırgandır. Her Hebrid Siyahına iki yüz eli kilometrelik bir alan gerekir. Uzunluğu dokuz metre civarında, sert pullu, parlak mor gözlüdür. Sırtında bir sıra sığ ama ustura keskinliğinde pütür vardır. Kuyruğunun ucunda ok biçiminde bir diken vardır, kanatları da bir yarasanın kanatlarını andırır. Geyikleri, büyük köpekleri ve sığırları kendisine yiyecek olarak seçmiştir.”

Kısa kestiği anlatımında önemli noktalara yer vermeye çabalamıştı. Ayakta durmaktan ağrıyan bacaklarına kulak vererek ahşap masasının arkasında bulunan sandalyeye yerleşti profesör. Oturmasının ardından asasını tekrar sallayarak fotoğrafların değişmesini sağladı. Bu defa not edilenlerin sonlanmasını bekledi. Konuşmaktan sesinin de yorulduğunun farkındaydı. Bu kısa aralarla sesini de dinlendirmeyi amaçlıyordu. Geçen birkaç dakikanın ardından yeniden araladı dudaklarını cadı.

“Norveç Pütürlüsü... Pek çok yönden Boynuzkuyruk’u andırır. Onun kuyruk dikenleri yerine sırtında kapkara pütürleri bulunmaktadır. Kendi türüne karşı hayli saldırgan olan bu tür günümüzde iki elin parmaklarını geçemeyecek sayıda kalmışlardır. Pek çok memeliyi kendisine besin aracı olarak seçmiştir ve su canlılarını da içermektedir bu besin zinciri. Yumurtaları siyahtır ve yavruları diğer türlerin ejderhalarına göre daha çabuk ateş solumaya başlar.”

Öğrencilerinin bu uzun uzadıya anlatılan şeylerden sıkıldığının bilincindeydi. Ancak bu derste ejderhaları bitirmesi gerektiği için bu göz ardı etmeye çalışıyordu. Kendisi de ejderhaları anlatmaktan sıkılmıştı ancak elinden gelen hiçbir şey yoktu ve kendisi bu dersin profesörü olarak bunları hayli ilginç bulduğunu göstermeliydi dışarı. Mayışmaya başlamayı bırakarak yüzüne yayılan bir gülümseme takınmaya çalıştı. Asa sallamaktan yorulan bileğine aldırış etmeyerek tekrar savurdu elindeki asayı ve fotoğraflar yine yer değiştirdi.

“Peru Zehirdişlisi... En küçük ve en hızlı uçan ejderhadır. En fazla beş metre uzunluğuna sahip olan Zehirdişlisi pürüzsüz pullara, siyah pütürcüklere ve bakır renkli bir deriye sahiptir. Boynuzları kısa, dişleri zehirlidir. Keçiler ve ineklerle beslenmeyi sevse de insanları midesine indirmekten öyle hoşlanır ki bir dönem sayıları azaltılmaya çalışıldı bu yüzden.”

Uykusunun gelmeye başladığını anlamasını sağlayan esnemesini engel olmak için uğraşsa da başaramamıştı. Kafası önlerindeki not defterlerine eğik olan öğrencilerinin bunu görmemesini umdu. Ancak bunu birkaç kişinin fark ettiğini gördü. Kıkırdayan öğrencilere attığı sert bakışlar susmalarını sağlarken asasını tekrar salladı. Resimler konumlarını değiştirirken profesör de yazılanların son bulmasını umursamadan dudaklarının arasından sözcüklerin kaymasına izin verdi.

“Romen Uzunboynuz... Koyu yeşil pulları ve avını kızartıp midesine indirmeden önce kullandığı deşmesini sağlayan uzun, parlak altın renginde boynuzları vardır. Uzunboynuz’un yaşam alanı artık dünyanın en önemli ejderha koruma alanı haline gelmiştir. Her milleyetten insan buraya gelerek çeşit çeşit ejderhayı inceleyebilir. Boynuzlarının ticareti yapıldığı için son yıllarda Uzunboynuz yetiştirme programı hazırlanmıştır. Bunun sebebi ise tartışılır.”

Kısa tuttuğu bilgi aktarımı gittikçe daha da kısalmaya başlamıştı. Beş ile altı cümleyle anlatmaya başlamıştı artık ejderhaları. Önemli noktalarını ele almaya çalışsa da kimi zaman gereksiz bilgileri de söyleyebiliyordu. Artık sonuna doğru yaklaştığı dersin bitmesini istediğini fark etti. Hızlı bir şekilde salladığı asası sayesinde yeniden fotoğraflar arasında değişiklik olmuştu.

“İsveç Kısaburnu... Derisi eldiven ve kalkan yapımında kullanılan gümüşi mavi, güzel bir ejderhadır. Burun deliklerinden dışarıya soluduğu alevi parlak mavidir. Kısaburnun insan öldürme konusundaki sicili temiz sayılır. Lakin bu onun becerisi değildir. Yabanıl, insan ayağı değmemiş dağlık bölgelerde yaşamasının bir sonucudur.”

Safkan ejderha türlerinde sonuncusuna geldiğini görmesiyle gülümsemesinin sebebi oluşuvermişti. Asasını son defa sallayan profesör oturduğu yerden ayağa kalktı ve ilk baştaki konumunu aldı. Yeniden yaslandığı masasının rahat olmayışından şikayet etti iç sesi. Onu aldırış etmeyerek son defa araladı dudaklarını.

“Ukrayna Demirgöbeği… En büyük ejderha türüdür, ağırlıkları altı tona ulaşmaktadır. Zehirdişli’yle, Uzunboynuz’dan daha yavaş uçan toparlak Demirgöbek buna rağmen tehlikelidir. Konduğu yerleşim bölgelerini ezebilecek yapıdadır. Pulları metalimsi gridir, gözleri koyu kırmızıdır. Tırnakları da uzun ve yırtıcıdır. Sicili pek temiz olmayan Demirgöbeklerden biri 1799 yılında Karadenizden, boş olan bir yelkenliyi kapıp götürdüğünden beri Ukrayna Büyücülük yetkilileri tarafından gözaltında tutulmaktadır. Ve bu son safkan ejderha türüydü. Bununla birlikte dersimiz son bulmuş oldu. Çıkabilirsiniz.”

Sözlerini sonlandırmasıyla not almayı bitiren öğrenciler sınıfın dışına çıkmaya başlamıştı. Bir sonraki dersinin boş olmasını bir hediye olarak değerlendiren cadı biraz dinlenebileceği için mutluydu.

Dudaklarını oğlanın kalın dudaklarından ayırırken bunu yapmayı istemediğini hareketleri hayli iyi bir şekilde gösteriyordu. Parmakları hala daha oğlanın vücudunda geziniyor, sahip oldukları o kısacık anı ellerinden geldiğince iyi değerlendirmeye çalışıyordu, iki sevgili. Nefese nefeseydi ikisi de lâkin Rowena kızı hala mantıklı düşünebiliyordu. Östrojen her ne kadar hat safhada salgılanmış olsa da kuzgunun bu yanını köreltememişti, hiçbir zaman. "Artık gitmeliyiz, sevgilim." Sevgilisinden alacağı yanıtın ne olduğunu tahmin ediyor ve tahmininin gerçek ile birebir örtüşeceğine şüphesi yoktu. Sunset'in aksine Xavier her zaman arzularının esiri olur ve tatmin olduğunu hissedeceği ana kadar durmak fiilini lugatından çıkartırdı. Yavru köpek bakışları oğlanın çehresinde yerini alırken kalın ve tok sesinde kendilerini bulan sözcükler kulak kıvrımlarına ulaştığında çarpık bir gülümseme yerletirmişti, Rowena kızı suratına. "Yalnızca birkaç dakika daha kalsak, Valeria'nın bizim derse girip girmediğimizi umursayacağını sanmıyorum. Saatleri devreye sokabiliriz bu durumda." Tebessümü büyüyerek dişlerinin meydana çıkmasını sağlarken, oğlana hâk vermişti. Sonuçta, Sihirli Yaratıkların Bakımı dersini kaçırmasının onun için mühim bir kayıp oluşturmayacaktı lâkin daha ilk dersten adının kaçağa çıkmasını istemiyordu. Valeria'nın bina sorumlusu olması ve kendisinin de bina başkanı sıfatını taşıması sürekli iletişimde olmalarını sağlayan etmenlerken karşı karşıya geldikleri ilk fırsatta bugünü sormayı pas geçmeyeceğini biliyordu. Birçok şey zırvalayacak, aralarından bazılarını duyma gereksinimi hissedecek Sunset, bazılarını ise umursamayacak, kulak arkası edecekti. İçindeki anarşist ruhu onu ele geçirmek istiyordu, ona kimi zaman izin verirken göze batacabileceği zamanlarda onu bulunduğu mahzende, sakladığı demir parmaklıkların arasında tutmayı seçiyordu. Derse gidecekti, Xavier ise onun ardından adımlarını atacak, mecburen dinleyecekti dersi. Aksini yapacağı zaman bir çocuktan farksız bir şekilde sevgilisinden azar yiyecekti yoksa. "Valeria bizi fark etmeyecek olsa bile, -ki onu adıyla andığımızı duyarsa ikimizi de Testrallere yem yapar, derse girmeliyiz sevgilim, zira karşında inek öğrenci gözlükleriyle gezmeyi onur sayan, zeki bir Ravenclaw var ve sen o kuzguna aşık olduğun için ne derse yerine getireceksin." Kelimeleri özgür bırakırken yüzünde ciddi bir ifade bulunmaktaydı ancak sözcükler son bulduğunda onu sevimli gösterdiğini düşündüğü bir gülümseme hâkimdi, çehresine.

Yalpalayarak yürüyen erkek arkadaşını sol kolundan tutup çekiştiren Sunset hayli bitkin düşmüştü. Yaklaşık yirmi beş dakikadır oğlanı sürüklediği için takati kalmamış, tüm gücü tükenmişti. Enerji seviyesi sıfırı bulmuştu ancak dersliğe varmayı da başarmıştı. "Pekala, arka tarafa geçeceğiz ve ne istersen yapmana izin vereceğim." Kızın sözlerini işittikten sonra büyücü canlanmıştı adeta, bir anda. Xavier, kızdan daha hızlı hareket etmiş, koşar adım arka tarafa geçmişti. Profesörün varlığı onu engellemeseydi eğer, onu kucaklayıp taşıyacağından şüphesi yoktu, cadının. Yorgunluğunu yok sayarak o da kısa sürede oğlanın yanında yerini almış, birkaç dakika sonra da profesör derse başlamıştı. Büyük bir dikkatle Sunset dinlemeye başlamıştı ki Xavier'ın ellerinin rahat durmadığını fark etmiş, az önce sarf ettiği sözcüklerden anında pişmanlık duymuştu. Belinde ve bacaklarında hareket halinde olan parmakların hissediyor olmak onu rahatsız etmiyordu ancak, oğlan bir süre daha devam ederse dudaklarını ateşli bir öpücük ile kutsayacaktı. Sol elini, aşık olduğu büyücünün ellerini tutmakta kullanmış ve onu anında durdurmuştu. Resmen, ben sana derse gelmememiz gerektiğini söylemiştim diyordu, hareketleriyle. Ses tonunu kıstı, kafasını hafifçe büyücüye çevirdi ve fısıldadı söylemek istediklerini. "Hey! Bak, şimdi rahat durursan bir sonraki derse girmeyeceğiz ve senin emrine amade olacağım. Anlaştık mı?" Xavier, sevgilisinin sözcüklerinden sonra tatmin olmuşa benzemiyordu, ancak kafasını aşağı yukarı sallamıştı hafifçe ve göz kapaklarını kırpmıştı. Profesörü dinlemeye koyulmuş, çantasından kalemle bir not defteri çıkartıp not almaya başlamıştı, yavaş yavaş sayılmış yirmi mississippinin ardından sıkıldığını anlayan cadı, tekrar kafasını sevgilisine dönmüş ve fısıldamıştı. "Pekâlâ, sıkıldım. Hemen şu an çıkabilme şansımız var mı dersin?" Sevgilisinin cevabı gecikmemiş, ona karnı ağrıyormuş gibi kıvranmasını söylemişti. Sunset, büyücünün ne dediğine akıl erdiremezken, söylediklerini yerine getirmişti. Kuzgunun birkaç dakika daha kıvranmasının ardından oğlan konuşmaya başlamıştı, yüksek sesle. "Profesör... Sunset'in bir sorunu var sanırım. Birkaç dakikadır kıvranıyor. İzninizle onu hastane kanadına götürmek istiyorum." İşittikleri karşısında profesör hoşnutsuz görünürken, başıyla onayladığını göstermişti. Xavier, kuzgunun koluna girip onunla birlikte yürürken Sunset'in çehresine şaşkın bir mimik yerleşmişti. Bütün gözler onlara dönerken ikisi birlikte dersliği ağır adımlarla terk ediyordu. En sonunda kapıdan geçip koridora ulaştıktan sonra, aslan zafer eldetmiş bir edayla yürümeye başlamıştı. Rolüne iyice alışan kuzgun ise hala kıvranıyordu. Bir süre sonra farkına varan Sunset, oğlanı öperek tebrik etmişti. "Mükemmel olduğunu söylemiş miyim, daha önce?"

*Kendime not: Ödevi yolladık pm ile.