Birinci Ders ~ V. Sınıflar

Konu: Birinci Ders ~ V. Sınıflar Paz Şub. 17, 2013 1:23 pm

Dersin Konusu: Tanışma ve Barış Yudumu İksiri
Dersin Profesörü: Artis Allison
Ders Zamanı/Hava Durumu: Çarşamba - Günün İlk Dersi - Yağmurlu
Dersin İşlendiği Yer: Zindanlar ~ İksir Dersliği
Dersin İşlenişi: Sınıfa yeni gelen öğrencilerle küçük bir tanışma yapılacak ve ardından barış yudumu iksiri yapımı konusunda ön bilgi verilecek. Profesör sandalyesine yayılmış bir şekilde sınıfın içerisinde öğrencilerini beklemekte. Profesör gece siyahlığı renginde bir cübbe giymektedir. Öğrenci masaları dikdörtgen biçiminde dört kişinin oturabileceği şekilde ayarlanmış ahşaptan yapılma masalardır. Masalarınızın üzerinde iksir yapımı için araç gereçler bulunmakta. Sınıfın arkasında ise kare biçiminde ahşaptan yapılmış dolaplar bulunmakta, dolapların kapakları ise camdan yapılmış ve kilitli. Her masanın üzerinde ikişer kitap bulunmaktadır. Duvarlarda ise savaşta kaybedilen birçok kişinin tablosu bulunmakta.
Masanın üzerinde bulunan araç gereçler:
- Bir kazan
- Bıçak
- Havan ve havan döveceği
- İksir yapım takımı
- Ölçüm için pirinçten ölçekler
- İksir Tarihi [Ders Kitabı]
- İksirler Ansiklopedisi [Ders Kitabı]

Dersin Akışı: Masalarınıza oturup bekleyin, profesör konuşmaya başladıktan sonra ders başlayacak.

* Derse giriş rp'lerinize başlayabilirsiniz.

Cadı Mesaj Sayısı : 353 Kayıt tarihi : 19/12/12

Soğuk adımların gizlendiği, deniz yeşili yansımaların aldatıcılığıyla buzdan bir zemin. Duvarların yükseldiği boşluk, tekinsizdi ve ötesinde bir şey gizlemiyormuş gibi, çıplaktı. İhtişamındaki ürpertici ahengin ritmini bozan tek şey orada bulunma sebebini bilmesiydi, ölüler bu saatte uyanmazdı, ıslak bir günde değil. Adımlarını yavaşlatırken üşüdüğünü hissetti genç kız, bedenini kemiren bu his aynı zamanda onu uyanık tutuyordu. Bir süre öncesine kadar bitmeyeceğini düşünmüştü, eski şatonun daimi düzenini bozmak istercesine, düşüncelerinin kendini kandırmasına izin vermişti. Yanılgılar. Evet, teslim olduğu şey tam olarak buydu, değişim kaçınılmaz olduğunda dahi yanılgılar onu hata yapmaya mahkûm kılıyordu. Parmakları arasında sıkıca kavradığı kitabı üzerindeki tozlara aldırmaksızın göğsüne bastırdı, yanıltıcı bir güven, ama yeterli. Zindanların boşluğunda gezinen fısıltılar zihnine sızarken gözlerini hafifçe kapadı, belirgin bir ironi ve ölülerin şarkısıydı fısıldananlar. Ortaçağ işkenceleri için karanlık bir oda, dungijōn, ilkel germen dilleri, tarihsel açıdan lanetli bir buluş. Yer altı eski kavimler için bir çıkış yoluydu, İskandivanların leydi kamelyası zindanları, karanlık ve aşina. Janel’e göre gerçeklikten bu kadar uzakta anlatılacaklar bir önem taşımıyordu, dinleyecekti, ondan daha fazlası beklenene dek. Adımlarının sesi artık duyulmaz olduğunda, siyah cüppesinin içinde bekleyen genç adamı seçebiliyordu gözleri. Loş ışığın buğusundan faydalanarak gözlerini adamın yüzünden ayırdı ve deriye gömülmüş olan tırnaklarını aniden çekti, kalın ciltli kitap tok bir sesle tahtaya çarptığında adama arkasını dönerek zarif bir reverans yaparcasına oturdu. Yüzünü kapatan kızıl tutamları aralamaya tenezzül etmemişti, dudakları hafifçe kıvrıldığında yalnız olduğunu fark etti, yeşil harelerle çevrili buzdan bir zemin ve siyah bir kuzgun.

Gezgin Mesaj Sayısı : 393 Kayıt tarihi : 04/05/11 Lakap : Dora.

Güzelliğin, doğuştan geldiğine Eleadora'yı gören herkes inanabilirdi. Suratında herhangi bir süs olmadan cadının duru güzelliği yanından geçtiği tüm erkekleri rüzgarıyla sarsmasına neden olabilirdi. Sırma gibi sarı saçlarını savurduğunda cübbesinin yakasından kurtarmaktı amacı. Kendine çeki düzen verdikten hemen sonra yavaş adımlarla sandığına ilerledi, eğilip asasını aldı. Tamamen hazır olduğuna inandığı an hızlandırdı adımlarını. Günün ilk dersine geç kalmak istemezdi. Koridorda hareketlendiği sırada kulağına dolan yağmur damlalarının camı tıklatan sesine yöneltti bakışlarını. Bu sırada kendisine çarpan Gryffindor'u görmezden gelmeye çalışmıştı. Derince bir nefes alıp durakladığı yoluna devam etti. Üçüncü kat, ikinci kat, giriş katı ve zindanlar derken dersliğe ulaşmıştı bile. Zindanlardaki nem kokusu burnunun direklerini sızlatmaya başladığı an uyandığı söylenebilirdi. Keskin koku, gün geçtikçe daha da mı çoğalıyordu, yoksa hava yağmurlu diye mi böyleydi. Kesik ve az nefes almaya özen gösterdi cadı. Sonunda dersliğin kapısından girdiğinde az da olsa hafifleyen kokuya şükretti. Bakışlarını çevirdiğinde gözlerine ilk değen kişi Janel olmuştu. Cadıyı başıyla hafifçe selamladı. Orada olduğunu iddia etmeye bin şahit gereken profesör sınıfa girenlerin farkında değildi belki de. Gözleri duvarlardaki tablolarda gezinirken Janel'in oturduğu iksir masasının boş bir sandalyesinde yer edindi. Tablolardan aldığı gözleri, gece siyahı bir cübbeyi sırtına atmış olan profesöre çevrildiğinde duraksadı cadı. Sınıfa dolan insanların görüş açısını kesmesine aldırmadan profesöre kitlenen bakışlarını o hareketlenene kadar üzerinden çekmemişti.

Konu: Geri: Birinci Ders ~ V. Sınıflar Salı Şub. 19, 2013 8:20 pm

Rüyalar aleminin en soğuk görüngülerinin arasından sıyrıldığı andan beri damağını işgal eden paslı tadı bertaraf edebilmek için, yer yer ufak yarıklara sahip ortak masanın üzerinde sahipsiz halde duran bardağı el çabukluğuyla kendine çekti ve bardağın içini dolduran balkabağı suyunun mayhoş kokusuna aldırış etmemeye çalışarak iri bir yudumun boğazından aşağıya doğru kaymasına izin verdi. Büyücü dünyasının Cassiopeası ona herhangi bir lezzet vermiyordu; Samhain'in ne olduğunu bir nebze olsun bilen birinin bundan lezzet duyması mümkün değildi. Beş sene içinde hemen her sabah yaptığı gibi, hiçbir şey yemeden masadan kalktı. Günün üç bölümünü midesini doldurmak gibi teferruatlarla uğraşacak hali yoktu. Masadan kalkanın kim olduğuna bakan birkaç kıza bir anlam taşımayan bakışlarla şöyle bir baktıktan sonra, oturduğu yerin hemen yanına bıraktığı füme renkli süveterini üzerine geçirdi ve ağır adamlarla son derece iç karartıcı bir sohbetlere dalmış bina arkadaşlarını geride bırakarak Büyük Salon'dan ayrıldı. Bir an önce günün ilk dersine yetişmesi gerekiyordu. İksir dersinin verildiği zindanlar çok uzağında değildi, neredeyse hemen her gün önünden geçiyordu. Süveterinin üzerine bir şey giymediği için, zindanların kendine has soğuğu gömleğinin içindeki tüyleri kaldırmış olsa, buna aldırış etmeden iksir dersliğine hızlı adımlarla ilerlemeye devam etti. Okula başlamadan önce kabus gibi geçen teorik derslerin neticesinde nefret ettiği dersin, anaokullarında yapıldığı gibi grup çalışmasını desteklemesi için dört kişilik hazırladığı masalarla dolu sınıfına girdiğinde siyah cübbesine bürünmüş profesörünü selamladı ve bulduğu ilk yere oturdu.

Slytherin V.Sınıf Mesaj Sayısı : 229 Kayıt tarihi : 11/06/12

Zindanlara giden uzun koridorda hızlı adımlarla ilerlerken formasının üzerine geçirdiği kara cübbe, adeta arkasından sürünerek kendisini takip ediyordu. Geriden gelip bir iki büyük adımla kendisini geçen insanların fısıltıları, koridor boyunca uzanan haşmetli duvarlara çarpıp genç yılanın zihninde yankı buluyor gibiydi. Beyaz teni, mermer misali şimdi her zamankinden daha da beyaz ve ziyadesiyle solgun görünüyordu. Pazartesi ve salı günlerinde olduğu gibi, çarşamba gününe de, -hele ki yağmurlu çarşambalara- diğer günlere duyduğu hoşnutsuzluğu duyuyor ve bu tüm enerjisinin görünmeyen bir kaynak tarafından emilirmişçesine yitip gitmesine sebebiyet veriyordu. Yağmur diye düşündü, dersliğe yaklaşmış olduğundan adımlarını yavaşlatırken. Bazen hemen ardından gökte beliren ve parlak renkleriyle yılanın hayranlığını üzerine çekmeyi kolaylıkla başarabilen gökkuşağı hoşuna gitse de yağmurdan nefret ederdi. Üstelik çarşamba günleri her defasında zar zor uyanabiliyor ve derse yetişebilmek adına hiçbir şey yemeden, aç bir şekilde kendini bu uzun koridoru arşınlarken buluyordu. Zavallı midem, diye mırıldandı içinden. Hemen ardından surat asmayı sürdürürken dersliğin kapısından içeriye girmesiyle boş bir masa aradı kahverengi gözleri. Aradığını bulduğundaysa etrafına ve hâlâ daha orada olduklarını bildiği tablolara bakmayı reddederek ayaklarının zoraki bir şekilde de olsa taşıdığı bedenini masanın olduğu yere doğru sürükledi. Kendisine saatler gibi gelen birkaç saniyenin ardından kendini üzerine konulmuş araç gereçlerden ilk olarak bıçağın dikkatini çektiği masaya bıraktı ve dersten sıkıldığında kendine bu bıçakla işkence yapabileceği düşüncesiyle dersin başlamasını beklemeye başladı. Onun kanısına göre ders ne kadar çabuk başlarsa o kadar çabuk biterdi.

Konu: Geri: Birinci Ders ~ V. Sınıflar Çarş. Şub. 20, 2013 8:48 pm

Sabahtan beri hiçbir şey yememenin verdiği o dayanılmaz açlığı bastırma fırsatı bulmuştu. Nihayet tüm işlerini halletmiş ve bu işleri halletmenin verdiği rahatlıkla içinde barındırdığı kara bulut misali içini parçalayan düşüncelerden kurtulmuştu. Avını saatlerce kovalayıp yakaladığı anda büyük bir iştahla avını parçalayan mutlu bir aslan gibi büyük bir iştahla yemeğini yiyiyordu. Büyük salona girer girmez gözleriyle etrafı radar gibi taramış ve gördüğü anda kız arkadaşını yanına koşmuş ve oturmuştu. Şimdi onun yanındaydı. Umarım benden tiksinmez. diye geçirdi kafasından. "Ely umarım dışardan kötü gözükmüyorumdur. Sabahtan beri hiçbir şey yemedim çünkü." Ely demek hoşuna gidiyordu Chris'in ve Elena'nın da beğendiğinden emindi. Bir kaç dakika sonra iştahının kapandığını ve doyduğunu hissetmesini sağlayan o duyguyu hissetmişti. Bir kaç dakikada bulunduğu ortamın içindeki neşeli yüzlere uyum sağlayarak muhabbet kurmuştu ve artık masadan kalkıp derse gitmenin vakti gelmişti. Ders İksir dersiydi ve en nefret ettiği dersti bu. Buda yetmezmiş gibi insanın içine işleyen bir soğuk bir hava dalgasıyla beraber ortamın karanlığıyla beraber insanın düşüncelerin ve zihnini karartan bir yer olarak gördüğü zindanlarda olan sınıfta nefret etmesinin sebeplerinden biriydi. "Seninle derslikte görüşürüz." Alnına minik ve huzur veren bir buse öpücük kondurmuş Elena'nın ve kapıdan koşar adım çıkmıştı. Ortak salona gidip Thyphon'un yemeğini vermeliydi. Geçen sürenin ardından baykuşunu doyurmuş çantasını gerekli araç gereçlerle doldurmuş ve ortak salondan kafasında tarifini yaptığı iksir sınıfına doğru yola koyulmuştu. Dersin tek olumlu yanı hiç şüphesiz profesör ve Gryffindor bina sorumlusu Artis Allison'du. Aynı zamanda akrabalardı ve bu onun sempatisini bir kat daha artırıyordu. Sevimsiz bir ifadeyle sınıfa girdiğinde içerinin ne kadar titiz ve düzenli olduğunu görmüş ve suratını ekşiterek dahada sevimsiz bir hale getirmişti. Kulağına gelen Chris sesini duyar duymaz sesin geldiği yöne kafasını çevirdi ve o sevimsiz surat ifadesinden eser kalmadı. Her zamanki gülümsemesi yine yüzüne yerleşmişti. Kendisine seslenen kız arkadaşının yanına doğru giderken her zaman aynı şekilde verdiği selamı masasında öğrencileri bekleyen profesöre verdikten sonra kendine ayrılan koltuğa oturdu ve sevdiği kızla koyu bir muhabbete koyuldu.

Konu: Geri: Birinci Ders ~ V. Sınıflar Paz Şub. 24, 2013 1:58 pm

Hayatının merkezi kıldığı en büyük hata ve pek tabii en çok arzu ettiği şey olan dudakların üzerine kapadığı dudakları o an için ziyadesiyle lüzumsuz gördüğü bir nefes aralığı ile kesildiğinde, çocukluğundan beri kendisini kollama cihetiyle üzerinden ayrılmayan bakışların derinliği içinde kaybolur gibi oldu. Güçlükle yutkunarak ondan uzaklaşan buz perisi, kibrine sığındı ona olan hislerini bastırabilmek için. Dudakları bir parça anlamsız gülümseme ile kıvrıldığında veda etmek için hiçbir cümle kurmadı, erkekler yatakhanesini ve devamında ortak salonu terk ederken de dudaklarını örten tebessüm yerinden bir parça dahi oynamamıştı. Günün ilk dersine Jadus’un sıcaklığını yudumladıktan sonra gidecek olmak Iryna’nın laneti yüzünden geçmişine gömdüğü pek çok şeyin acısını bir parça dindiriyor, katlanılabilir kılıyordu. Anımsamıyordu, ölümü dışında ve gözyaşının sebebi olan erkek dışında hiçbir yüzü tam anlamıyla zihni tedarik edemiyordu. Geçmişi boş bir levhadan ibaretken yaşadıklarını da duyguları gibi yitirmişti Rusalka. Belki sesini kaybetmeliydi mitlere gizlenmiş peri kızı gibi. Kibrinin kefareti olarak elinden alınanları düşündükçe sıkışan yüreğini ferahlatmak için biraz duraksadı, dayandığı ahşap masanın soğukluğu mavi bir alev olup tenini yakıyor gibiydi. Gözlerine ilişen kazanın parlaklığı gözlerini çalarken bıcak kalbine oturmuşçasına varlığı ile canını yakıyordu. Kahraman olarak duvarları süsleyen adamların yüzlerindeki uğursuz kahkahalar akabinde gırtlağını düğümleyen çığlık bir kedi mırıltısı gibi çıktı dudaklarından. Masaya oturdu, Artis Allison derse başlayana kadar soğuğa sinmekten başka çaresi yokmuşçasına koluyla önündeki kitabı itekleyerek ahşap masanın üzerine başını yasladı.

Hufflepuff V.Sınıf Mesaj Sayısı : 644 Kayıt tarihi : 02/01/11

"Derse geç kaldım!"
Yataktan düşercesine kalkmıştı cadı. Uyuduğunun farkındaydı ama derse geç kalabilecek kadar uyuduğunun farkında bile değildi. Çoktan kahvaltısının som lokmalarına gelmiş olması gerekirken o daha yeni kalkıyordu. Olabildiğince hızlı bir şekilde giyinip saçlarıyla uğraşacak vakti olmadığından basit bir at kuyruğu yapmakla yetindi.
Koridorda alt sınıflardan öğrencileri yararak geçerken dönüp sürekli özür dilemek zorunda kalmıştı. Kendini Büyük Salon'a attığında çokta geç kalmadığını anladı. Herkes hala kahvaltıdaydı. Boş bulduğu masalardan birine kendini atıp karnını doyurmaya başladı. Çok geçmeden Chris'te ona eşlik etmişti. Elena Chris'i görünce rahatlamıştı. "Derse geç kaldığımı düşünüyordum demek ki kalmamışım, günaydın" Yanağına ufak bir öpücük kondurdu ve beraber kahvaltı etmeye başladılar. Zaman hızla akıp gidiyordu. Ders vakti gelip çatmıştı bile. Elena huzurlu öpücüğünü de aldıktan sonra Chris'in ardından masadan kalktı ve doğruca İksir dersliğinin yolunu tuttu.

Profesör sandalyesine yayılmış haldeydi. Bu adamda her zaman yoğun bir çekicilik seziyordu Elena. Profesöre uzaktan bir bakış atıp masalardan birine oturdu. Chris'in geç kaldığını düşünürken büyücü kapıdan girmişti bile. Elena sevecen bir tavırla etrafına bakınan Chris'e seslendi ve yanını gösterdi. Daha önce sayısız kez birlikte derse girmişlerdi ama şimdi bu dersler Elena'ya çok daha zevkli geliyordu.

Hufflepuff V.Sınıf Mesaj Sayısı : 2032 Kayıt tarihi : 30/07/12

Genç porsuk, yine yağmurlu bir güne aralamıştı okyanus mavisi gözlerini. Pencereye çarpan yağmur damlalarının sesiyle uyanmıştı. Bir süre öylece yatağında yatıp kulağına ilişen yağmurun sesiyle sarhoş olmak istese de ilk dersin iksir olduğunu hatırladığında çabucak sildi bu isteği aklından. Hızlıca içine gömüldüğü yumuşak yatakta doğruldu ve bir süre öylece oturup kendine gelmeyi bekledikten sonra ayaklanıp birkaç dakika içinde okul formasını üzerine geçirip cübbesini de giydikten sonra yatağın karşısındaki boy aynasındaki yansımasına baktı. Dağılmış saçlarını eliyle düzeltip basit bir at kuyruğu yapmasının hemen ardındansa kendini yatakhanenin dışına attı. Ortak salondan geçip koridora ulaştığında adımlarını zindana doğru yöneltti. Attığı her adımla birlikte biraz daha hızlanıyordu. Nihayetinde zindanlara ve birkaç kocaman adımın sonrasında da dersliğe ulaşıp bakışları kapıdaki Acacius ile buluştuğunda dudakları engelleyemediği bir tebessümle kıvrıldı. “Umarım planın, ders boyunca kapıda dikilmek değildir. Yoksa hayallerime yazık olur,” diye şakıdı ve narin parmakları büyücünün kolunu kavradığında güçlükle onu peşinden, dersliğin içine doğru sürükledi. Beşinci sınıfların doldurduğu derslikte arkasındaki büyücüyle ilerlerken arkalardaki boş sıralardan birini gözüne kestirip oraya oturdu ve bakışlarını duvardaki tablolara diktiğinde usulca Acacius'un da yanına oturması için ona biraz zaman tanıdı.

Hufflepuff V.Sınıf Mesaj Sayısı : 137 Kayıt tarihi : 02/08/12

Kasvetli bir güne başlamanın verdiği, karamsarlık göz kapaklarına yük oluşturarak uykunun vücudu üzerine yaptığı baskı ile dengesi bozuluyordu ki, tüm yüzünü, saç köklerini ve tişörtünün bir bölümüne çarpan soğuk suyun etkisiyle olduğu yerde fırladı. Ne olduğunu anlamaya çalışmak için kendisine süre tanımasıyla, kulaklarını dolduran kelimelerin zihninde biçimlenmesi eş zamanlı olmuştu. "Kızlar, her vakit dinç olan erkeklerden hoşlanır." Gözlerini ovarken örüşü netleşmeye başlamıştı ve bu sırada bir küfür savurdu. Başında bekleyen, Luke'dan önce yeni tarzını paylaştığı dostu Alphonso kafasında dikilmiş küçük çaplı kahkahalar atıyordu. Elinde sallandırdığı kovayı yere bıraktıktan sonra ciddileşen dostunun talimatlarını dinlemeden önce Acacius'un istediği bilgiyi elde edip etmediğini öğrenmek için ayağa kalıp üzerindeki tişörtü çıkarırken dudaklarını araladı. "Nerede?" Çıplak bedenine çarpan soğuk, su kadar etkili değildi. Kendisine en yakınındaki temiz bir sayfa kadar beyaz gömleğini üzerine geçirdi. "Bu ne hız?" Gömleğinin düğmelerini iliklerken dostuna kaçamak bir bakış attı. "Tamam tamam, seni kırmayacağımı biliyorsun. En son yatakhanede görülmüş, büyük bir ihtimal bakışlarını yeni iksir profesörü Artis Allison'un üzerinde gezdirmek için sabırsızlanarak iksir dersliğine gidiyordur." Yorumları dinleyecek vakti yoktu. Dostunun ihtimalleri ise, genelde doğruları yansıttığından giyimini hızla tamamlayıp dostuna teşekkürünü de tekrar sunarak, neredeyse koşar adım iksir dersliğinin önüne varmıştı. Henüz etrafa bakacaktı ki, karşıdan gelen güzelliğin somut bulduğu bedeni görünce olduğu yerde durakladı. Bakışlarını baştan aşağı cadıya armağan ederken, okyanus mavisi gözlerindeki bakışı hoş bir biçimde yüzünde muzip bir tebessüm ile selamladı. "Umarım planın, ders boyunca kapıda dikilmek değildir. Yoksa hayallerime yazık olur," diyen cadının melodik tınısını duyduğunda karnında kelebekler uçuştu. Sükunetini bozarak kelimelere itaat etti ve kabuslarını, eşsiz bir rüyaya çeviren bakışlar eşliğinde dersliğe girdi. Klasik iksir dersliği manzarasıyla karşılaştığında şaşırmadan ilerlerken kendisinden önce kızın bedenin bir masaya yerleştiğini gördü. Yanına oturmadan önce derin bir nefes aldı ve çekici bakışlarını kızdan esirgemedi. Dişi porsuğun yanına yerleşirken sarf ettiği kelimelerdeki vurgulama, adeta kendisine ait değildi. "Epey hızlısın prenses."

Konu: Geri: Birinci Ders ~ V. Sınıflar Ptsi Şub. 25, 2013 9:20 pm

Yüzüne düşen bir tutam kızıl saçı geriye doğru atarken İksir dersine yetişmeye çalışıyordu. Beyninin içinde sürekli dolanıp duran Brandon'ın sesini duymamazlıktan geldi ve yürümeye devam etti cadı. Biraz hava almak için kulelere çıkmıştı lakin aniden başlayan yağmur cadıyı geldiği yere geri göndermişti. Yedi kat merdiven inmenin acısıyla içten içe küfürler savururken, ikizini hiçbir yerde bulamadığı gerçeği de cadıyı daha da sinirli bir hale sokuyordu. Zindanlara ulaşmadan önce duraksadı ve nefes aldı.

''Brandon, git artık! Derslerde dikkatimi dağıtıyorsun.''

''Seni yalnız bırakmak istemiyorum.''

Bu sözler cadıyı olduğu yere mıhlamış ve ayakta durmaya devam edebilmesi için elini duvara dayayarak destek alma ihtiyacı duymasına neden olmuştu. Boşta kalan parmaklarıyla yumduğu gözünün başlangıç yerini bastırarak Brandon'ın gitmesini dilemişti sessizce. Birkaç saniyenin ardından gözlerini tekrar araladığında merdivenlerde yalnızdı. Rahatlamıştı cadı, her ne kadar onu hiçbir zaman kaybetmek istemese dahi, bazı zamanlar bu durum canını yakıyordu. Jeremy orada olsaydı, Julié'ye ne kadar çok kızardı kim bilir. Kendini saniyesinde toparlayan cadı, son merdivenleri de adımlayarak dersliğe varmıştı nihayetinde. Dörder kişilik konumlandırılmış sıralardan birine yerleşmeden önce gülüşüyle Profesör Allison'ı selamlamıştı. Mayra ve Archibald'ın yanına oturan cadı, derin bir nefes aldıktan sonra samimi olduğu ikiliyle şakalaşmadan duramamıştı.

''Aranızdaki vıcık vıcık ilişkiyi bölmüyor isem, bu dersi burada uyuyarak geçirmeyi planlıyorum. Umarım bir sakıncası yoktur.''

Konu: Geri: Birinci Ders ~ V. Sınıflar Çarş. Şub. 27, 2013 1:47 am

Sabahın en erken saatlerinde cübbesini giymiş, ipeksi saçlarını kemik tarağıyla taramıştı. Yatağının nevresimi bozacak kadar yatmamıştı. Yatağından kalktığında yaptığı tek şey nevresimin kenarından tutup yatak üzerindeki o kırışıklığı yok etmek oldu. Uyumuş olsaydı muhtemelen yatağın çarşafı çıkar, yorganı üzerinden düşerdi. Ama o uyumadı. Sabahın en erken saatlerinde yatakhaneyi terketmiş kütüphane yolunu tutmuştu. Kütüphanenin bir köşesinde oturmuş önündeki kitaba göz gezdirirken gözlerine düşen uykuya daha fazla direnememişti. Dirseğiyle masadan destek alırken avuç içini de şakağına dayamıştı cadı. Uyku çok ağırdı. Dersin başlamasına on beş dakika kala dirseği masadan kaydı. Bu onda düşüyormuş hissi yarattı tıpkı rüyalarında da olduğu gibi. Büyük bir sıçramayla araladı uykusuzluktan şişmiş gözlerini. Bir kaç saniyelik boş bakışlar ardından İksir dersinin olduğunu hatırlayabildi. Geç kaldığını düşünüp telaşe vermek üzereydi ki kütüphanenin duvarındaki saat ilişti gözüne. Derin bir nefesle birlikte dersliğe koşturmayacağı ve geç kaldığından dolayı mahcup olma söz konusu olmayacağı için sevindi. Masadan kitaplarını aldığı gibi kütüphanenin çıkışına yöneldi.

Sadece bir kaç kat aşağı inecek olmasına rağmen şuan içinde olduğu durum dolayısıyla yüksek bir tepeye tırmanıyor gibi yorucu geliyordu ona. Değil hareket etmeye düşünmeye bile mecali yokken o birkaç kat aşağı inip ders dinleyecekti. Belki de dinleyemeyecekti. Merdiven korkuluklarına koala misali tutunmuş iniyordu, adımlarına güvenmediği belliydi. Kendini taşımakta zorlanıyordu. "İyi görünmüyorsun, dur, dersliğe kadar sana eşlik edeyim. Zindanlar değil mi?" Koluna girdi kendi kolundan daha kalın bir kola sahip iri yapılı biri. Çocuğu onaylayarak salladı kafasını. Kafasını çevirip kendine yardım eden şahısın yüzünü görmek istese de başaramadı. Uykunun daha doğrusu uykusuzluğun azizliğine uğramıştı. Bulanık, sadece bir silüet. Ama erkek. Yüzünü seçemiyor. Bakıyor ama göremiyor. Çok umursamadı. Belli ki centilmen bir delikanlıydı. Kim olduğunun ne önemi olabilirdi? Yardım etmek istedi ve etti. Zindanlara geldiğinde çocuk hala kolundaydı ve neredeyse ağırlığını alıyordu. Dersliğin önüne geldiğinde genç çocuk adımlarını geride bıraktı ve cadının kolundan çıktı. Donna bu halde ona yardım eden kişiye en azından gözleri tam açıkken teşekkür etmeyi planlıyordu. Gözlerini açmak istercesine kafasını önüne eğip ovuşturdu. Karanlık, dalgalar, çizgiler, desenler.. İşte oldu. "Bana, buraya kadar eşlik ettiğin için gerçekten minnettârım. Teşe...kür ederim. " Kafasını kaldırdığında gözleri ona yardım eden kişinin karşılayacağını umuyorken zindan koridorundaki boşluk doldurdu gözlerini. Şaşırdı fakat yüzünde ifadeye yer verecek kadar dahi iyi hissetmiyordu kendini. Süzdü etrafı ne olduğuna dair fikir yürütmeye çalışıyormuş gibi. "Doğru yolda ilerliyorsun kızım, süper işte böyle tam gaz devam. keçileri kaçırıyorsun." fısıldarcasına konuştu kendiyle cadı. Dersliğin kapısını itip sınıfa girdiğinde üzerinde topladığı gözleri umursamayarak boş bulduğu bir sıraya oturdu. Eliyle saçını düzeltircesine okşadığında kafasınıda hafiften çevirdi sola doğru cadı. Baygın bakışlarıyla görüp görebileceği en soğuk kuzgunu selamladı. Janel.

Ravenclaw V.Sınıf Mesaj Sayısı : 182 Kayıt tarihi : 08/05/12

Biri dışında, bütün çocuklar büyür ve büyüyeceklerini erken yaşta öğrenirler. Wendy de şöyle öğrendi: İki yaşındayken, bir gün bahçede oynuyordu. Bir çiçek daha koparıp, bu çiçekle annesine koştu. Sanırım küçük kız pek sevimli görünüyordu ki, Bayan Darling elini göğsüne koyup, "Ah, keşke hep böyle kalabilsen!" diye haykırdı. Bu konuda aralarında geçen konuşmanın hepsi buydu, ama Wendy bundan böyle büyümek zorunda olduğunu öğrenmişti. Bunu iki yaşına girdikten sonra anlarsınız hep. İki yaş, sonun başlangıcıdır. Görüyorsunuz, her şey tıpkı gerçekte olduğu gibi. Dünyanın en kalpsiz, ama bir o kadar da çekici yaratıkları olan çocuklar gibi gizlice sıvışır ve sadece kendimizi düşünerek yaşarız. Özel ilgiye ihtiyaç duyduğumuzda ise, şamar yiyeceğimize kucaklanacağımızdan emin olarak, soylu bir biçimde geri döneriz.

"İyi günler profesör."

İksir'e gitmeden önce Pierr ile geçirdiği vaktin tadına varmaya çalışıyordu kız, ancak zamanın geldiğini anladığında asık bir suratla kitap dolu çantasını omzuna attı ve alt kata doğru merdivenlere ilerledi. Sınıfa girer girmez yalnız başına bu dersi çekemeyeceğini anladı ve gözleri Donna ile buluştu, heyecanla kızın yanına doğru ilerledi.

"Yalnız kalmayacağımı bilmek çok iyi. Bugün sıra arkadaşın olacağım, Donna."

Kızın bir an için şaşkın gözlerine güldü ve çantasını masaya bıraktı. Profesörlere gülümseyen gözlerle bakarken dersin çabuk bitmesi en büyük temennisiydi aslında, kendisilenden beklenilenin aksine. Gözlerini saate bakarken yakalıyordu hep, Donna'ya döndü bir kere daha ve şikayet etti.

"Keşke başlasak ve bitirsek. Ah, gerçekten de..."

Konu: Geri: Birinci Ders ~ V. Sınıflar Salı Nis. 23, 2013 6:43 pm

Öğrencilerin masalarına yerleşmeleriyle beraber profesör oturduğu sandalyesinden hızla kalktı ve yavaş adımlarla tahtanın önüne doğru ilerledi. Ardından da konuşmaya başladı.

''İksir dersine hoş geldiniz, beşinci sınıflar. Ben Artis Allison, iksir profesörünüzüm. Bundan böyle iksir derslerini beraber işleyeceğiz. Yaşadığımız karanlık günlerden sonra yeni bir ders yılına başlıyoruz. Derse başlamadan önce söylemek istediğim birkaç şey var; her daim mantıklı ve cesur adımlar atmanızı istiyorum. Geçmişin üzerinizde yarattığı karartının üzerinize çökmesine izin vermeyin. Derse başlamadan önce birkaç yeni yüz görüyorum, sizlerde hoş geldiniz. Zaman içinde beni tanıyacaksınız. Bugün yapacağımız iksir, Barış Yudumu İksiri. Bu iksirin ne işe yaradığını bileniniz var mı?''

Durum: Profesör Allison öğrencilerini izlemektedir. Cevap verebilecek biri var mı?

» Birinci Ders ~ VI. ve VII. Sınıflar [Ortak Ders]
» IV. Sınıflar I. Ders
» IV. Sınıflar I. Ders
» III. Sınıflar I. Ders
» II.Sınıflar I.Ders.