III. Sınıflar I. Ders

Konu: III. Sınıflar I. Ders Salı Mayıs 15, 2012 5:19 pm

Zaman :; Salı günü, günün son ders saati.

Hava Koşulları :; Gökyüzünü kaplayan bulutlar, saatin de geç olamsıyla birlikte havayı yeterince karartmış. Dışarıda yoğun bir sis mevcut, dersliğin penceresinden Hogwarts bahçesi net görülmemekte. Soğuk hava, dersliğe ve öğrencilerin ifadesine dahi işlemiş vaziyette.

Sınıf :; Tüm sıralar kaldırılmış, derslik duvarlarda asılı eşyalar haricinde sadece büyük siyah bir gardıropa misafirlik ediyor. Profesörün masası dahi yerinde değil. İki metrede bir duvarlara asılmış ağır işlemeli lambalar sınıfa loş bir ışık sunmuş. Büyük lamba ise, gözleri dinlendiren bir ışıkla aydınlatıyor dersliği. Günün son dersi ve hava koşullarının kötü olması nedeniyle motivasyonun düşmesini istemeyen profesör, camları ince bir tülle kapatmış.

Ders :;

Tek açık kalan camdan dışarıya süzülen narin bakışları, soğuk havayı içine emiyor ve soğuktan titremek üzere olan parmakları da avuç içinde konaklayan kahve fincanından ısı çalıyordu. Öğrencilerin sınıfa gelmesini bekleyen Anastashîa, birkaç asa hareketi yardımıyla sınıfı çoktan ders için hazır hale getirmişti. En az öğrenciler kadar yorgun düşmüştü bugün lakin yine de dersinin keyifli geçmesi için elinden gelen her şeyi yapacaktı Dieudonné kızı. Onlar için hazırladığı gizemli bir ders olacaktı lakin cadıyı şaşırtan gökyüzü, bu durumu tersine çevirmişti. Üçüncü sınıfların ikinci dersine böcürtü kullanmayı dilese de, bu ders öğrencilerin böcürtle uğraşmasıyla geçecekti.

Bazıları birer birer, bazılarıysa kendi arkadaş grubuyla sınıfın kapısından profesöre ufak bir bakış atmak suretiyle boş derslikte ortaya konulmuş siyah ahşap dolaptan olabildiğince uzakta duruyordu. Kimilerinin dersin işlenişi hakkında tahminler yapabildiğini duyuyordu Anastashîa. Sesini çıkartmadan öğrencilerin tamamının sınıfa doluşmasını bekledi. Aynı zamanda asası yerinde durmuyor ve dışarıyla teması sağlayan camı tülle örterken, diğer yandan da bitmiş kahve fincanını yerine doğru taşıyordu. Tüm öğrenciler sınıftaki yerlerini aldıklarında kuru gürültüyü kesmek için asası yeniden harekete geçmiş ve sınıfın kapısını biraz gürültü yaratarak -yine de rahatsız edecek kadar değil- öğrencilerin odaklarını tek bir yere toplamalarını sağlamıştı. Ses tellerini yumuşatan sıcak kahve sayesinde, rahatça konuşmaya başlayabilirdi Dieudonné.

''Bugün ki dersimiz hakkında bir tahmini olan?''

Birkaç kişinin parmak kaldırdığını gören profesör, gözüne ilk çarpan öğrenciyi kaldırmıştı. Böcürt, cevabını aldığında belli belirsiz bir tebessüm kaplamıştı Anastashîa'nın yüzünü. Gözleri canlılıkla parlayan bu öğrenciler arasından birine ayrı bir eğitim sunabilir ve daha da ileriye gelmesine yardımcı olabilirdi. Şimdilik tek yaptığı, tespitti, o kadar. Sınıfta gürültülerin boy göstermesini engellemek için öğrencilere fırsat vermeden konuşmasına devam etti. ''Böcürtler hakkında bilgi verecek olursak; böcürtlere, biçim değiştiriciler de diyebiliriz.'' Öğrencilerin bilgileri sindirip sindirmediğini her birinin yüz ifadesini yoklayarak anlamaya çalışıyordu. ''Peki, neden böyle söylendiği hakkında bir fikri olan?'' Biraz bekledi. ''Kimse yok mu?'' Sessizlik, ağır bir şekilde dersliğe çökmüştü. Profesör yine de mimiklerinden taviz vermeden devam etmeye çalıştı. Gözleri aklında kurguladığı cümleyi seslendirirken hafif kısılmıştı. ''Sizi korkutan şeyin biçimine bürünürler. Ama yine de kalabalık bir ortamda olduğumuz için bugün biraz zorlanacak gibi. Böcürtlerin kafasını karıştıran şey, tam olarak neye dönüşeceğini bilememektir. Herkes farklı bir düşünceye odaklanmışken hangisi olacağını tam olarak bilemez bu nedenle bugün avantaj bizde çocuklar!'' Hafif neşeli bir tonla sürdürmüştü cümlesini. Aynı zamanda öğrencilere gardıropun karşısında dizilmelerini emretmişti. Üçüncü sınıflar teker teker sıraya geçerken ilk sıraya gelen öğrencinin yüzündeki endişeyi çok net görebiliyordu. Gülümsemesini bozmadan, alev rengi saçlarını omzundan geriye doğru atarak öğrencinin yanına gitti. ''Kormana hiç gerek yok, tatlım.'' Ona cesaret vermek adına sessizce konuşmuştu. Geriye doğru bir adım gitmiş ve tüm sınıfı görmek için kafasını iyice kaldırmıştı. ''Onları yenmemize yarayan tek bir büyü vardır. Riddikulus!'' Sınıftan tekrar etmelerini istemişti. Öğrencilerin hepsi tek bir tonda, büyüyü söylüyordular. Telafuzda yanlışlık olmasın diye de birkaç kere tekrarlatmıştı büyüyü. Gri asa parmakları arasında tekrar döndüğünde gardıropun kapağı sonuna kadar açılmış ve içinden sürekli şekil değiştirmekte olan bir canlı çıkmıştı. Geriye çekilmiş ve öğrencilerin büyü yapışını izledi.

Bunu yaparken nasıl eğlendiklerini ve dersin umduğundan da fazla eğlenceli geçtiğini düşünürken öğrenciler teker teker böcürte korkularını açıyor ve sonrasına onu Anastashîa'nın hayal gücüne dahi sığmayan başka bir şekle dönüştürüyordular. Zil çaldığında öğrencilerin hepsi neşeli bir ifadeyle sınıfı terk etmeye başlıyordular. Profesör ödev olmadığını söyleyerek öğrencilerin hepsi çıkana kadar derslikte beklemiş ve ardından dersliği eski haline getirmişti.

PS: İlk yazan kişinin binasına +15 puan.