Birinci Ders ~ VI. ve VII. Sınıflar [Ortak Ders]

Dersin Konusu: Tanışma ve Genel Değerlendirme
Dersin Profesörü: Artis Allison & George Crownie [Derse iki profesör girecektir.]
Ders Zamanı/Hava Durumu: Perşembe - Günün Son Dersi - Ayaz
Dersin İşlendiği Yer: Zindanlar ~ İksir Dersliği
Dersin İşlenişi: Sınıfa yeni gelen öğrencilerle küçük bir tanışma yapılacak ve ardından ders soru cevap şeklinde devam edecek. Profesör Allison sandalyesine yayılmış bir şekilde sınıfın içerisinde öğrencilerini beklemekte. Profesör Crownie ise koridorda sınıfa giren öğrencileri izlemekte. Profesör Allison gece siyahlığı renginde bir cübbe giymiştir. Öğrenci masaları dikdörtgen biçiminde dört kişinin oturabileceği şekilde ayarlanmış ahşaptan yapılma masalardır. Masalarınızın üzerinde iksir yapımı için araç gereçler bulunmakta. Sınıfın arkasında ise kare biçiminde ahşaptan yapılmış dolaplar bulunmakta, dolapların kapakları ise camdan yapılmış ve kilitli. Her masanın üzerinde öğrenci başı bir kitap bulunmaktadır. Duvarlarda ise savaşta kaybedilen birçok kişinin tablosu bulunmakta.

Masanın üzerinde bulunan araç gereçler:
- Bir kazan
- Bıçak
- Havan ve havan döveceği
- İksir yapım takımı
- Ölçüm için pirinçten ölçekler
- İksirler Ansiklopedisi [Ders Kitabı]

Dersin Akışı: Masalarınıza oturup bekleyin, Profesör Crownie sınıfa girdikten sonra ders başlayacak.

* Derse giriş rp'lerinize başlayabilirsiniz.

Büyücü Mesaj Sayısı : 271 Kayıt tarihi : 08/06/12

Günün yorgunluğu genç adamın omuzlarına binmişti. Yediği koca tabak yemek iyiden iyiye uykusunu getirmişken, dik omuzları yorgunluğa meydan okuyordu. Koluna girmiş bıcır bıcır konuşmakta olan sevgilisine bakıp günün yorgunluğunu belli edercesine gülümsedi. Büyük salondan yeni çıkmışlardı. Hogwarts'ın geniş kapısının bulunduğu koridorda esen rüzgar dışarıdaki ayazın bir parçasıydı. "Bu kadar mutsuz olma." Gözleri tiz sesi kulaklarına dolan cadıya doğru döndü. Kaşlarını kaldırıp derin nefesiyle göğüs kafesini şişirdi. Kırptığı gözleriyle Vargas kızına şaşkın bakışlarını sunmuştu. "Mutsuz değilim, sadece bugün çok işim vardı. Uyumak istiyorum, derse gitmek değil." Aphrodite utanmasa sevgilisinin kolundan çıkıp genç büyücü zindanlara doğru inerken onun etrafında dönecekti. Bu kadar enerjiyi nereden bulduğunu soracağı sırada cadı büyücünün yanağına oldukça sulu ve sevgi dolu bir öpücük bırakmıştı. Parmak uçlarına kalkıp vücudunu o şekle sokarak büyücüye erişmesi her seferinde Lacroix'in sinirini, yorgunluğunu ve bilumum tavırlarını silip süpürüyordu. Küçük bir kız çocuğunu andıran sevgilisinin parmaklarının arasına geçirdi parmaklarını. Elleri birbirine kenetlendiği sırada Lacroix iksir dersliğinin kapısında dikilen yeni profesörün hemen önünden geçmişti bile.

Tüm Hogwarts dersliklerinden aşina olduğu o kapıdan daha farklıydı iksir dersliğinin kapısı. İçeri girdiğinde gözüne ilk çarpan kişi profesör Allison olmuştu. Aphrodite'in elini nazikçe bırakırken başıyla Artis'i selamladı. Saygısını hiç bir zaman yitirmediği bir profesördü Allison. Peşinden gelen ayak seslerine yol göstererek ikinci ahşap masaya doğru yöneldi. Dört sandalyeden üçüncüsüne oturdu. Sevgilisinin ise dördüncüye oturmasını işaret etmişti. Vargas kızı da tam olarak Rouvas'ın aklını okumuş gibi yanına yerleşmişti büyücünün. O yanında bir kuş gibi konuşurken Rouvas, duvarıdaki portrelere takılan gözlerini zoraki içeri giren profesöre doğru çevirdi. Sınıfın dolduğunu fark ettiğinde şaşırmıştı. Masanın ortasında duran koca kazana baktı. Ardından ellerini İksir Ansiklopedisinin yıpranmış kapağına koyarak sessizce bekledi.

Cadı Mesaj Sayısı : 685 Kayıt tarihi : 18/09/10 Lakap : Afro bacı.

Geçirdiği koca yazın ardından bir nebze dahi olsa iyileşmiş olması, cadıyı eskisinden daha da hayat dolu bir hale sokmuştu. Artık mutluluğu, hüznü, acıyı, öfkeyi ve geriye kalan bütün duyguları hissedebiliyordu. Başlarda anlamasında güçlük çıksa dahi, ona her zaman yardım eden bir erkek arkadaşı vardı ve bu cadıyı olduğundan daha da iyimser yapmıştı. Yedinci kattan ta zindanlara kadar inmek normalde canını sıkardı ama bu bugünlerde değişmişti. Kıkırdamış ve bir türlü kapanmayan dudaklarıyla birkaç kelimenin daha dökülerek özgür kalmasını sağlamıştı. Zindanlara vardıklarında günün son dersine girecek olmak, diğerlerinin aksine cadıyı mutlu etmişti; çünkü bu günün bittiği anlamına geliyordu; çünkü bu saatlerce yatakhanede Lacroix'e sarılıp uyumak anlamına geliyordu. Bu düşünce cadıyı daha da neşelendirirken, sınıfa girmeden önce son kez kıkırdamıştı. Sınıfa adımını bastığında profesör Allison'ı karşısında görmüş ve nazikçe gülümsedikten sonra sınıfta ilerleyerek Lacroix'in yanına oturmuştu hiç sesini çıkarmadan. Ve tabii ki iksir malzemeleriyle dolu sıranın etrafını sardıktan sonra konuşmaya devam etmişti Vargas kızı. Sevgilisinin yüzündeki yorgunluğu silip atmak için türlü şakalar yapıyor ve bazen de saçmalıyordu. Sınıftaki diğer öğrencilerin dikkatini çekse de Lacroix'in, onun bu hallerinden rahatsız olmadığını bilmesi cadıya yetiyordu. Birkaç dakikanın ardında sınıf kalabalıklaşınca artık sessiz olması gerektiğini fark etmiş ve dudaklarını en sonunda mühürleyerek yüzüne düşen saçlarını geriye itmiş ve başını Lacroix'in geniş omuzlarına yaslamıştı. Profesör sınıfa girene kadar bu şekilde kalan dişi kuzgun, göz ucuyla da İksirler Ansiklopedisi'ni incelemeyi ihmal etmemişti.

Ölü Mesaj Sayısı : 179 Kayıt tarihi : 21/06/12 Lakap : Fire.

''Mızmızlanmayı kes, ikiz. Derse geç kalacağız.''

Summer'dan beklediği uyarıyı aldığında, söylediklerine harfiyen uyma gereği duymuştu. Şüphesiz ikizinin en sevdiği ve tabii en başarılı olduğu derslerden birine, İksir'e yetişmeye çalışıyordular. Lakin ikizi aksine Fire, bu dersten ve hatta bütün derslerden nefret ediyordu. Günün yorgunluğu sırtına bir yük misali kondurulmuştu ve kızıl saçlı yılan uzandığı çimleri terk etmek istemiyordu. Yine de tıslarcasına ikiz kardeşine dilini uzatmış ve onun kolunu tutarak, kendisini yattığı yerden kaldırmasına izin vermişti. Adımları seyrek seyrek ilerledikçe de, Ice'ın öfkeli bakışlarına maruz kalıyor oluşu, Winter'de kendisini vurma isteği uyandırıyordu. Hogwarts kalesinin içine giriş yaptıklarında tüm huysuzluğu üzerinden silinmiş ve yeniden doğmuşçasına Zindanlar'a giden merdivenleri sekerek arşınlamıştı. Yine de suratında neşeye dair tek bir kırıntı dahi yoktu. Sınıfa girmeden birkaç adım önce ikizine gülümseyerek elini onun saçlarına uzatmış ve tepesindeki saçları okşar gibi yaparak onları dağıtmıştı. İkizi, kavgadan yeni çıkmış ve saçı başı dağılmış bir Slytherin'liyi andırırken, kahkahasını dudaklarının gerisinde tutmaya çalışarak İksir Dersliğinin kapısından içeriye doğru süzülmüştü Winter. İkizinin sessizce ardından ettiği küfürleri duysa bile buna aldırmadan, Profesör Allison'a başını hareket ettirerek selam vermiş ve dört kişilik masalardan boşta olan birinin köşesine oturmuştu. İkizinin gelmesini beklerken gözleri sınıfın kapısından ayrılmamış ve elleri de neredeyse boş sınıfta yankılanırsa yüksek ihtimalle rezil olacağı kahkahasını yerinde tutmak için sıkı sıkıya dudaklarının üzerini örtmüştü.

Hogwarts Baş Şifacısı Mesaj Sayısı : 368 Kayıt tarihi : 09/11/10

''Ama nasıl? ... Sen. Ölmüştün?''

''Ah, evet. O kısmı çoktan geçtik sanıyordum.''

Iolé'nin yüzündeki bitkin ifade, Hogwarts'ın yeni döneminin ilk gününden beri her gün farklı kişinin suratında karşılaştığı aynı şaşkınlıkla daha da belirginleşmişti. Ayrıca, karşısındaki kumral cadının sarf ettiği kelimeler sarışın porsuğu bir an önce Büyük Salon'u terk etmeye itmiş ve başarılı da olmuştu. Rahat bir şekilde yemek yemek için oturduğu tahtadan sıranın üzerine bıraktığı pelerinini, kitabını ve asasını bir hışımla oradan kaldırmış ve bu nesneleri göğüs hizasında tutarak Büyük Salon'u hızla terk etmişti. Büyük kapıyı gerisinde bıraktığında bulabildiği ilk köşeye yürümüş, alevler saçan bedenini soğutmasında yardımcı olmak için ve onu sakinleştirmek için bulduğu köşenin duvarına yaslanmıştı. Göğüsüne yasladığı kitabının ve pelerininin etrafını kollarıyla çok sıkı sardığını, birkaç derin nefesin ardından fark etmişti; yine de bu çok uzun sürmemişti. Gevşettiği kolunu kitaplardan kurtararak ince parmaklarıyla boynundaki kolyeye uzanmış ve parmaklarını bu sefer ona dolamıştı sıkı sıkıya. Derin bir nefes daha almış ve nihayetinde gücünü toparladığında gözlerini sımsıkı yumarak içinde yanan cesaret alevini aramaya koyulmuştu. Onu bulması sadece birkaç saniyesini alırken, İksir dersliğine yetişmek için çoktan merdivenleri inmeye başlamıştı bile. Birkaç adımın sonunda İksir Dersliğine varmış ve kapıdan içeriye girmeden önce sakinleşmek adına son kez derin nefes alarak, Profesör Allison'la göz göze gelmişti. Yüzündeki gülümseme kusursuzluğunu yansıtırken, Iolé pek dikkat çekmemek için sınıfın köşesinde bir yerlere kurulmuştu bile.

Ravenclaw VI. Sınıf Mesaj Sayısı : 276 Kayıt tarihi : 03/06/11 Yaş : 29

Önünde ilerleyen Lacroix ve Aphrodite'e dalmıştı Ksenia'nın gözleri. İkide bir büyücünün etrafında dönüp duran ve yer değiştiren cadının kendisiyle göz göze geldiğini geç de olsa fark ettiğinde buruk bir gülümseme sundu ona. Vargas ise oldukça içten gülümsemişti. Gözlerini ikiliden alıp taş zemine çevirdi yürümeye devam ederken. Hatta bir ara duraksadı. Onların kendisinden uzaklaşmasını bekledi bir süre. Merdivenden indiklerinde derin bir nefes aldı Ksenia. Aphrodite'in, Jesus'a neler olduğu hakkında en ufak bir fikri yoktu belli ki. Kuzeni ile birlikte ortak salonda oturup dertleştiği günleri hatırlamıyordu artık Jesus. Düşen suratını toparlamaya çabaladı cadı. Göğüs kafesine dolan oksijeni ağır ağır verdi. Sırtını dikleştirerek yürümeye devam etti. Az önceki çift muhtemelen çoktan iksir sınıfına varmışlardı. Cep saatini çıkarıp kontrol etti. Dakikalar sonra Jesus'un yanına gidebilirdi. Acı çeken gencin yanında olduğu saatler daha hızlı akıyordu sanki. Ona bir bebekmiş gibi en başından kendi hayatını, iki yıl boyunca yaşadıklarını ezberletmek zor olsa da bunların hepsini Adrian'a yaptığı için içten içe seviniyordu. Aşağılık bir davranıştı belki, fakat buna engel olmak Ksenia'nın elinde değildi artık. Merdivenin son basamağını da indiğinde sınıfın açık olan kapısının önünde duran profesörle göz göze geldi. Ardından adımlarını hızlandırdı. Sınıfa girdiğinde gözüne ilk çarpan Artis Allison olmamıştı. Çok daha iç acıtan bir tablo vardı karşısında. Sınıfın duvarına yerleştirilmiş olan ve savaşta ölen arkadaşlarına baktı teker teker. Jesus'un bunların üzerinde bir katkısı var mıydı? Elbette. Yavaşlayan adımlarını profesörün üzerinde hissettiği bakışları sayesinde tekrardan hızlandırdı. Lacroix ve Aphrodite'in yanındaki boş sandalyelerden birine oturdu. Sınıf tamamen dolana ve ders başlayana kadar bakışlarını önlerindeki kitaptan almadı.

Cadı Mesaj Sayısı : 508 Kayıt tarihi : 20/10/12 Lakap : Diana

Kolundaki saate baktı. Dersin başlamasına az kalmıştı. Oturduğu yerden doğruldu, kollarını yukarıya kaldırarak gerindi ve esnedi. Ona bakan gözlere aldırmaksızın, masanın üzerinde duran karalama defterini aldı. İlerlerken, ardından söylenen cümleleri oldukça net seçebiliyordu. Kuzenin bir grup anarşist ile kaçması hala daha konuşuluyordu ve yanına pek fazla insan yaklaşmıyordu bu yüzden. İnsanlarla arası da pek iyi değildi. Sadece birkaç tane arkadaşı vardı. Daha fazla olmasını da istemiyordu. Söylenenleri kulak ardı ederek, hızlı adımlarla Ortak Salon’dan çıktı. Geniş ve küf kokan karanlık koridorda yürürken, arada ayaklarını yere sürtüyordu. Ayakkabılarının çıkardığı o iç gıcıklayıcı ses, onu nedense hoşnut ediyordu. Saçma sapan şeyleri sevme ya da ilgi duyma gibi enteresan bir özelliği vardı. Belki de onu diğerlerinden farklı kılan da bu özelliğiydi.

İksir dersinin işleneceği dersliğe geldiğinde, içerisinin neredeyse dolu olduğunu fark etti. Gözleriyle sınıfı süzerken, Profesör Alison’a başıyla selam verdi. Sol tarafta ikinci sırada boş olan masaya doğru gitti ve oturdu. Elindeki defteri masanın üzerine koydu ve dersin başlamasını beklemeye başladı.

Ravenclaw VI. Sınıf Mesaj Sayısı : 388 Kayıt tarihi : 02/02/12

Çift, bellerini bükmüş elleriyle dizlerinden destek alır bir biçimde yerde kıvrılan böceği inceliyordu. Gözleri kısılmış ve sanki atomu parçalarmışcasına ciddiye aldıkları işi uzunca bir süre üzerinde tartışarak sürdürmüşlerdi. Soğuk havanın ve yağmurun umurlarında olmaması da cabasıydı. Genç büyücü kafasını cübbesinin kukuletasıyla kapamış olan sevgilisine doğrularak döndürdü bedenini. Aynı şekilde genç cadı konuyu "Yağmur yağdığında çıkıyor olmalılar." dedikten sonra son sözü kendi söylemek istercesine hızla noktaladı. Oğlan suratına yerleştirdiği oldukça sempatik gülümsemesi ile beraber cadının yanağına bir buse bıraktı. "Sevgilim, daha fazla ıslanma. Sana daha ilginçlerini bulabilirim. Derse yetişmemiz lazım." Aubrey sözlerinde sonuna kadar haklıydı. Büyücü söylediğinde cadının bedeni ürperdi bir an. Kalın cübbesi suyu iki dakika daha yağmur altında kalsalar beyaz gömleğinin üzerine sızdıracaktı. Oğlanın, kolunu omzuna atmasına izin verdi. Beraber koşa koşa Hogwarts'a girmişlerdi. Yol boyunca ufacık bir yaratık hakkında konuşarak gülüşebilmişlerdi. Bu bile Brianna'nın hayatını renklendiren güzelleştiren bir şeydi. Aubrey, onu tamamen değiştirmişti. Diğerleri gibi sürekli kavga edip dalaşmak uzun zamandır çifte çok uzaktı. Bu, ikili için büyük bir gelişmeydi. Zindanların merdivenlerinden önlü arkalı inerlerken üstlerindeki cübbeleri çıkarıp kollarına almışlardı bile. Koridorda çınlayan sesler birbirine karışırken ikili hala gülüşmeye devam ediyordu. Aubrey başını eğmiş parmaklarını saçları arasından geçirip sevgilisini ıslatıyor ve bu saçma şaka bile ikilinin delicesine eğlenmesine sebep oluyordu. Neredeyse sevinçten kendi çapında daireler çize çize gelmişti Brianna iksir dersliğine. Kapıdaki profesöre saygı ve neşeyle selam verdikten sonra rutubetin koridora göre azaldığı dersliğe girdi. Eski derslik oldukça doluydu. Gördüğü arkadaşlarına ve tabii ki profesöre selam verdi. Ardından sevgilisi ve kendisi için bulduğu sıraya oturan Aubrey'in peşinden bir ördeğin annesini takip ettiği şekilde gitti. Sevgilisinin yanına kurulurken ön tarafta gorili andıran kaslara sahip olana, Lacroix'e doğru seslenmişti. "Rouvas yine formundasın!" Kendisine dönen Lacroix ona sırıtarak dersten sonra görüşmelerini temenni etti ve aynı Brianna gibi, sevgilisine döndü. Sessizlik sınıfa hakim olana kadar kıkırdamaları kesilmedi.

"Yok artık, Alvis derslere giriyor!"
Kulağına aniden dolan ses, kulak zarının kaşınmasına neden olacak kadar yüksekti. Gözlerini devirerek arkasını döndü ve sesin sahibini süzdü, gece üçte uyuyabilmiş olmanın verdiği mayışıklık, hâlâ üzerinden gitmemişti. Son zamanlarda kıza hep böyle oluyordu, sabahları kasten erken kalkmasına rağmen, gün boyunca kendisini ne kadar yorarsa yorsun gece yarısı olduğunda ve herkes yatağına girdiğinde kız yine bir tilki misali uyanık oluyordu. Daha da kötüsü, kendi yorgunluğu vücudunu ezip geçerken yanan gözleriydi, ancak bu konuda henüz ne yapacağına karar vermemişti. Eğer annesine haber verirse çıkacak silsileyi tahmin edebiliyordu, şu dönemde okuldan izin almak zorunda bırakılmak istemiyordu Cry. "Elindeki kitapları kullanmamana rağmen sürekli taşıman biraz saçma kaçmıyor mu, Seth?" Çocuğun yanındaki sıraya oturacağını anladığında dikkatsizlikle yaydığı eşyalarını yine aynı dikkatsizlikle kendi önüne çekti ve elindeki yıpranmış tüy kalemi köşedeki çöp kutusuna fırlattı. Çantasından yeni bir tane çıkarırken sınıfa dolan öğrencileri incelemekte olan Seth'i izledi sessizce, bu çocuğun aklının başka bir yerde olduğunu anlamak için dahi olmak gerekmezdi. "Ayrıca artık sadece sınavlara girmeyeceğim. Anlıyorsun ya, bizimkilere söz verdim." Dikkatini çekmiş gibiydi, çocuk bir saniye için gözlerini kırpıştırdı ve tekrar kıza odaklandı. Kız kaşlarını kaldırdı ve önyargılı bakışlarını ona yöneltti, onun tarafından böylesine görmezden gelinmek sinir bozucuydu. "Aaah, özür dilerim, Cry. Dikkatimi toplamak isterdim ancak, olmuyor işte. Bunun için yaratılmamışım! Hem olanlardan sonra..." Kız kimden bahsettiği hakkında ufacık bir fikri olduğunu düşünse de ses çıkarmadı, eğer şimdi anladığına dair tek bir kelime etse, çocuk anında savunma mekanizmasını devreye sokup konuyu değiştirecek, sesini yükselterek konuşmaya başlayacak ve saçmalayacaktı. Ona acı çektirmek adil olmazdı, o yüzden sessizce dinledi ve yeni tüy kalemine alışmak için önündeki parşömeni karalamaya başladı. Profesör diğer öğrencilerin sınıflara girmelerini beklerken, geç kalan insanların gereksizliğini fark etti Crysania.

‘’Kendine zarar veriyorsun Darciel.‘’
Bütün ders başvurularını iki katına çıkarmasını sağlayan cadının yanında koridor boyunca ilerlerken Damir’le tokalaşmayı ihmal etmedi Hersinyen. Adım adım yerdeki parkeleri sayarken mantıklı olarak Ravenclaw’ın meziyetleri doğrultusunda her sene kupa almasını doğru buluyordu genç adam. Ancak bina başkanı rolünü tekrar üstlenmiş sarışın cadının hırsı, Slytherin’i iki kat daha fazla çalışmaya zorluyordu. Çünkü birisi gelip oyun oynadığın şeyi ya da sırf gülmek için okuduğun çizgi romanları elinden alıyorsa yapacak daha iyi bir şey bulamıyordu. Biraz daha uyku, biraz daha uyku diye sayıklayan vücut hücrelerinizi dizginleyip kızın gazabıyla yüzleşmemek için derse girmek zorunda hissediyordu kendisini. Zindanlarda bulunan İksir dersliği pek de uzak sayılmadığı için ortak salona, oldukça miskinlik yaparak bir grup Slytherin ile aynı anda çıkmıştı. Profesör Crownie’ye selam verip içeri hışımla giren Darciel’ı kolundan yakalayıp kendisine çevirdi. Derslik Ravenclaw kaynıyordu, Darciel görürse hıncını gözüne batan ilk kişiden çıkaracaktı.
‘’Tamam Çilek, buraya kadar. Eğer insanları zorlamaya devam edersen, kesinlikle kimse derslere girmeyecek ve Profesör Wood ile can sıkıcı bir konuşma yapmak zorunda kalacaksın. Emin ol kupayı biz de istiyoruz, sadece içeri girip kimseye sataşmayacağına söz ver. ‘’
Kaşlarını çatmasaydı işe yaradığını düşünebilirdi. Hali hazırda iyi bir konuşma yapmıştı. Hitabeti oldukça kuvvetlenmişti son bir ay içerisinde. İçeri girip sıkı sıkıya Darciel’ın kolunu kavradıktan sonra Kuzgunlara uzak bir bölüme geçti. Masa dört kişilikti ancak bu masanın sadece Slytherin ile dolması şarttı, 'Iphegenîa gelir ' diye düşündü. Birkaç kişi, belki de etrafa birkaç masa daha. Masa ahşaptandı, eskiden böyle olmadığını anımsar gibi oldu. Belki de eskiden diktatör bir lider anlayışı benimsenmediği için derslerde bir şey dinlemediğinden iki dersliğin arasındaki farkı anlayamazdı. Gözleri masanın üzerindeki aletlere takıldı, oldukça sıradan bir düzene sahip olan derslikte kilitli ve temiz dolaplar bir Muggle hastanesini anımsatıyordu, rütubet kokusu yok sayılsaydı.

Gezgin Mesaj Sayısı : 385 Kayıt tarihi : 26/05/11

Yüzünde boş bir ifade, tek elinde ve baldırı hizasında tuttuğu iksir kitabıyla derse ilerlerken; diğer eli boştaydı. Yanında ilerleyen cadının ellini tutmak istemiyor değildi; lakin henüz bunun için erken olduğunu da düşünmüyordu. Zindanlara inen merdivenlerin başına vardığında, bedenini kıza çevirdi. ''Dersten sonra görüşürüz.'' Ona doğru bir adım attı ve alnına dudaklarını bastırdıktan sonra kısa süreli boştaki elini yanağına koydu ve adımlarını merdivenlere çevirdi. Yeni bir sene, yeni başlangıçlar ile birlikte derslere de girmeye başlamıştı. Geçen sene, zoraki de olsa geçmişti sınıfı. Bir önemini düşünmüyordu o zamanlar. Lakin, artık geçmişi bir rafa kaldırıp önüne bakmanın zamanı gelmişti. Bunu, kendisi için yapacaktı; keza ailesi için de. Allison adını kirletmemek için ne gerekirse onu yapardı... Adımları derslikten içeri girdiğinde masasında bulunan ve müdür yardımcısı da olan amcası olarak gördüğü adamı gördüğü gibi ona doğru çevirdi çehresini. ''İyi günler, profesör.'' Aldığı tebessümün bir yansıması dudaklarında çizgi olarak belirdikten sonra rastgele seçtiği boş yerlerden birine yerleşti. Kitabı masasına yerleştirdikten sonra, diğerlerini beklemeye başladı.

Okulun ilk haftaları oldum olası zor gelmişti Damir'e ve hala da zor gelmeye devam ediyordu. Tatil modundan çıkabilmek öğrenci psikolojisine oldukça zıt bir durumdu. Eylemsizlik kanunları sanki burada da geçerli gibiydi, insan tatile girince tatilde kalma isteğini sürdürmek istiyordu daimi olarak. Haftanın 4. gününde son derse gelebilmişti nihayet. Mahmur mahmur dinlediği ilk derslerden sonra açılabilmişti ve ilk kez gittiği zindanların atmosferi onu kati bir biçimde kendine getirmişti. Hogwarts'ın genelindeki loş, gizemli ve bir o kadar etkileyici havadan sonra zindanlardaki hava daha çok Durmstrang'daki 6 senesinde aşina olduğu havaydı. Boğuk, iç karartan ve alabildiğine koyu... Sınıfa girdiğinde acı bir siyah renge bürünmüş profesörü gördü ve etrafa bakıp tenha gördüğü bir masaya oturdu. Yorgunluk ve bıkkınlıktan gözü kimseyi aramamıştı bile. Masa düzeninden anladığı kadarıyla grup olarak çalışılacak bir dersti. Altı, küresel bir is kaplanmış emektar bir kazan, yılların üzerinde ince ince çalıştığı kitaplar koyu kahverengi asırlık masada onları bekliyordu. Dirseklerini masanın üstüne koyup uzun, kemikli parmaklarını birbirine geçirerek dersin başlamasını beklemeye koyuldu. İnsanın içine işlemeye çalışan ağır kasvet bulutlarına aldırmadan kafasında yine bir müzik çalmaya başlamıştı. Bu kez ellerini birbirine kenetleyerek ritim duygusuna hakim olsa da vücudu bu duyguyu bacaklarından çıkarmaya niyetli gibiydi. Profesörü beklerken bir yandan etrafı izlemeye bir yandan da ayaklarıyla ritim tutmaya koyuldu.

SFL Mesaj Sayısı : 4314 Kayıt tarihi : 30/12/10 Yaş : 31 Lakap : Darcy.

Günün sonuna doğru ders arasında Slytherin ortak salonunda bulunan koltuğun üzerine son derece yorgun bir vaziyette yayılan yılan, bir hiç uğruna kürek çektiğini düşünüp umutsuzluk tohumlarını uyandırmıştı yüreğinde. Hırsından kızıl renkli dudaklarını kemirirken şaka ile, boş şeylerle ve son derece anlamsız ilişkilerle günlerini noktalamak üzere olan bina arkadaşlarına bakarak iç çekti. Bir insan kaç saat boyunca aynaya bakarak ‘En seksi cadı benim’ tesellisiyle vaktini öldürebilirdi? Sığ okyanus mavisi bakışlarının yakaladığı kuzgun karası saçlara sahip olan Slytherin, günün başından beri bu işle meşguldü ve Darciel olası bir saldırıda o aynanın ne kadar işe yaradığını görmek istemiyor değildi. Biçimli dudaklarını alaycı bir ifade oturtan Darciel, şaka malzemeleriyle birbirlerine beş yıldır hiç aralık vermeksizin aynı şakaları yapan ve her seferinde aynı tepkiler ile bu şakalara gülen kardeşlere çevirdi umutsuz bakışlarını; istikrarlı bir şekilde Darciel’ın birinci yılın bitiminde hemen hemen hepsini ezberlediği kuru esprileri tekrarlayan kardeşlerin kahkahası güzel yılanın canını yakıyordu. Gözlerini kapadı, görmezse tahammül etmeni daha kolay olacağını düşünüyordu zira. Eline aldığı konyağı başına dikerken Drastheva’nın gelip bütün o saçma uğraşları toparlayarak herkese kitaplarını alıp İksir dersi için ayaklanmalarını emretmesini bekledi. Beklentisi karşılanmayınca bir hayli huysuzlaşarak 'Galiba kumral yılan sadece alkole karşı sorumluluk bilincinde, 'diye düşünen Darciel ona kızamadığını farkına vardı. Sonuçta sabah verilen ilk derse yetişmek ve biraz daha uyumak arasındaki ikilemden çoö daha heybetli sorunlara gebeydi Drastheva'nın hayatı. Ciğerlerine doldurduğu nefesi bir anda verdi ve en nihayetinde konyağın dibini gördüğünde Karanlığın Gözyaşı’nı kınına oturtarak ses çıkarmaksızın ortak salonu peşine takılan bir grup ile terk etti. Hersinyen yanında, kendisini yıprattığına dair olan vaazının dördüncü cildini tamamlamışken güzel cadı onu dinlemediğini belli edercesine sürekli önüne bakıyordu. Koridorda bu sene kadroya katılan yeni profesöre selam verirken Hersinyen’in müdahalesiyle hareket halinde olan ayakları görevini yerine getiremedi, duraksadı. Son derece alaycı bir şekilde çocuğun bakışlarına karşılık verirken sözlerinin sabrını taşmaya başladığını aşikar kılabilmek için esnedi ve sözlerin noktalanmasını beklemeden eşikten adımını attı. Kapıdan içeri girdiğinde gözüne ilk çarpan her zamanki şık giyinişi ile Profesör Allison olmuştu, profesör ile mazileri Monako’da geçirdiği üç seneye dayanıyordu ancak o an ilgisini çeken aşina olduğu kibarlığından ödün vermeyen adamın buz mavisi bakışlarının derinliği değil, Ravenclaw’ın gürültüsü olmuştu. Kolu acımaya başladığında Hersinyen’a döndü.
Öfkeli bir nefes.
Güzel yılan kendisini uyarma ihtiyacı hisseden büyücünün zırvalarına daha fazla tahammül edecek takati o an itibariyle kendisinde bulamadığı için öfkeyle kararmış okyanuslarını, sıkıca kolunu kavramış olan ele doğrulttu. Bakışları tek bir şeye iyice yoğunlaşmışken tutuş önce gevşedi hemen ardından da tenine kenetlenmiş parmaklar sanki ateşe değmiş gibi hızla uzaklaştı kolundan. Gözlerini kapatarak bir iki saniye boyunca sakinleşmeye ve öfkesini bir nebze dindirmeye çalıştı, bir müddet sonra çabası nihayete erdiğinde açılan gözlerindeki sığ okyanus maviliği fırtına öncesi bir dinginliğe sahipti. Hafifçe oturduğu koltukta Hersinyen’e doğru eğildiğinde gazabın nefesine köle olmuş sesi kısık, tehditkâr bir tıslamadan ibaretti, “Bana bir iyilik yap ve gidip benim Wood denen aşırı meşgul herifle kısa bir görüşme yapmamı sağla Fobrester. O görüşme ardından olacaklar sayesinde benim yaptığım bu baskıyı aslında onun yapması gerektiğini idrak edecektir binamdaki her kibirli beyin. ” dedi, gözlerini devirdi. Elinin tersiyle platin renkli buklelerini yüzünden çekerken yerinden doğruldu ve kuzgun kaynayan masaların arasında ilerleyerek öfkesinin dinmesini sağlayacak tek kişinin yanındaki boş sandalyeye kuruldu. Alışkanlıktan olacak ki Damir’in yorgunlukla kararmış olan tenine değdirdi dudaklarını, başparmağıyla dudaklarının kızıl lekesini çocuğun suratından silmeye başladığında öfkeli bir kahkaha attı ve uyardı.
“Yorum yapma, tatlım.”

“Spencer tembelleştin.”
Sanki başka bir yer yokmuşçasına bütün enerjisini harcayarak ortak salondaki her yılan gibi bir yerde son derece uyuşuk bir vaziyette yorgunluktan sızmış olan kumral büyücüye bakarken dudaklarında alaycı bir gülümseme vardı. Koca bir gün boyunca uyuduğu için enerjisinin tamamını tüketmiş bina arkadaşlarının aksine şimdi tam formunda hissediyordu kendisini Saligia. Emerald’ı görmediği için, Hersinyen tarafından uyandırıldığı için ve Vitaly’nin çikolata rengi saçlarıyla oynama fırsatı bulduğu için son derece neşeli hisseden Saligia İksir dersini de asıp bütün günü yatarak geçirdiğine dair saçma sapan yorumlar işitmemek adına dolabın üzerindeki konforlu mekanını terk etti. Sert bir düşüşün sonunda parmakları ile kendisini destekledikten sonra doğruldu ve askılıktaki cüppesini üzerine geçirerek kapıya doğru yöneldi. İksir dersliği, zindanlarda olduğu için dersliğe ulaşmak adına yorucu bir merdiven seansı geçirmekle mükellef değildi hiçbir yılan. Altı yılı aşkın süredir aşina olduğu rutubet kokusu ile ciğerle::rini doldururken başının üzerinde gelişi güzel bir şekilde bir çubukla tutturduğu turuncu saçlarını hür kıldı. Okula yeni gelen Prosör Crownie’nin yorgun çehresini Allison’ın seyredilsin diye Tanrı tarafından büyük bir özenle şekillendirilmiş yüz hatlarına tercih ettiği için ilk profesörü es geçerek Artis’e tatlı tatlı gülümsedi Saligia. Ayazdan kurumuş dudaklarını dişlerken Darciel’dan uzağa ve öksüz kalmış Hersinyen’a ihtiyacı olan anaç sevgiyi lütfetmek için Hersinyen’ın yanında bulunan dörtlü masaya oturdu. Allison’ın burayı böyle düzenlerken ki mantığını merak etmiyor değildi zira hiçbir Slytherin bir diğeri ile grup çalışması yapacak kadar olgun sayılmazdı ancak masalar tam da bunun içinmiş gibi duruyordu. Kendisine ait olan kazanı zorlanmadan masanın ucuna iteklerken kitabını açtı ve Hersinyen’a gücenmiş bir şekilde düşüncelerini dillendirdi.
“Onun için boşa uğraşıyorsun. Benim için Vitaly’yi bağlayıp bekçinin kulübesine getirmek için harcasan ya bu enerjiyi?”

Ortak salondaki yoğun koku ile geçirdiği seneler içerisinde içinde bulunduğu sene katlanılması en güç seneydi hiç şüphesiz. Şakaklarını ovarak üzerine çökmüş olan acının hafiflemesini umut eden Lethe, bir süre sonra içler acısı bir çabaya umut bağladığını kanıksayarak bu eylemini sonlandırdı. Darciel’ın, kuzeninin çabaları doğrultusunda biraz hareketlenmiş olan Ortak Salon hadsiz söylentilere gebeydi, birisini susturma cihetiyle oturduğu koltuktan kalkarak Slytherin’in en bela ikizlerinin başına dikildi. Tek bir kelime dahi etmeksizin elindeki aptalca ve gereksiz gördüğü her şeyi bir kutunun içerisine doldurup kucakladı ve kendisine engel olmaya çalışan ikizlerin burunlarının ucuna Pallas’ı doğrultarak gerekli mesajın verildiğine emin bir şekilde elindeki kutuyla kızlar yatakhanesine ilerledi. Yatakhanedeki dağınıklığa son vermeleri için tutulmuş ev cinlerinin birisinin tepesine kutuyu bıraktıktan sonra son derece huysuz bir sesle, “Yok edin,” diye buyurdu. Pencereleri donduracak kadar kesin bir soğuğa ve insanın tenindeki nemi çalacak kadar aç gözlü bir ayaza çıkabileceği ihtimaline karşı kaşmir cüppesini omuzlarına bırakıp odayı terk etti. Rusalka’nın taşkınlıklarına katlanmakla mükellef Jadus’la çarpışana dek son derece alımlı ve kendisinden emin olduğunu söyleyebilirdi, ama kaşlarını çatıp neredeyse bir elma kadar kızarmış esmer büyücünün yüzüne baktığı vakit attığı kahkaha ile bütün ‘ciddi’ imajı sonlanmıştı. Zihninde peyda olan bütün düşüncelerin yeğane hakimi olan Delacroix’in her bir çizgisine dek ezberlediği yüz hatlarına kendisini kaptırdığında imkansızlığını idrak ettiği her saniye mermer rengi teninin aldığı renkle eş değer bir renge bürünmüş binadaşının bakışlarındaki pervasızlıktı aslında kahkaha atmasını sağlayan. Jadus’un uzattığı eli tutarak Rusalka’ya oldukça sadece bir tebessüm bahşeden Dieudonné, dayanamayarak “Siz ikiniz,” diye seslendi kısa bir nefesten sonra devamında “İksir dersine girmeyecek misiniz?” diye sordu. Sesi kayıtsızdı, Jadus’un önce binadan çıkmak üzere olan Slytherin grubuna odaklanan bakışlarının kendisine dönmesini beklerken Rusalka’nın son derece keyifli bir şekilde “Benimki Çarşamba günüydü,” diyerek itirafta bulunmasıyla sessizlik noktalandı. Akabinde yılan su katılmaz bir sahiplenme ile ağabeyine veda öpücüğü verirken Lethe’ye göz kırparak “Ve merak etme Dieudonné, dersime girdim,” diye eklemesi üzerine, Lethe’nin tebessümü dudaklarından tüm yüzüne yayıldı pare pare.

İksir dersliğine doğru Hogwarts koridorunu arşınlayan cadı, koca bir sessizliğin içinde boğulurken ilerideki grup sayesinde Hersinyen’ın sesiyle teselli bulmaya çalışıyordu. Zira Lethe Dieudonné, yalnızlıktan korkmadığı kadar sessizlikten korkuyordu. O, Yasak Orman’da orada bulunan tehlikelere aldırmaksızın ses çıkararak ilerleyen birisi olarak gücüne güvense de sessizliğin getirdiği soru işaretlerine güvenmiyordu. Belki de şu ana dek zihninde asılı kalan bu yolla edinilmiş soru işaretlerinin tek birine bile cevap bulamadığı için denemek anlamsız geliyordu ona. İksir kadrosuna öldürülen profesör yerine dahil olan ve söylentiye göre Profesör Hyxest ile son derece samimi bir geçmişe sahip olan profesörün yaşamın darbeleriyle kırışmış yüzüne bakarak gözlerini devirdi ve diğerlerinin aksine selam vermeksizin dersliğe girdi. Profesör Allison gayri resmi bir şekilde yayıldığı koltuğunda, pek çok öğrenci de kendileri için dizayn edilmiş dikdörtgen masaların başındaydı. Hogwarts’ın sırf Darciel’ın korkuları doğrultusunda sürüklendiği rekabet açık ara Ravenclaw önderliğinde ilerliyor gibi görünüyordu. Tam kadro ve son derece neşeli bir şekilde derse gelmiş olan kuzgun grubuna takılmak istemiyordu: Ne varki seslerinden rahatsız olmadığını da söyleyemezdi, lafını yuttu. Üzerinde iki iksir kitabı ve birden fazla envater ile dolu, başında da Hersinyen ve Saligia’nın olduğu masaya doğru ilerlerken Darciel’ın Slytherin’den uzakta oturmasına şaşırmıştı. Hersinyen ile tokalaşıp görülür bir çaba ile Saligia’yı yok sayarak yerine oturduğunda cam göbeği rengindeki bakışları Allison’a sabitlenmişti.

Gryffindor VII. Sınıf Mesaj Sayısı : 42 Kayıt tarihi : 25/10/12

Önce derin bir soluk aldı, genç büyücü. Ardından da gözlerini kasvetli şatoya çevirdi. Eski tarihi binanın kokusu değişmişti artık, yıkımdan sonra okulun yenilenmesi yanında içinde yaşayan kişilerde değişmiş, etrafa yayılan o sisli ve korkutucu hava bir süreliğine yok olmuştu. Kendinden emin adımlarla şatonun dev kapısına doğru ilerledi, Monako'nun dev kapıları kadar gösterişli, titizlikle işlenmiş ve demirden yapılmış ağır kapıydı. Hogwart değişmişti artık, her şeyiyle. Darius, sabahtan beri girdiği derslerin sayısını bile unutmuştu. Kafasını bir an önce toparlaması gerektiğini düşündü, şayet gireceği ders iksirdi ve bu derste bir Allison kadar başarılı olması gerektiğine inanıyordu. Dev kapıyı elleriyle içeriye doğru ittikten sonra adımlarını zindanlara doğru yöneltti. Yosunlarla kaplı taşların arasından sızan su damlacıkları görmek midesinin bulanmasına neden olurken temiz saf oksijeni ciğerlerine doğru çekti. Havasının temiz ve saf oluşu bedenine adeta huzur yayıyordu sanki.

Zindanlara geldiğinde adımlarını dersliğe doğru yöneltti ve koridorda bekleyen cübbeli bir adam gördü, fakat öğrenciye benzer bir yanı yoktu. Onu Hogwarts'ta ilk kez görmüştü, yeni kişiliklerin ortaya çıkması Hogwarts'ta birçok şeyin değiştiğine dair en açık göstergeydi. Gözlerini cübbeli adamdan ayırarak dersliğe çevirdi ve sınıfın içine doğru yavaş bir adım attı. Dikdörtgen biçiminde yapılmış masaların üzerinde duran malzemeleri ve kitapları bir süre izledi, genç büyücü. Ardından da arka arkaya dizilmiş masaların tam karşısında duran profesöre çevirdi, gözlerini. Profesör Allison siyah tonda bir cübbe giymiş, masasına oturmuş bir vaziyette öğrencilerini sessizlik içerisinde beklemekteydi. Adımlarını öğrencilerin oturduğu masalara doğru yöneltti ve ardından boş bir masaya geçerek yavaşça oturdu. Bir süre etrafını inceledi, sınıf oldukça kalabalıktı. Kuzeni Fredic'i görmek Darius'u hayli sevindirmişti, bunun yanında yeni Gryffindor Quidditch kaptanı Damir de sınıftaydı. Oturduğu masadan yavaşça kalkarak arkadaşlarına doğru yaklaştı ve Damir'e seslendi.

''Yeni Quidditch Kaptanımız olmuşsun, tebrik ederim kardeşim.''

''Fredic!''

Kuzenine seslenmesinin ardından elini kaldırdı ve selam vererek yanlarına gelmesini işaret etti.

Cadı Mesaj Sayısı : 117 Kayıt tarihi : 27/01/13 Lakap : Cyntia.

Gözünün önüne düşen platin sarısı saçlarını parmaklarıyla geriye savurdu. Buz mavisi gözleri kum saate çevrildiğinde zamanın bir türlü akıp gitmediğini fark etmesi pek zor olmamıştı Elouise için. Günlerdir Hogwarts sınırları içerisinde olmasına rağmen, her zamanki gibi eğlenemiyor veya her zaman Hogwarts'ta geçirdiği gibi güzel vakit geçiremiyordu şu sıralar. Sözde ailesinin, ona oynadığı çirkin oyunlarla günler öncesinde yüzleşmişti lakin her gününü kabusa çeviren o büyük ve iğrenç yalanın etkisi Elouise üzerinde hala sürüyordu. Derin bir nefes alarak, doğruldu bir süredir oturmakta olduğu koltuktan. Ortak Salon'daki kargaşadan uzak durması imkansız gibi görünüyordu, öyle ki günün son dersi olan İksir dersine bir grup altı ve yedinci sınıf Ravenclawli arkadaşı tarafından sürüklenerek götürülmüştü. Bu ona düşünmek için bir ara verirken, suratına yapışan yapmacık gülümsemesi içtendi. Bu konuda ne zamandır bu kadar başarılı olduğunu bilmiyordu ama bu işine yaramıştı. O yüzden sesini çıkartmadı ve arkadaşlarının eğlencesine sessizce konuk oldu. Kahkaha ve şakaların ardı arkası kesilmezken, zindanlara ulaşan merdivenlerin başında her kuzgunun keskin gözleri Profesör'le kesişmişti. Her öğrenci kendisine çeki düzen vererek, sanki biraz önce hiçbir şey yaşanmamış gibi sınıfa ciddi bir ifadeyle giriş yapmıştı. Elouise, Ksenia ile göz göze geldiğinde biraz çekinmişti. Ksenia'nın, Elouise'nin durumundan haberdar olup olmadığını bilmiyordu sarışın kuzgun. Bu yüzden bu konuda en ufak bir görüş bildiren cümle dahi çıkmayacaktı ağzından. Gözleri sınıfı süzdüğünde kuzgunların arasında boş kalan tek yere doğru ilerlemeye başlamıştı bile. Aphrodite, Lacroix ve Ksenia'nın yanı. Sessizliğini bozmadan masaya oturmuş ve yüzünden hiç inmeyen gülümsemeyle sadece göz göze gelmişti diğerleriyle. Cesaretine kendisi dahi hayran kalmıştı.

Gölge Ruh Sahibesi Mesaj Sayısı : 642 Kayıt tarihi : 14/05/11

“Heeey hoo! Ciddi bir şey tartışıyoruz.”

Dersliğin giriş kapısına erişmeden önceki ilk pencerenin pervazına oturmuş, karşısındaki sarışına hararetle Darius'a en son kurduğu tuzağı anlatırken Landers'ın yanlarına gelişi tüm planlarını alt üst etmiş gibi yüzünün düşmesine sebep olmuştu. Genç büyücü Liena'yı ondan kaçıracağına dair bir şeyler mırıldanıp cadının koluna girerken arkalarında kalan Anas, kollarını göğsünde kavuşturup miskin adımlarla ikiliyi takip etmeye başladı. Fısıldaşıyorlardı, fakat kızıl cadı fazlasıyla aşina olduğu ismi yakalamayı başardığında bu muhabbetten ayrı tutulma sebebini sorgulamadan edemedi. Crowley'le yaşadıkları bir yana, şu an Jimmy ileolan samimiyetleri Anas'ı mutlu ediyordu, ne var ki, hâlâ gruplarındaki yeni çifte ayak uydurmayı becerememişti. “Tabi ya, JimJam'e aldığın yeni çamaşırın pamuklu ya da sentetik olup olmaması beni hiç ilgilendirmez! Sakra.” Anadilinde bir küfür savurup ağzından çıkardığı bir ritmi parmaklarını şaklatarak desteklemeye başladı. Dersliğe girdiklerinde Liena ve Landers'ın aksine tanıdık simalara bakma ihtiyacı hissetmişti. Sınıf bir hayli kalabalıktı ve Profesör Allison ağız sulandırıcı bir pozla koltuğunda oturuyordu. Profesör Crownie'yi gözden mi kaçırmıştı? Hiç düşünmeksizin sol taraftaki masalardan birinde tek başına oturan Melisande'ye yaklaştı. Tam karşısına kurulurken genç kıza sataşmadan edemedi. “Ortak salondaki dolabın ikinci çekmecesinde çikolatalı kurabiyeler vardı. Yoksa yetkilerini kullanıp hepsini topladın mı?” Sohbete giriş biçimi yadırganılacak cinsten olmasına rağmen aldırış etmedi. Çehresindeki merak dolu ifadeyi silerken genç cadıya içtenlikle gülümsedi ve profesörü beklemeye başladı.

Wigtown Wanderer Mesaj Sayısı : 700 Kayıt tarihi : 23/11/12

''Çikolata güzeli, al bakalım. Gizli kutumu açıyorum ve son derse girmeden yerlerde olan enerjimizi doğrultuyorum.''

İnce parmaklarının arasına aldığı bir parça çikolatayı ağzına attıktan sonra, Amaranthe'nin surat ifadesine gülen gözlerle baktı sarışın cadı. Mağrur edası bir anda dağılan dostunun okyanus mavisi gözleri parlıyordu, ikisinin de az evvelki solgunluğundan eser kalmamıştı çikolataları görünce. İşte, kimi zaman bu denli çocuk kalabiliyorlardı. Kalp şeklindeki kutu iki sarışın cadının üzerine adeta saldırmasıyla bomboş kalmıştı birkaç dakika içerisinde. Evet, kimi zaman çocuklaşmak ikisinin de ağırlaşmış ruhlarını ilerisi için daha kolay sırtlanmalarını sağlıyordu. ''Minik, kalpli çikolataların verdiği tadı veremeyen koca bir hayat var önümüzde. Bunu düşündükçe çılgına dönüyorum.'' Başını öfkeyle iki yana sallayarak, kabullenmek istemediği gerçekle yüzleşiyordu cadı. Fakat, gerçekler oradaydı ve şimdi ikisine her zamanki gibi ruhlarına sıkıntılarını hapsedip, hayata devam etmelerini söylüyordu. O en masum sevinci geçiciydi elbet, zira nereye dönse karamsarlığın dört duvarına değiyordu ve önüne yaşamı çıkıyordu acı bir şekilde. Zindanların boğuk havasına aşina olan iki cadı, yosun kaplamış duvarların kokuları eşliğinde İksir dersine doğru ilerledi. Yüzlerinde tatmin olmuş bir ifade vardı, çikolatanın sağladığı kısa süreli mutluluk günün son saati için sinirlerini de kaldırmıştı içlerinde bir yere.

Gölge Ruh Sahibi Mesaj Sayısı : 274 Kayıt tarihi : 23/05/11

"Ciddi misin, Darius? Sınır tanımayacak kadar mı bozuldun?"
Nasıl olmuştu da buralara kadar gelebilmişti Darius? Yıllar önce yollarının ironik bir şekilde ayrıldığını bildiği en iyi dostu ile, şimdi aynı saha içerisindeydi, ve onun sorularına dürüstçe cevap vermek için buradaydı, galiba. Eskiden olsa, birbirlerinin yaptığı pislikleri temizlemek onlar için hem çocuk oyuncağı, hem de eğlenceli olurdu, ama her şey değişmişti. Artık küçük Hogwarts çocukları değillerdi, artık onurlu bile değillerdi. Bir an için, aradaki zamanın su gibi akıp geçmiş olduğunu hissetti çocuk üzgün bir ifadeyle, sanki daha dün, yatakhanenin zeminine oturmuş, kızları tufaya düşürecek planlar kurup uygulamaya sokmalarından bahsediyor gibiydiler. Sanki daha dün gibiydi o tek dertlerinin verilmesi gereken bir ödevden ibaret olduğu o geri gelmeyecek, basit, zararsız günler. O günleri özlüyor muydu? Bir tarafına sorduğunda kesinlikle evet, özlüyordu. Ancak şimdi kazandıklarına baktığında, belki de, belki de olduğu yerde iyiydi.
"Bir kereliğineydi Jake, ve son kereliğineydi. Yeterli bir açıklama değil, ancak..."
"Hiç değil. Yeterlinin yanından bile geçmiyor Salvatrice. Uçkuruna sahip çıkamamanın sonuçlarına bak. Dostunu kaybettiğini gör. O şehvete aç suratını bir daha görmek bile istemiyorum."
Giderken çocuğu durdurmaya çalışmadı. Sonuna kadar haklıydı, ne söyleyebilirdi? Ne zaman olduğunu bile hatırlamıyordu, büyük ihtimalle Anastazie'ye kızdığı bir günün gecesi girmişti kızın odasına gizlice. Ancak hiçbir direniş göstermemişti, bunu nasıl açıklardı? Hiçbir zaman göstermezler. Kendini havasız dersliğe atarken içten içe yiyip bitiriyordu zihnini. Ancak sınıfın karşısında gözgöze geldiği parıltılar, bir an için zihnini tozlu bir oda misali havalandırdı. "Senin yüzünden başıma gelenler..." Kıza başka tek kelime etmedi ve suratını asarak yanına oturdu.

Wigtown Wanderer Mesaj Sayısı : 1209 Kayıt tarihi : 14/01/11 Yaş : 29

Saç tellerinden ayak parmaklarına kadar hissettiği soğuk, bedenini ele geçirmiş ve adeta ona işkence ediyordu. Elleri buz gibi soğuktu ve oynatmaya çalıştığı her an vücuduna bıçak saplanmışcasına korkunç ve acı verici hisle boğuşmak zorunda kalıyordu. Perşembe gibi sevdiği bir güne yakıştıramadığı soğuğa bahçe kapısından koşar adımlarla zindana doğru ilererken içinden türlü türlü lanetler ediyordu. Sağ yumruğunu taş gibi sıkmış güç almaya çalışıyor ve dişlerini titretmemek için tırnaklarını avuç içlerine batırarak kendine engel olmaya çalışıyordu. Maja'yla lanet olası SYB'de ortak ödevi için katlanmak zorunda kaldığı bunca işkence git gide canını sıkmaya başlamıştı ve bir an önce bitmesi için dua ediyordu. Hayvanları doğal hayatında bırakmanın en azından şu soğukta daha mantıklı olduğunu düşünüyordu. Ya da en sevdiği derslerden birisi olan iksir kadar zevk almadığı için bunca işkenceye katlanmak zorundaydı. Seçmeli ders olarak seçmesine rağmen herhangi bir zevkli noktasını henüz görememişti. Ona göre her zaman küçük dar tüplerle uğraşmak daha keyifliydi. Yinede son ders olması ve günün yorgunluğuyla işkenceye dönüşmemesini umuyordu. Zindanlardan hışımla geçtiğinde ve sınıfın kapısından adım attığında en azından uyuklayan tipler görmemek hoşuna gitmişti. Büyük camlardan içeriye giren akşam güneşi her saniye gücünü kaybediyordu ve sınıfa mayhoş bir hava sağlamıştı. Dört kişilik masalardan boş olan herhangi bir tanesine adım attığında Gryffindor'lu ya da geveze birisinin yanına oturmaması gerektiğini düşünürken masanın üzerindeki bıçak ve diğer aletlere göz gezdirmeye başladı.

Simyager Mesaj Sayısı : 815 Kayıt tarihi : 29/01/13

Ortak salondan çıkar çıkmaz attığı birkaç adımla iksir sınıfına ulaştığında, derse iki farklı profesörün girdiğini görerek tek kaşını kaldırmıştı. Kimseye selam vermedi, kendisini göstermeden arkalara doğru ilerleyerek kayboldu, ve diğer ucun en ön sıralarından birine erişerek Vera'nın yanına, duvara dönük olan koltuğa çökmüştü. Dersten önce içemediği sigarasının kriziyle yerinde duramayan parmakları masa üzerinde hareket ederken, nezaketle verdiği baş selamının ardından dikkatini kızın üzerinden çekti, ve ölümden dönen profesörüne odakladı.

Büyücü Mesaj Sayısı : 276 Kayıt tarihi : 16/05/12

Bir ortak derse daha katılmak üzere, kitaplarını toparlamış ve birkaç ödevini hazırladıktan sonra her zamanki gibi tek başına -bir ara gözleri Sonechka'yı arasa da bulamamasıyla pes etmişti- ortak salon ile aynı koridorda bulunan dersliğe çevirdi adımlarını. İksir, başından beri ilgisini çeken bir ders olmuştu. Bu ortak derse iki profesörün de katılacağını öğrendiğinde ise şaşkınlığını gizleyemeyerek, içten içe bir merak ile dersliğe adım attı. Tanıdık simaların arasından moralinin bozuk olduğu günde yalnız başına kalmak isteyerek Vera ve Vitaly'nin önündeki boş masaya onlara keyifsiz bir selam verdikten sonra yerleşirken önündeki malzemelerden konunu ne olacağını çıkarmaya çalışarak, aslında zihnini meşgul etmeye çabalıyordu.