4. Sınıflar - II. Ders

Evvet! Ders simya Profesör Dieudonné'nin burnu büyük hareketlerine bayılıyorum. Bana bulaşmadığı sürece sorun yok.
Ders programına baktığında söylediği ya da aklından geçirdiği ilk şey buydu aslında. Gülümsemesi yüzünde daha büyük bir hal aldı. Genellikle sessiz ve hiyerarşik olarak saygıya muhtaç simya dersleri yine aynı şekilde geçecek gibi bir his olsa da içinde, profesörün takındığı hoşnutsuzluk ve buna bağlı aşağılayıcı hareketleri Jeremiah'a çok eğlendirici geliyordu. Genelde arkadaşlarına bunu yapan hep kendisi olurdu. Aynı anlayışta bir profesörle derse girmek ise isteyebileceği şeyler listesinde orta sıralarda yer alıyor denebilirdi. Gülümsemesinin daha da yayılmasına izin vererek şaşırtıcı şekilde erken kalktığı bu okul günü yine büyük salondaki kahvaltıya inmeyi reddetti. Çantasının içerisine geçen gün Mitoloji dersinden sonra yemek için mutfaktan aşırdığı ama hepsini bitiremediği sandviçi geldi aklına. Yatağından kalkmaya üşenerek çantasını asası ile yanına çağırdı ve ardından içerisindeki ekmeği jelatininden kurtarıp oldukça gürültülü bir şekilde yemeye başladı. Hala uyuyanlar için bir sorun teşkil etmiyordu elbette. Ama üzerini giyinenler, yeni uyanmış ve sabah şekerlemesi yapanlar için yaptığı şeyin adına iğrençlik denebilirdi. Peki bunu umursayacak mıydı? Tabii ki hayır? Jeremiah zaten onların çoğu şeyine katlanıyordu. Mesela şuan yatağında şekerlemesine devam eden Haiden. Merlin aşkına ayakları bu kadar kokan başka bir çocukla daha önce karşılaşmamıştı. Ya da hemen onun iki yatak çaprasındaki Stefan. Sanırım yüzyıllar boyunca bu duvarların izole ettiği en güçlü horlama sesi onundu. Duruma bu açıdan baktığında Jeremiah onların yanında gayet geçinilesi biri olarak kalıyordu. Ki, kesinlikle öyleydi. Yemeğini bitirdikten sonra kalktı ve üzerini giyinmeye başladı. Pantolonunu bacaklarına geçirdikten sonra kemerini bağladı. Gömleğini giyindi ve ardından cüppesini sırtına geçirdi. Saçlarını düzeltmek için ayna karşısına geçtiğinde ise biraz duraksadı. Fazla mı yağlanmışlardı? Bir ara banyo yapmayı aklının bir köşesine not ederek son işini de halletti. Çantasını ve asasını yanına aldığına emin olarak yatakhaneden ortak salona açılan kapının önünde duraksadı. Yüzünü buruşturarak Haiden'e döndü ve dudaklarını aralaladı Ben kaçıyorum millet. Derste görüşürüz. Bu arada Haiden, bir ara şu ayaklarını yıkamayı dene dostum. Bu yaz ev cininizin öldüğünü duymuştum. Sebebi kesinlikle bu koku olmalı. Sözlerinin bitimine eklediği kahkahası ile tam ortak salona inmeye hazırlanırken sinirlenmiş bir biçimde yatağında doğrulan Haiden'in ona bir yastık fırlattığını farketti. Hemen kapıyı açtı ve dışarı çıktı. Iskalamıştı. Kahkahalarına bir süre devam ederken adımladığı taşın, zindanların zeminine ait olduğunu farketti ve duraksadı. Gerçekten bu kadar uzun süre aklında sadece bu fikirle mi dolaşmıştı. Daha fazla umursamadan ve Haiden'in o pis ayak kokusunu aklından çıkartmaya çalışarak yedinci kata geldiğinde her şey normal ve diğer çocukların değimiyle sıkıcı görünüyordu. Ama Jeremiah çok eğleneceğine adı gibi emindi. Tepkisiz yüzünü diğerlerinin ifadesine uydurmaya çalışarak sınıfa girdi ve orta sıralardan birine geçip oturdu. Profesörün anlattığı dersi dinlemeye başladı. Yine sert bir şekilde derse giriş yapan cadı, ününe leke sürmüyor, sıkıcı bir dersin sonuna doğru ilerliyordu. Sıkıcılık evet herkese göre farklıydı. Ama bu profesörde takdir edilmesi gereken en iyi yanlardan biri de dersine olan tutkusuydu. Her zaman için kendine böyle bir tutku, böyle bir gaye edinmek için can atan Jeremiah, gözleri biraz daha açılmış şekilde dinledi profesörü. Gryffindor'lu bir kızı kaldırıp simya ile ilgili kitaplarının bir bölümünü okuturken kıza takılan sıfatları duydu ve gülmemek için kendini zor tuttu. Bu sırada kendi kitabını ve not gereçlerini çantasından çıkartmadığını farkedip onları tedarik etti masasının üzerinde. İlgili sayfayı açtı ve gülmesini engellemeye dair büyük bir çaba sarf etti. Kızın kelimelerinin, okuyacaklarının sona erdiği kısa zamanda ise yerine oturmasını bekledi genç büyücü. Yakınlarında olan sırasına eğildi ve profesörün dikkatinin onlarda olmadığı bir sırada dudakları fısıltı şeklinde Gerçekten o burunla gezmeye utanıyor olmalısın. gibi bir cümle uçurdu Gryffindor'lu kızın kulaklarına. Tam bu sırada dersin akışını yakalamak adına başını çevirdiğinde profesör tahtaya tebeşir yardımıyla bir kaç şekil çiziyordu. Simya ile ilgili olduğundan emin olduğu bu şekilleri hızlıca not almaya başlayan JEremiah, en sonunda gelen açıklama ile başını nedensiz bir onaylama hissiyle salladı ve parşomeninin üzerindeki mürekkebi kurutmak amacıyla üzerine üfledi. Özellikle ateş şeklini çizmekte oldukça zorlanmıştı, özenmişti. Bu yüzden çizimlerinin heba olmasını istemiyordu. İşi tamamen bittiğinde profesörün şekiller ile ilgili kurduğu şekillerin canlılığı temalı konuşmayı işitince yüzü birden buruştu. Bu mümkün olabilir miydi? Tamam simya çoğu zaman diğerlerinin önüne geçebilecek, efsunlu bir dersti ama profesörün derse olan tutkusu bazen gerçeğin çemberine giremeyecek bir biçimde konuşmasına mı neden oluyordu? Herneyse, sorgulamak onun haddine değildi. Hem az önce alay edilen kızla ilgilendiğinden duyduklarını feci derecede yanlış anlıyor da olabilirdi. Üzerinde durmamaya karar vererek profesörün bedeninin kasılmasını ve biran olsun yüzünün ekşimesini izledi. Cadı, acı mı çekiyordu? Bir şey olmuş gibiydi ve Jeremiah tam yardım için ayağa kalkacakken karşısındaki bedenin çaresiz toparlanışını izledi. Ardından dersin bittiğini müjdeleyen sözlerin akımına uyarak eşyalarını topladı. Sınıfı terkettiğinde ise aklı biraz olsun profesördeydi. En azından bir sonraki koridora geçene kadar aklını meşgul eden konu, çevresinde gördüğü diğer arkadaşları ile açılan sohbetler sonucu sekteye uğradı, dağıldı. Şimdi aklında simya dersini ödevsiz bir biçimde atlatmalarına dair bir hoşnutluk vardı. Ama yine de o şekilleri bir ara ezberlemesi gerektiğini aklına not etti. Ateşin sembolünü unutmayacağından emindi. Peki ya diğerlerini? ...