Konu: Kehanet olgusu
Hava ve Zaman: Yağış olmamasına karşın sis var ve soğuk insanın iliklerine işliyor - Pazartesi günü ilk ders.
Sınıf: Sınıf sıcak ve odaya hanımeli kokusu hakim. Öğrenci sayısının azlığından dolayı yerde sadece üç tane puf bulunmakta.
Ders:
Artemis sınıfın kapısını sonuna kadar açmış, içeri girecek olan iki kayıtlı öğrencisini bekliyordu. Delilikti bu resmen. Birinci sınıf öğrencilerine kehanet dersi vermek akla hayale gelmeyecek bir şeydi. Ne bekliyordu bakanlık bu çocuklardan derste öğretilen her şeyi anlamalarını mı? Eh, Artemis bunu imkansız olarak nitelendiriyordu. Zira beşinci sınıf öğrencileri bile derste bahsedilen çoğu şeye anlam veremezken bu ufaklıklar konusunda biraz tereddütü olması normaldi cadının. Üstünde her zamankinden fazla kağıt birikmiş olan masasının arkasındaki deri koltuğa oturdu yavaşça. Tanıdık hanımeli kokusu zihnini bulandıran tüm düşüncelerden yavaşça kurtardı onu. Bir kaç dakika geçmiş olmalıydı ki ince bir sesin boğazını temizlediğini duydu. Kızlardan biri gelmiş olmalıydı. Gözlerini istemeye istemeye açtı. Tek dersi bu iki ufaklığaydı bugün, doğrusu sabahın köründe kalkmak onu hiç memnun etmemişti.
"Günaydın ufaklık. Puflardan birine otur, şu diğer öğrenci de geldiğinde başlarız."
Artemis miydi bu? Ah, kesinlikle hayır. Ama ne gereği vardı bu kıza ters davranmanın ve sabah sabah zaten gergin olan sinirlerinin üstüne bir ufaklığı azarlamanın verdiği o nahoş duguyu eklemenin. Kız yerini alırken ayağa kalktı ve buğulanmış pencereleri asasının bir hareketiyle temizledi. Yine bir kaç dakika sonra içeri gelen kıza da oturmasını söyledikten sonra yerde duren üçüncü pufa oturup konuşmaya başladı kayıtsızca.
"Pekala kızlar, ben Artemis Rouvas. Bugün sadece on dakikanızı alacağım ki yatağınıza gidip uyuyabilesiniz. Ama bu dersimi hafife almanıza neden olmasın, uyarıyorum beni kızdrımak hiç hoşunuza gitmez."
Önüne düşen saçlarını işaret parmağının yardımıyla geri attığında ikisinin de onu dinlediğini görmek yüzünde ufak bir memnuniyet gülümsemesine sebep oldu.
"Şimdi kehanetin tanımıyla başlayalım, not tutmanıza gerek yok hepsi basit şeyler. Kitabınızın on üçüncü sayfasında da yazıyor zaten. Pekala, kehaneti, en yalın anlamıyla, duyular dışı bir sezgi yoluyla, doğrudan doğruya geleceğin bilinmesi olarak tanımlayabiliriz. Kehanet olgusuna en ilkel kabine kültürlerinden en gelişmiş uygarlıklara kadar her toplumda rastlamak mümkündür. Çünkü bu olgu biz insan şuuruna özgü bir yeteneğin eseridir ve bazı insanlarda doğuştan mevcut olmakla beraber aslında hepimizin içinde saklı durmaktadır. Daha önce bir rüya gördüğünüzde o rüyanın çıktığını fark etmişsinizdir ya da size sanki yüzlerce yaşam öncesini anımsatan bir nesne ilginizi çekmiştir, örnekler arttırılabilir. Demek istediğim kehanet herkesin içinde var. Önemli olan ona inanmak. Elbette ben bu ufak olayların sizi görücülüğe götüreceğini söylemiyorum, görücülük ya da yarı görücülük apayrı bir şey onu karıştırmayın."
Kızların yüzüne baktı. Düşünceli gözleri Artemis'in verdiği iki küçük örneği sindirmeye çalıştıklarını gösteriyordu. Eh, anlaşılan bu kadarı yetmişti ilk ders için. Gülümsedi ve ayağa kalktı. Eliyle kapıyı gösterdi yavaşça.
"Bu günlük bu kadar yeter. Çıkabilirsiniz."
& Ödev bulunmamakta.
Konu: I. Sınıflar I. Ders 
Cuma Nis. 15, 2011 12:00 pm