IV. Sınıf II. Ders

Yaşamak. Aldığı nefeslerin peşi sıra gelen histi o an için. Pek çok sefer bundan yoksun kaldığından, hayatının monotonluğundan sıkılıp asanın birinden çıkan ışık demeti altında ölmeyi düşünmesinden dolayı –ki denemediği için fazlasıyla mutluydu.- aradaki farkı anlayabiliyordu genç cadı. Her şey kelimenin tam anlamıyla mükemmeldi. Mükemmel arkadaşlıklar, mükemmel erkek, mükemmel ikiz, başarılı olduğunu düşündüğü dersler… Çoğu zaman bu kadar mükemmelliğin altında yatan, daha sonrasında acı verecek şeyleri aradığını fark etmişti birkaç gün önce. Genel olarak en güzel anları bile mahvedecek korkularla doluyordu içi. Onları saklamayı becerebilse de bazen Jake’in, gözlerinden geçip ruhunu görebildiğine hatta düşüncelerini okuyabildiğine inanıyor, ürperiyordu. Dudakları biraz aralanarak gülümsedi, kırmızıya yakın pembelikteki rujunun dağılacağını bilerek onları ıslatmanın ardından. Sağ yanında yürüyen Serpent’in ve sol yanındaki, dirseklerinin birbirine çarpacak kadar yakın durduğu Jake’in geniş adımlarına karşılık iki tanesini aynı anda atmak zorunda kalıyordu. İç geçirirken, hiçbir asi telin elektriklenmediği, son zamanlarda Fia’yla birlikte keşfettikleri büyünün eseri olarak ışık vurduğunda hafifçe zümrüt yeşiline dönen ipeksi saçlarının önüne düşen bir tutamını geriye fırlattı. “Merlin! Biraz…” Huysuzca mırıldanıp iki genci yavaşlatmak üzereyken tam önlerinde durmuş olan Syrinx’e çarpmak üzereydi. Onunla ikizi arasındaki rüzgarları hissedebilecek kadar çok şey biliyordu. Syrinx ve Serpent… Fia… İstemsizce gözlerini devirdi, Jake’in fark ettiğini anladığında bakışlarını kaçırmak zorunda kalarak. Hep imkansızı alamazsın Hell. Fia’ya içten bir sitem gönderirken kızın delici bakışlarının kendi öfkesiyle buluşmasının ardından ondaki ifade değişikliğini, sevgilisinin koluna girip alayla gülümseyerek seyretti. Kendine, Serpent’in bir gün onu sevmesine inanarak işkence etmesinin sebebini bilmiyordu. Daha düne kadar Lysander ile mutlu olduklarını haykırarak tiyatro sahnesindeki yerini sağlamlaştırıyordu, tipik Hell ikizleri tarzıyla. Oysa ona kaç kere söylemiş, kaç kere tartışmışlar, kaç kere asalarını birbirlerine doğrultmuşlardı. Ne için? Hiç. Gereksiz duygulara kapılmanın verdiği acıya isyan etmesi…? Yunan güzelinin yavaşladığını fark etmeyerek Serpent’in arkasından, Jake’in güçlü kolları arasında, tamamen onun olmanın verdiği huzurla attı adımını Tılsım sınıfına, zihni kaldıramayacağı kadar çok düşünceyi bir arada tutup başını döndürürken. Yüksek tavanlı sınıfın içinde ilerleyen grup, birkaç başın kendilerine dönmesiyle ilerlerken Profesör Ruthvell’in huysuzluğuna rağmen hayranlık verici zevkini inceliyordu. Camdan içeri giren düz ışık huzmesi, binasının rengiyle donatılmış ayakkabısının altındaki zemini aydınlatırken yemin gününden beri görmediği Zeus’a kaydı aklı. Aşkla, ikizinin imkansıza kaptırdığı kalbiyle uğraşırken onu tamamen ihmal etmiş, hatta hiç görmemişti. Oysa Caesar her gece yatakhanede süzülüyordu. “Fia. Zeus’u gördün mü hiç?” Gözlerini, Serpent’i yanına çağıran kızdan ayırmayan Righelli, başını hafifçe iki yana salladığında, gerekenden fazla kısa süren bir endişe kapladı bedenini. Gerçekten kısa sürmüştü. Yılanın bir yerlerde avlanıyor olabileceğiyle ya da sırf Lómadriethiel’le inatlaşmış olacağından ortadan kaybolduğuyla rahatlattı kendini. Fia’nın trans halinde çiftin yanına ilerlemesiyle Jake’e uzaklaşmayı mırıldanmayı düşünmesi bir oldu. Ortamdaki gerginlik yoruyordu onu. Savaş halinden sıkılmış, mükemmelliğin tadını çıkarmaya çok kolay alışmıştı. Yanından süzülürken Melodie’ye gülümseyip Fia’nın iğnelemelerini duymamaya özen gösterdi. Dersliğin kendine ayrılmış kısmındaki yerini aldığında Jake’in Serpent'le daldığı sohbete aldırmadan etrafındakileri süzüyordu.