Yardım Çanları

Gecenin soğuk rüzgarı, yüksek kuleye oturmuş olan iki bedene acımasızca çarpıyordu. Meraklı bakışları, ne cevap vereceğinden neredeyse emin olduğu büyücünün üzerindeyken ona biraz düşünme payı bırakmayı tercih etti. Hangi aptal bizimle olmak istemez ki? Diye geçirdi aklından. Lady'nin yanında savaşarak elde edecekleri sonsuz bir güç ve onları diğerlerinden farklı tutan bir ayrıcalığa kimsenin hayır diyeceğini zannetmiyordu. Vlonjati gibi köklü bir ailenin tutacağı saf büyük merak uyandırmış olsa da aile, seçimini tereddüt etmeden yapmıştı. Bununla kalmayıp kızları Vera'yı Lady'nin birinci maşası haline getirmişlerdi. Güç ve ün seven cadının hayır diyemeyeceği teklif önüne altın tepside sunulduğunda tereddüt etmeden seçimini yapmıştı.

Senelerdir kardeş yerine koyduğu ve hatta kararlarını almasında büyük bir etkisi olan ailesinden bile yakın gördüğü dostlarının tutumu elbette ki onun için çok önemliydi. Savaş yaklaşıyordu. Ve bu savaş kardeşi kardeşe öldürtecek kadar acımasız ve sert olacaktı. Wilma, Vitaly, Valdis gibi önem verdiği dostlarıyla karşı karşıya gelmemek adına onları kendi tarafına çekmek için elinden geleni yapabilirdi ve yapıyordu da. Planın son ve en önemli halkası olan Valdis'i de memnuniyetle aralarına katabildiğini öğrenen cadının meraklı bakışları yüzünü kaplayan bir gülümsemeyle dağılmıştı.
'' Doğru kararı vereceğini biliyordum dostum. '' Sağ elini arkadaşının eliyle birleştirmiş ve birlik olmanın verdiği hazla var gücüyle sıkıp iş birliklerini tebrik etmişti cadı. Artık onlar diğerlerinden üstün çocuklardı. Onlar okuldaki Wigtown Wanderers'ların öğrenci olanlarıydı. Onlar bu savaşta güçlünün yanında savaşacak olanlardı ve başta Vera olmak üzere canlarını ne pahasına olursa olsun bu yolda feda etmekten çekinmeyecek olanlardı.
'' Lady'nin emri üzerine bir an önce çalışmalara başlamalıyız. ''

Kendisine altı senedir ilk defa bu sıralar yakıştırdığı cüppesinin cebinden asasını yavaş ve temkinlice çıkardıktan sonra genç adamın asasını süzmesine bir süre izin verdi. Yumuşak dokunuşlarını sopa parçasının üzerinde gezdirirken aklındaki fikirleri su yüzüne çıkartmakta gecikmedi. '' Düello yapacağız ve gerekirse birbirimizi sakatlayacağız, acı çektireceğiz. Hem de en yakınlarımıza. '' Bir kaç saniye duraksadıktan sonra asasıyla oynaşan bakışlarını genç büyücüye çevirdi. '' Duygusallığa yer yok Valdis. Göz pınarlarında demlediğin ne varsa kurut gitsin. Dünya artık eski Dünya değil. Hogwarts senin yokluğundaki kadar anlayışlı hiç değil. ''

Dostunun elini omzunda hissettiğinde bu yolda beraber yürüyeceği bir yoldaş daha kazanmanın keyfiyle gökyüzüne bakan gözlerinin içi gülmüş, yüzünü kaplayan bir tebessüm oluşmuştu. Uzunca bir süre temiz havanın ciğerlerine doldurmasına izin  verdi. Buraya gelmeyeli uzun zaman olmuştu. Yıllar önce Charles'ı kaybettiği zamanlarda kafasını çekerek yıldızları izlediği yer sadece bir kaç sene içerisinde ciddi toplantıların adresi olmuştu. Vera büyümüştü ve her geçen zaman diliminde daha da büyüyor, daha da olgunlaşıyordu. Göz pınarları yaşla dolu küçük kız gitmiş, Ruhu bütün duygusallığından arınmış mermer bir ruh saltanatını ilan etmişti. En azından içinde yaşadığı öfke karmaşısını dışarıya vurmamakta başarılıydı. O sadece soyadının ağırlığını en iyi şekilde taşımanın verdiği hazla üzerindeki yüke rağmen kamburlamadan ilerliyordu.

Aklındaki düşüncelere hızlıca rötuş attıktan sonra planında ona yardım edecek olan arkadaşına doğru eğildi.
'' Yarın gece saat bir civarı Stark olanı zindanlara çekmelisin Valdis. Hareketleriyle binamızın adını lekeleyen Stark kızı. '' Aryna'yı kastediyordu ve büyücünün kendisini onaylar bakışları anladığının işaretiydi. Aryna'nın Wanderers düşmanı hareketleri ve okuldaki diğer öğrencileri örgütler tavırları sadece kendisini değil Lady'yi de rahatsız etmişti. Henüz kendisiyle yüz yüze görüşme şerefine erişememişti ama belki bu görevde gösterdiği başarı bunun kapısını aralayabilirdi. Wanderers'ların kendisine verdiği bu görevi Valdis'ın üstün zekası ve ikna kabiliyeti olmadan asla yapamazdı. Henüz aralarına katıldığından bir haber olan Stark kızını zindanlara çekmesi en kolay olan isim Raimonds'dan başkası değildi. Cazibesiyle çoğu kızın aklını yerinden oynatan Valdis için fazla zor bir görev değildi. Bunun bilincinde, genç cadının içi rahattı.

'' Bu gecelik bu kadar. Yarın için saat bir. Unutma Valdis sensiz başaramam. Sen görmesen bile ben orada olacağım. '' Yerinden yavaşça kalkarken genç adamdan yardım almayı ihmal etmedi ve elini uzatarak ağır bedeni zorlukla çektikten sonra doğruldu. Genç adamın koluna girerek kuleden ayrılırken yüzündeki sinsi gülümsemesi yarının hayallerini kurduğunun işaretiydi. Bu gece eskilerden bir dost eli tekrar kendisine uzanmıştı. Valdis Raimonds eskisi gibi değildi, bunu sezebiliyordu ama hala hayatında önemli bir yere sahip olduğunu bu gece hissettirmişti. Ya da sadece cadının düşüncesiydi.'' İyi ki döndün dostum. ''