Alev - Kehanet Dersi I [ Tüm Sınıflar ]

Kehanet Profesörü Mesaj Sayısı : 77 Kayıt tarihi : 28/12/12

Kehanet Kulesi’ne yıllardır adım atmayan cadı sessiz bir şekilde basık tavanlı derslikte ilerledi. Hogwarts Cadılık ve Büyücülük Okulu’na adım attığından bu yana odasından tek tük çıktığı zamanlarda dahi dersliğe girmek için aşağıya sallandırılan büyük halatların birbirine bağlanması ile oluşan merdivenin önünden bile geçmemişti. Şimdi derin tütsü kokusunun her köşeye sinmiş bilindik portre Prudencia için yeni bir başlangıçtı. Parmak uçları tozlu rafların kalıplaşmış tozunu silerken rafları dolduran çaydanlıklar, fincanlar, kitaplar, tüyler, küreler ve bir çok alakasız olduğu düşünülen eşyalarla doluydu. Odanın baş döndürücü olmaya yakın ve bir o kadarda ağır kokusunu yok etmek için şamdanlardan birine doğru yaklaştı. Cübbesinin altına doğru elini uzattı ve nane, karanfil harmanlamasından oluşan tozu henüz yanmamış şamdanın üzerine serpti. Ardından asasının ucu ile şamdana uzandı. Sözleri mırıldanmadan alevlenen toz saydam bir duman oluşturup dersliğe yayılmaya başladığında Prudencia ayaklarını sürüyerek dersliğin içinde gezinmeye devam etti. Dış dünyadaki gerginliği bir nebze de olsa yok etmek için en koyu haliyle vişne çürüğü rengindeki kadife perdeleri örttü. Dünyadan tamamen kopuk! Öğrencilerin hiçbirini şimdiki durumla karşı karşıya getirmek istemiyordu. Bu zor zamanlarda eğer onlara bir şey öğretecekse bu kendi istedikleri için olmalıydı. Tüm endişeden uzakta, duru bir görü için zihinlerini boşaltmaya ihtiyaçları vardı.

Nane ve karanfil kokusu yıllardır perdelerin üzerine yapışmış tütsü kokusunu bile bastırdığında Prudencia iki kat halindeki dersliğin yer minderlerini kontrol etti. Yıllardır değişmemiş gibi duran yer minderlerinin çevrelediği ufak sehpaların üzerindeki perdelerle aynı renk kadife örtüler insanı rahat ettirmek için orada duruyor gibiydi. Geçmişin gölgesinde kalmış hatıraları ağır ağır yüzünün kıvrımlarında raks etmesine rağmen, dersin işleyişine kendini vermişti. Tüm hazırlıkları tamamlamak adına asasını ufak bilek hareketi oynattı; her bir sehbanın üzerinde büyük ve yaygın şekli ile ayakları olan demirden saclar meydana geldi. Ateş yakmak için kullanacakları sacların simsiyah hali Prudencia’nın güçlü bir nefes almasına neden oldu. Görülerinin her zaman olduğu gibi siyahın en derin olduğu vakitlerde gün yüzüne çıktığını çok kez deneyim etmişti. Siyah, kırmızı ile buluştuğunda belki de kahin olmaya gerek yoktu. Kendince gülümsedi ve iki kat aşağıya inerek orta yere serilmiş minderin üzerine oturdu. Gözleri sağında bulunan zemine yerleştirilmiş girişe doğru kaydı. Çatı katına çıkıyor hissi veriyor olmalıydı. Öğrencilerin fısıltıları şimdiden kulağına çalınmıştı.

* Mümkün mertebe, dersliği tasvir etmeye çalıştım. İki katlı amfi benzeri bir yapı. Online gibi kısa rol oyunları ile işlenecek ders için giriş yazılarınızı bir görelim. Herkes için özel olarak hazırlanmış dialoglarla devam edeceğiz. Tabi zaman ve uzunluk için dilediğiniz gibi davranabilirsiniz. İster derse girer, ister çıkarsınız. ^^

Tahta zeminleri ve rafları her daim toz içindeki dersliklerden farklı olarak kehanet kulesi okulun sevdiği yegane yeri olabilirdi. En azından duvarlarla çevrelenmiş kısımları arasındaki favorisi; buraya gelirken tırmanmak zorunda olduğu okulun her yanı gibi gıcırdayan ama heybetli, orta dünya filmlerinden fırlamış gibi duran halatlı merdivenin yol gösterdiği poposunu acıtan tahta sıralar yerine doğu ülkelerinden rastgele seçilmiş gibi duran sade desenli minderlerle ders işlenecekten çok gizli bir kız kulubünün özel salonu gibi duruyordu. Bilirsiniz şu, dedikoducu ve sinir bozucu gülüşlü kızların toplanıp birbirlerinin saçlarını ördüğü ya da bıyıklarını aldıkları saçmalıklar ama çok gizlidir o yüzden oraya ulaşmak oldukça zahmetlidir. Ramona'da yarattığı gereksiz çağrışımlara rağmen ortamın bu kadar hoş olması her dersten önce girdiği gergin ruh haline bürünmesini önlüyordu. Hem bazen merdivenlerden çıkarken bir oraya bir buraya zıplayarak fare sesli tiplerin çığlık atmasını sağlayabiliyordu ki o tipte insanların sayısı tahmin edebileceğinizden daha fazla.
Henüz kimsenin olmayışı o günkü ruh haline göre nereye oturmak istediğine rahat karar vermesi için imkan ve zaman tanımıştı kıza. En önlere bir yere mi geçmeli, ne kadar gereksiz bir ders aşkı; ortalar belki de ideal ama konuşmaya kalktığında hala fazla dikkat çeker; en iyisi en arkadan biraz daha orta sıraya yakın olanı. Tabii ki ikinci katta oturacaksa iş değişir o zaman en ön sırada herkesin saçlarının tepesini görebilecek bir yere oturacak. Oturdu. Dürüst olmak gerekirse Ramona arkadaşlarının hangi dersleri seçtiğiyle hiç iliginlenme zahmetinde bulunmadı. Keşke tarçın koksa. Kimseyi beklemiyor, sadece ders başlamalı ve bitmeli.

Hufflepuff V.Sınıf Mesaj Sayısı : 2032 Kayıt tarihi : 30/07/12

İnce, uzun parmakları onun gözüne hayli kalın görünen bir iki kitabı sıkı sıkıya kavramıştı. Adımları, sanki gitmemesi gereken bir yere gidiyormuş gibi ürkek ve porsuğun olağan yürüyüşüne kıyasla oldukça yavaştı. Kehanet Kulesine yaklaştıkça daha da ağırlaşıyor gibiydi adımları. Kararsızdı. Bir adım sonra geriye dönüp koşarak uzaklaşacakmış gibi bir hali vardı cadının. Okyanus mavisi gözleri, yüreğini kaplamış o manasız korkuyu perdelemek ister gibi bakıyordu ileriye. Kavradığı kitapları biraz daha sıktı. Sanki henüz kapağını dahi kaldırıp, bir sayfasını çevirip içinden herhangi bir satırı okumadığı ve büyük ihtimalle de okumayacağı kitaplardan güç almaya çalışıyordu. Tanımadığı fakat onların kendisini, en azından Ophelia'yı, tanıyor olabileceğini düşündüğü kişiler yanından geçip giderken adımlarına son verdi ve etrafındakilerin ona çarpmasını önemsemeden olduğu yerde durdu. Çizgi halini almış gül kurusu dudakları adeta birbirine kenetlenmiş gibiydi. Gözlerini birkaç saniyeliğine yumduğu sırada derin bir nefes aldı ve az sonra ciğerlerine çektiği nefesi geri salarken araladı gözlerini. Hazır olduğundan emin değildi. Hoş, geldiğinden beri hiçbir şeyden emin değildi. Sırtını dikleştirdi ve bakışları keskinleşirken içinden kendine komutlar vermeye başladı. Tamam, sakin ol. Yalnızca yürü ve dersliğe vardığında bakışlarını yerden ayırmadan bir köşeye çekil. Bu kadar basitti işte. Tekrar yürümeye başladığında gözlerini, sanki o nokta haricinde bir şey yokmuş gibi tek bir noktaya sabitledi.

Nitekim dersliğe vardığında, kendine verdiği komutlara itaatkar bir biçimde uydu. Kulağına dolan sesleri önemsemedi. Gözlerini sabitlediği nokta haricinde hiçbir yere bakmadı. Elindeki kitapları en arka sıralardan birinin üzerine bıraktı ve sıraya geçip otururken başını sıranın pürüzsüz yüzeyine eğdi. Şüphesiz, ders bittiğinde kendini dışarıya atacak ilk kişi Mayra olacaktı.

Gezgin Mesaj Sayısı : 385 Kayıt tarihi : 26/05/11

Yeni dönem, büyücüye yaramıştı. Bunun en büyük kaynağı, Dora'ydı aslında. Yaşadıkları bu garip diye nitelendirdiği şey, tüm yaşama sevincini geri getirerek hayata tutunmasını sağlamıştı. Bu yüzden, bir nevi bir can borçluydu ona. Bu yıl sonunda önemli bir sınava gireceğinin farkındaydı. Bu yüzden tam zamanında kendine gelmişti. Derslerin de yeniden başlamasıyla, epey sıkı bir tempoya girmişti; lakin bu bir kuzgunun temposunun yanından geçmiyordu. Birileriyle yarışmadan önce, kendisiyle yarışacaktı. Bunu çoktan keşfetmişti. Seçmeli derslerden seçtiği kehanetin ilk dersine girmek üzere kulelere tırmanırken; öte yandan yuvasının özlediği kokusunu derin derin içine çekiyordu. İsyandan sonraki restorasyon çalışmaları, koridorlardaki geçmiş kokusunu alıp götürmeye yetmemiş gözüküyordu. Kehanet dersliğinin kapısından içeri girdiği gibi, karşılaştığı birkaç dostuna selam verirken gözüne birkaç tanıdık simaya göz ucuyla bir bakış attıktan sonra arkadaki boş yerlerden birine ilerledi. Yeni profesörü beklerken, kitapta birkaç şeyi karıştırdı ve keyfini çıkarmaya baktı.

Slytherin V.Sınıf Mesaj Sayısı : 287 Kayıt tarihi : 07/12/12 Lakap : Eon

“Kehanet dersinden sonra yanına geleceğim, bir ders hakkında ufak yardımına ihtiyacım var Laurana.”

Masum gözlerle ablasına baktı ve onay aldığında, yanağına sulu bir öpücük kondurdu. Koşar adımlarla kehanet sınıfının olduğu kulelere doğru gitmeye başladı. Bu, onun katılacağı ilk kahanet dersiydi ve heyecanlıydı. Belki, ileride görücü olurdu. Bunun düşüncesi bile, çok havalı geliyordu küçük Stark’a. Böylece geleceği önceden görebilir ve istediği şeyleri yapabilirdi. Sonuçta, ailesinin kızıp kızmayacağını da görecekti. –Acayip safa bağlıyoruz burada- Kendi kendine kıkırdadı ve merdivenleri tırmanmaya devam etti. Yolun sonuna geldiğinde, bacakları yorgunluktan kırılacak gibi olmuştu. Nefes nefese bir halde, eşikten adımını attı. Sınıfın karanlık ve nane kokusuna alışması çok uzun sürmemişti. Etrafa söyle bir baktığında, en küçük öğrencinin kendisi olduğunu gördü. Hiç kimseyi tanımıyordu. Mırın kırın ederek, ön tarafta geçti ve oturdu. Profesörün gelmesini beklerken, kahverengi gözler, odayı süzüyordu.

Cadı Mesaj Sayısı : 353 Kayıt tarihi : 19/12/12

Karmin kırmızısı dudaklarından dökülen bir kahkaha, histerik ve anlamsız. Bozulan sessizliğin ardında genç kızı ürperten bir soğukluk vardı, oradaydı ve onu bekliyordu. Bedenini saran siyah kumaş birinci sınıftı, ona ait olamayacak kadar kaliteli. Yakasına işlenmiş Fransız mavisi kartalın yüzeyi pürüzsüzdü, kumaşın etek kısmı ise yalnızca onun için dikildiğini belli edercesine kusursuz. Islanan gözlerini kapatarak yatağının yanındaki çerçevesi oymalı aynaya arkasını döndüğünde, hediyesini alevler içinde görmeyi arzuluyordu, yanan kumaş ve kırmızı ışık huzmelerinin dansı. Bunu yapamayacağını bilmesine rağmen zihninde beliren düşünceyle dudakları hafifçe kıvrılmıştı, ancak eski cüppesinin halini göz ardı edemezdi. Oynaması beklenilen oyunun kurallarını yavaş yavaş öğreniyordu, tıpkı sessizliğe aldanmamayı öğrendiği gibi. Kulenin merdivenlerinin sonuna ulaştığında, iki kızıl tutamı gözlerinin önüne itmişti; Janel için yüzünü saçlarının ardına gizlemek, donuk bir tebessümden ibaret olan maskesinden daha etkiliydi. Kulenin dışındaki keskin hava tenine değdiğinde, aralanmış dudaklarını kapatarak doğruca ileriye baktı. Adımlarının onu götürdüğü yere güvenmiyordu, büyünün kendini ortaya çıkarmaktan çekinmediği yerler tehlikeliydi genç kıza göre. Kulenin içine sinmiş olan koku, gecenin koyu tonlarına bürünmüş çiçeklerden bir bahçeyi anımsatıyordu; karanlık ve cezp edici. Basamaklardan yankılanan ses, gece bahçesine açılan gerçekliğin sınırındaydı, emin olunamayacak belirsiz inikâslar. Loş ışıkta perdelerin rengi, pembe bir zemine sıçramış kan damlalarına benziyordu, Janel bir kez daha huzursuz olduğunu hissederken, kapının birkaç adım ötesinde durdu ve duygularının boş bir tuvale sıçrayan renkler gibi dağılmasına izin verdi. Kuledeki kadın, yanan safirden gözleri olan bir kuzgundu, katran karası saçlarının çevrelediği oval yüzü ve keskin hatlarıyla tablodaki tezatı yansıtıyordu. Gözlerini kadından ayırmayı başardığında, sahteliğini gizlemeye tenezzül etmediği bir gülümsemeyle kadının yanından geçti, ilk kattaki sıralara ulaştığındaysa kumaşın içine yerleştirilmiş olan parşömenlerini, siyah mürekkebi çevreleyen cam şişenin yanına yerleştirdi. Kaderinin çizgilerini göremiyor olsa dahi majik aurasındaki dalgaların yarattığı his bedenini güçsüz düşürüyordu, kadının gözlerindeki alevler buzdan dalgalarıyla buluştuğunda, genç kız nihayet bilinmezliğin ezgisine ulaşacaktı.

Bu havada buna yeltenmek belki delilikti ama o uçmayı çok seviyordu. Kendisine bu dönemde verilen sorumluluk ve görevlerin bilincindeydi. Gryffindor Quidditch takımına girmek için çok çalışmış ve bunu başarmıştı. Zengin akrabalarından gönderilen Ateş Oku'nu iyi kullanmış ve karşılığını almıştı. Antrenmanı sonlandırdıktan sonra sıcak suyun altında duşa girdi. Su yaşı büyüdükçe şekillenen vücuduna temas ettikçe bütün dertlerinden arındığını, vücudunun kaz tüyü bir yastıkta yatarkenki olan rahatlık gibi rahatladığını ve gevşediğini hissediyordu. Duştan çıkıp okul kıyafetlerini giydi ve Kehanet dersi için kuleye doğru rahatlamış olan vücudunu çok kasmadan ağır tempoda yürümeye koyuldu. Kulağına taktığı müzik çalarda en sevdiği muggle şarkıcıyı dinliyordu. Bir yandan müziğe eşlik ediyor bir yandan yanından geçen büyücülere tek tek bakıyordu. Tanıdıklarına selam veriyor tanımadıkları hakkındaysa fikir sahibi olmaya çalışıyordu. Kuleye çıkan merdivenleri adım adım tırmanırken bu sınıfı pek sevmediğini farketti. Profesör ne kadar öğrencileri rahatlatmaya çalışırsa çalışsın sınıfın Chris'e gelen boğucu havası bir türlü değişmiyordu kendince. Kapıya geldiğinde arkadaşlarıyla karşılaşmış ve neşeli bir muhabbet eşliğinde sınıfa girmişlerdi. Sınıfa girdiği anda Chris o rehavet duygusunu tekrar hissetti. Profesör yine çabalamıştı ancak sınıfın basık tavanı, kapalı perdeler ve bir kaç küçük ayrıntı direkt gözüne takılmıştı. Ama elden gelen bir şey yoktu. Ders bitimine kadar dayanmalıydı. Arkadaşlarıyla minderlerin olduğu bölüme çevrelendikten sonra muhabbete kaldığ yerden devam etti...

Ravenclaw VI. Sınıf Mesaj Sayısı : 388 Kayıt tarihi : 02/02/12

Gözleri dalmış bir şekilde farkında olmadan saniyeler önce doldurmuş olduğu fincanı eline alarak sıcak kahveden rahatlatıcı bir yudum aldı. Kafasındaki düşünceler sabit durmuyor, her seferinde değişik bir görüntü halini alıyorlardı. Sol elinden fincanı bıraktı ve cübbesinin cebinden asasına uzandı. Kafasında şekillenmekte olan planı yapmak konusunda emin değildi hala, ama engel olamıyordu. Merak, bir ucu her zaman belaya giden merak, yakasını bırakmamıştı bir türlü. Bu sefer de seçenekler arasında belaya bulaşmak olabilirdi, gerçi ne zaman bir işi yaparken sonunu düşünmüştü ki? Ama acaba bu sefer düşünmeli miydi? Tereddüte düşmüştü, ve bu onu sinirlendirmişti. Tamam, herkesle o kadar da samimi olmuyordu, ve biraz da garipti. İnsanların bu yüzden ona saygıyla karışık korku duymalarını her zaman saçma bulmuştu. Ve şimdi, kendisi aynı durumdaydı. Olmamalıydı, kınadığı insanlar gibi olamazdı. Bu düşünce, onda küçük bir ültimatom misali etkisini göstermeye başlamıştı. Kapısını çalan cesareti kaçırmamak adına, meşe dalından yapılma asayı tekrar doğrultarak önündeki masaya içinde dumanı tütmekte olan bir fincan kahve daha yarattı.

Kahvesini sonunda bitirdiğinde biraz daha rahatladığını hissetti kız, açılmıştı. En azından hâlâ kafasını boşaltabileceği bir şeylerin olduğunu bilmek güzeldi. Aklı yavaş yavaş yerine gelirken, adımları Kehanet Kulesi'ne yönelmişti, büyük ihtimalle ders boyunca birkaç saatlik zaman diliminde birkaç eğlenceli olay ve ilginç şeylerle tekrar kendisi olabilecekti, profesöre bu konuda güveniyordu.

Kehanet Profesörü Mesaj Sayısı : 77 Kayıt tarihi : 28/12/12

Cadı, perdelerin arasında belli belirsiz görünen kum saatinin ters bir işleyiş ile hızla yukarı doğru havalanan kumlarına doğru bakıyordu. Kum saatini orada keşfeden kaç tane Hogwarts Cadılık ve Büyücülük Okulu öğrencisi olduğunu merak ediyordu. Onu fark ettiğinde tam olarak altıncı sınıftı ve Kehanet dersini seçen hiçbir arkadaşı kum saatini o vakte kadar hiç görmemişlerdi. Onun zamanındaki Kehanet Profesörü ile olan dialoglarını hatırlayınca yüzü gerildi. Cadı, kum saatini çok geç fark ettiği için ona bir hayli kızmıştı. Hâlâ tam manası ile çözemediği kum saatinin kumları üzerinde düşünmeye ara verirken öğrencilerin adım sesleri aşağıdan kulağına doğru çalındı. Dersin başlamasına çok az kala okulda saç rengi ile dikkatini çekmeyi başaran Ravenclaw öğrencisi bir cadı ilk olarak kuledeki dersliğe tırmanmıştı. Cadının yer seçimi ile ilgili tereddütleri bir an yüzüne yansımasını izlerken kurulduğu yere kadar cadıyı takip etmeyi kesti. Öğrencilerinin üzerinde gereksiz bir baskı uyandırmak istemiyordu. Birkaç öğrencinin ardından tanıdığı tek yüz Mayra’ya aitti. Ona nasıl hitap edeceğini tam olarak kestiremedi. Hâlâ Ophelia ismini mi kullanıyordu? Cadının onunla birkez bile olsun göz teması kurmaması Prudencia’yı gergin bir havaya soktu. Ona doğru bakmamaya gayret ederek bakışları Kehanet dersliğine girmek için kullanılan yerdeki boşluğa çevrildi. Bir Gryffindor öğrencisinin sağa sola verdiği selamlarla rahatlarken, ufak bir Slytherin öğrencisinin gergin bakışları karşısında iç çekti. Kehanet dersine gelirken kim bilir neler düşünüyorlardı? Kızıl saçları ile zarif çehresi arasında gidip gelen Ravenclaw binasına dahil bir öğrenci daha içeri girdiğinde Prudencia yavaşça ayağa kalktı. Hiçbiri gözlerini ona çevirmemiş bulundukları ortamın içinde kendilerine ait alanları oluşturmanın derdine düşmüşlerdi. Sonunda yüzünde hiç de hoşnut olmadığını belli eden bir Gryffindor öğrencisi içeri girdiğinde Prudencia dersliğin girişini kapamak için ilerliyordu. Kapağı kapamak için ellerini kullandı ve iki eliyle kavradığı kapağı örtmeye çalışırken iki gün önce tanıştığı Ravenclaw öğrencisi Brianna’nın çehresine muvaffak oldu. Cadının hızla merdivenlere tırmanışını seyrettiğinde kapağı kapamaktan vazgeçen Prudencia sonradan gelebilecekler için kapağı kapamaya karar vermişti.

Brianna’ya doğru elini uzatan Prudencia cadının narin elini nazik hareketlerle kavradı ve cadının yukarı çıkmasına yardım etti. Gözleri ile cadıya selam verip, kendine uygun bir yer seçmesi için cadıyı kendi haline bırakırken artık dersin başlaması gerektiğini biliyordu. “ Herkese hoşgeldiniz diyerek başlayalım.” Gülümsedi ve kapağın yanından biraz olsun uzaklaşarak iki adım attı. “ Yani en azından ben hoşbuldum.” Omuz silkti ve yüzündeki gülümseme bir anda silindi. “ Öğrencileri yeni yeni tanıyorum, onlarla tanışıyorum. Bu yüzden beni isimleriniz konusunda maruz görün. İlk söze başlarken kendinizi tanıtırsanız çok memnun olurum.” Birkaç adım sonra aradaki merdivenlerden orta kata çıktı. Minderlerin etrafında dolaşırken dersliğe ilk giren cadının yanında durdu. [Jimena] İlk baş onun gözlerine ve sonra etrafındakilere bakarak kendini tanıtmaya başladı. “ İsmin Prudencia Cela. Bu dönem Kehanet dersini birlikte göreceğiz. Umarım memnun kalırsınız.” Ellerini arkasından bağlarken cadıya birkez daha eğildi. “ Daha önce hiç kehanet dersine girmiş miydin? Eh, birde cevaplamadan önce kendini bana tanıtırsan sevinirim!” [Jimena] Tanıtmaya dair uyarısını yeniden yinelemişti. Cadının kendini tanıtmasının ardından daha önceki deneyimlerini cadıdan dinledi. Prudencia bir kulağı cadıda minderlerin arasında gezinirken Mayra’yı istememesine rağmen es geçti ve kızıl saçları ile zarif bir duruş sergileyen başka bir cadının yanında duraksadı. [Janel] “ Peki, sizin geleceği yorumlayıp da tutturduğunuz oldu mu? Yani bir araç kullanmanıza gerek yok. Tahmin edersiniz ve tutar. Öyle bir deneyiminiz? ” Cadıya doğru gülümsedi ve cevabını onunda bekledi. Sorduğu iki soru aslında derslikte bulunan herkes için geçerliydi ama Prudencia herkese ayrı ayrı soramayacağını bildiği için derslikten gözüne kestirdiği öğrencilere soruyu yöneltmekte çare bulmuştu.

İki cadının cevaplarının ardından tekrar hızlı adımlarla en aşağıya indi ve ders başlamadan önce oturduğu minderlerin önünde durarak derslikte öğrenciler üzerinde tek tek gözlerini gezdirerek konuşmaya başladı. “ Geleceği tahmin etmek için en önemli araç inançtır! Bu yüzden sizden önce kendinize inanmanızı istiyorum. Daha önce Kehanet dersi almış ya da almamış olmanızın hiçbir önemi yok! Görücü olmanızın da, değil mi?” [Walden] Gözleri Slytherin öğrencisi ile buluştu. Soru ona yöneltilmiş gibi bitmesine rağmen cümle soru sormaktan çok uzaktı. Yine de Slytherin öğrencisi soruyu kısaca cevapladı. Geriye döndü ve minderine doğru kendini bıraktı. Oturduğunda cübbesinin etekleri sağa sola dağılmıştı. Düzeltmeye uğraşmadı. Önündeki saca doğru uzattığı asasını mırıldanmaya bile gerek duymadan alevlerle doldurdu. Alev yüzünün aydınlanmasına neden olurken konuşmaya devam etti. “ Önünüzdeki sacların içini yakarak başlayacaksınız. Alev başlı başına güçlü bir tılsımdır. Kehanette bulunmak için ise etkili bir araç…” Tüm öğrencilerinin görebileceği şekilde simsiyah saçlarına uzandı ve bir tel kopardı. Tek bir simsiyah saç telini sağ elini kullanarak alevin üzerine doğru uzattı ve sacın içine doğru bıraktı. “ Alevin içine attığınız tek bir saç teli bile o kişi hakkında geleceği görmenize neden olabilir. Saç telinin dışında, tırnak kalıntısı ya da daha da etkili olmasını dilerseniz bir parça deri işimizi kolaylaştırır.” Genç Gryffindor öğrencisine bakarak hareketlerinin ehemmiyetsizliğini göstermek ister gibi omuz silkti ve ayağa kalktı. [Christian] Kendi geleceği için yoğunlaşmamaya kararlıydı. En alt katta dururken biraz olsun öğrencilere yaklaştı. Elini bir kez birbirine çarparak Brianna ile göz teması kurdu. “ Önce alev yaratın, sonra da tek bir saç telini saca bırakın. Ve ardından lütfen geleceğinizi görmeye odaklanın. Alev’de neler gördüğünüzü her birinize soracağım.” Başı ile hadi başlayın der gibi onları selamladı ve konuşmasına son kez devam etti. “ Lütfen odaklanın, başlayabilirsiniz.” Sözlerini tane tane söylerken Gryffindor öğrencisine bakıyordu. [Frederic] Onun ne gördüğünü ilk analiz etmeye kafasına koydu ve öğrencilerinin dikkatini dağıtmamak adına minderine doğru geriledi. Ağır hareketlerle mindere otururken herkes saclarını büyük kızıl alevlerle doldurmuştu.

* Çok uzun yazdığıma bakmayın. Siz kendinize uygun yerleri seçip alın. Uzunluk önemli değil.
* Bu aşamada birkaç kişiye laf attım. Sizde yazdıklarıma uygun bir biçimde, bana laf atarak rol oyununuzun ikinci kısmını bitirebilirsiniz.
* Kime seslendiğimi, baktığımı parantezlerle belirttim; [İsim]Ona dikkat ederek yazarsanız ne hoş olur. (:
Kolay gelsin!

» Kehanet Dersi Müfredatı
» Kehanet Dersi Not Çizelgesi
» Kehanet Dersi Müfredatı
» Kehanet Dersi Not Çizelgesi - Profesör: Artemis Rouvas
» I. Sınıflar (I. Uçuş Dersi)