Çatallı Hanım

Konu: Çatallı Hanım C.tesi Ağus. 04, 2012 12:10 am

[Resimleri sadece adminler görebilir.]

Gözlerden uzak kalmış bu geniş masa, hemen yanında yılların hezimetine uğramış heykel parçalarını barındırır.

Freja & Garlyn Edmund çiftine rezerve edilmiştir.

Konu: Geri: Çatallı Hanım C.tesi Ağus. 04, 2012 11:33 pm

Bedenini sarıp sarmalayan zümrüt yeşili elbisenin binasıyla büyük bir uyum içerisinde olduğunun farkındaydı. Tam karşısında yer alan boy aynasına ilerlediğinde topuğunun üzerinde arkasına doğru döndü ve göz ucuyla son bir kez daha kusursuz sırt dekoltesini seyre daldı. Saçlarını zarif incilerle donatılmış tokanın eşliğinde tutturarak elde ettiği topuzun ardından dudaklarına dağıttığı kan kızılı ruju tazelemeyi ihmal etmeyen Feodora kızı, derin bir nefes verdi. Garlyn'i bu baloya sokmanın bir yolunu bulacağından şüphesi olmamıştı elbette. Her ne kadar bu gibi kutlamalardan haz etmese de kendisine hayır diyemeyeceğini bildiğinden ötürü içi rahattı. Zihninde tasarladığı planı gerçekleştirmiş olmak ise tatminkarlığın sınırlarını bir hayli zorluyordu. Bundan tam üç gün öncesinde parmaklarının arasında duran cam şişeyi anımsadığında dudaklarının hafifçe yukarıya kıvrılmasında bir mahsur görememişti. Binadaşlarından biri olan sarışın büyücüden kaptığı saç telinin lehine işleyeceğini düşündükçe ferahlıyor, omuzlarındaki yüklerden bir parça da olsa kurtulmayı başarıyordu. Tokasıyla uyumlu inci kolyeyi ve müstakbel eşinin ince parmağına yerleştirdiği yüzüğü asla çıkarmamak adına sahiplendiğinde topuklu ayakkabılarının gür sesini işiterek ilerlemeye koyuldu ve ardında bıraktığı taştan duvarlara olan aşinalığını bir kez daha idrak etti. Yedi senesini dopdolu bir şekilde harcadığı bu duvarların içinde saklanan her bir anı kendisine aitti. Acı veyahut tatlı; hiçbir önemi yoktu, hepsi Feodora kızının kendisinden birer parçaydı.

Son merdivenden de adımını defetmeyi başardığında buz mavisi gözlerinin kısa bir süre ortama hakim olmasına izin verdi. Kendisine selam verenlere ufak bir baş hareketiyle cevap vermeyi ihmal etmiyor, öteki yandan da aradığı simanın nerede olduğunu düşünmekten alıkoyamıyordu kendisini. Eritheia'yı, Sunset'i ve Lynn'i henüz görememiş olsa da telaşa kapılmadı. Zira assolistlerin her zaman geceye son damgayı koyacaklarından şüphesi yoktu. Bir derin nefes daha ciğerlerine dolarken beline sarılan parmakların sıcaklığını hisseden Buz Kraliçesi, kendine has tebessümünün dudaklarını ele geçirmesine mani olmayarak yüzünü sevdiği adama doğru çevirdi. Gördüğü sahne her ne kadar kendisine bir tutamlık yabancılığı bahşetmiş olsa bile aldırmadı. Çünkü bu gibi durumlara alışalı fazla uzun zaman olmuştu. Önemli olan ruhuydu; kendininkini tamamlayan bir diğer yanı. “Eritheia'dan ufak bir yardım aldım,” dedi büyücünün kulağına doğru. “İksirin süresini biraz daha arttırması için.” Geri çekilirken gülümsemeye devam eden cadı, büyücünün yanağına küçük bir buse bırakarak koluna girdi. Hakkında en ufak bir dedikoduyu bile kaldıramayacağından ötürü seri adımlarla kendilerine ait masaya doğru ilerledi. “Teşekkür ederim.” Dolgun dudaklarından sıyrılan iki kelime mahcubiyetini simgelerken badem gözlerini büyücüye hapsetti. Kendisi için aldığı risklerin haddi hesabı yoktu. Endişenin dört bir yanına hakim olmasını beklerken tamah ettiği huzura bir anlam veremeyen Feodora kızı, onun yanında olmanın verdiği bu hissiyata olan aşinalığını düşündüğünde sustu. Aynı hayatı paylaşmalarına ramak kalmışken hiçbir endişeye gerek yoktu. Zira Garlyn Edmund Lloyd, kalbini fethetmeyi başarmışken onu sevmekten asla vazgeçemeyeceğinin bilincindeydi.

“Bir gün bu özlemlerin sonu gelecek öyle değil mi? Hatta her sabaha birlikte günaydın demekten bile sıkılacağız.”

Kurtadam Mesaj Sayısı : 2539 Kayıt tarihi : 25/01/11

Silik bordo üstüne zarifçe işlenmiş sanat işçiliği üstünde oyunlar oynamaya başladığında cadıyı beklemekten belli ki sıkılmaya başlamıştı. Aklındaki her şeyi uzaklaştırmak istiyordu, kafasını kaldırdığı an göreceği bir duvar dahi kendisine birçok şeyi hatırlatabilirdi bunun yanında göreceği bir kızsa Freja’nın sinir dolu anılarını kabartabilirdi. Mezun olamadığı okulun siluetine belki son kez içerden bakıyordu. Yanan mazgallar, güzel şarkılar, onur ve gururun ortak harmanı. Cadının yanına gelip söylemlerine sadece gülerek cevap verdiğinde kaşmir ceketinin omuzlarına dar gelmesinden dolayı çıkarıp omuzlarına astı ve partneriyle birlikte balo salonuna doğru ilerledi.

Oturması için yakutlarla bezenmiş sandalyenin arkalarından tutarak nazikçe çektiğinde sevgilisinin sırt dekoltesi aklını başından almışa benziyordu. Umursamadı, masayı biraz daha ırakta seçebilirdi. Sesi fısıltı halinde ve ürkütücüydü “Benim elimi tuttuğunda yarınları unutmalıydın. Hiçbir gecenin sabahı olabileceğime dair söz veremem.” Gerçekler sivri bir bıçak ağzı gibiydi lakin bunları bilmesi gerekiyordu. Herkesin aksine mutsuzdu, buraya ait değildi.

Konu: Geri: Çatallı Hanım Çarş. Ağus. 08, 2012 1:58 pm

Bakışları etrafta küçük bir gezintiye çıktığında sağ eli yavaşça boynuna yükselerek gerginliğini azaltmak adına küçük dokunuşlarda bulunmaya başlamıştı. Teker teker doluşan çiftlerin yüzündeki heyecanı gizleyemedikleri apaçık ortadaydı. Kendilerinden küçükler için klasik baloları andırsa da son sınıflar için bu gecenin anlamı büyüktü. Bundan sonra her biri kendi hayatlarını kuracak, belki bir daha asla bu duvarların içinde yer alamayacaktı. Geçirdikleri günleri hatırladığında ise dudaklarının kenarı buruk bir tebessümle kutsanıyor, bulanık zihninin berraklaşması için elinden geleni yapıyordu adeta. İşin aslı çektiği acıları ve onunla geçirdiği çoğu zamanı hatırlamıyordu sadece. Bir zamanlar canından çok sevdiği erkeğin kim olduğunu, ona nasıl değer verdiğini en ince ayrıntısına kadar hatırlıyordu. Çok ama çok nadirdi onunla geçirdiği zamanların bir tutam da olsa zihninde canlandığı dakikalar. Ve artık acı vermiyordu. Acıyla ve günahlarıyla yıkanmanın müptelası olmuşken, canı yanmıyordu. Üstelik Garlyn, hayatının merkezi olmuşken bağlılığını ve içinde büyüttüğü yepyeni aşkını ona sunmuştu. Bir çiçek gibiydi bu aşk; önce filizlenmesine daha sonra da dallanıp budaklanmasına izin vermişti. Zor da olsa başarmış, kalbinin kapılarını ardına kadar aralamıştı onun için. Gülümsedi, düşüncenin verdiği o müthiş mutluluk duygusuyla birlikte gülümsemekten çekinmedi Feodora kızı. Lakin dakikalar sonra kulaklarına hapsolan kelimeler tozpembe düşüncelerinden kurtulmasına neden olduğunda hafifçe çatılan kum rengi kaşlarını ifşa etti. “Sakın bir daha böyle söyleme, sakın,” dedi ve buz mavisi gözlerini büyücüye sabitledi. Masanın üzerinden eline uzanmayı başardığında baş parmağıyla okşamaya başladığı pürüzlü tene ne kadar yabancı olursa olsun, karşısında duran et parçasının içindekinin kendine ait olduğunun bilincindeydi. “Küçük kurtlarımı ve özellikle de beni yarı yolda bırakmana izin vermeyeceğimi biliyorsun.” Küçük bir gülümseyişle bahşettiği kelimelerin akabinde omuzlarını dikleştirmiş, önünde duran şaraptan bir yudum almak üzere harekete geçmişti ki, büyücünün ölümcül bakışlarını üzerinde hissetmesi bir olmuştu. “Sadece bir yudumcuk.” Cadının kadehini de kendi önüne doğru çeken büyücüye bakarken derin bir nefes veren Feodora, bu gibi konularda ona karşı gelemeyeceğini bildiğinden ötürü ses çıkarmadı. Zarif bir edayla oturduğu yerden kalktığında ise nişanlısına doğru ilerledi ve ellerini onun boynuna doladı. “Her ne olursa olsun, bir zamanlar sen de buraya aittin, hayatım,” diye fısıldadı ve boynunu sağa kırarak badem gözlerinin anlık bir buluşmaya şahit olmasını sağladı.

“O yüzden bu gece kaşlarını çatmak yerine beni mutlu etmeye ne dersin? Mesela şarkımız çaldığında dansa kaldırmak gibi bir jestte bulunabilirsin.”