Meşe Palamudu

“Seni bu kılıkta göreceğimi hiç düşünmemiştim, Luka Romanov. Beni şaşırtıyorsun.”

Göğsünü okşayıp omuzları üzerinden boynuna dolanan ellerin varlığı rahatsız edici bir hal almaya başladığında daha fazla uzatmanın manası olmadığını kabullendi. Gözlerini sıkkınlıkla kaçırırken bir şey söyleyecekmiş gibi araladığı dudaklarını birbirine bastırdı. Kızın serin ellerine uzatıp onları aşağı çekmeye çalıştıysa da Lelia, inatla kendisine yaklaştı. “Mm, aslında pek tarzım olmadığını biliyorsun ama malum, sahip çıkmam gereken bir kız arkadaşım var.” Cümlesinin açık ucu gitmesi gerektiği sinyallerini verirken var gücüyle bedenine yaslanmış cadıyı uzaklaştırmak için ellerini aşağı çekti, fakat bu onu kışkırtmaktan başka bir işe yaramamışa benziyordu. Derin bir nefes alıp başını geriye atarken sırtını yaslamak zorunda kaldığı duvarın soğukluğu adeta içine işledi. “Ne, sevgili mi? Hâlâ Jason için salya sümük ağlıyor Luc. Sana istediğini verecek kişi o değil,” dedi cadının tehditkar tınısı bir fısıltı halini alarak. Sertçe yutkunan Luc, duyduklarının göğsünde açtığı sızıyı bastırmaya gayret ederken düşüncelerini işgal eden ismin ve beraberinde gelen kinin kendisini ele geçirmesine izin vermemeye gayret etti. Gece mavisi gömleğin yakasına öylesine iliştirildiği belli olan, siyah, bağlanmamış papyon beyaz parmakların arasında bir sağa bir sola hareket etmeye başladığında derin bir nefes aldı. Platin sarısı saçların yüzüne yaklaştığını ve dudaklarının üstünü örtmeye hazırlandığını hayal meyal seçebiliyordu fakat öfkesi yüzünden her şey bulanıklaşıyordu. Mia'nın ıslak kirpikleri arasında titreşen mutluluk parıltılarının tam teslimiyet ve sadakat istediği an zihnine dolunca, umarsız bir hareketle boynundaki elleri kelepçeleyip aşağıya indirdi Luc. Sırtını soğuk duvardan çekip cadı ile pozisyonlarını değiştirerek doğru olanı yaptığına ikna etmeye çalıştı kendini. “Bir daha buna yeltenme, Feodora.” Söylediklerinin anlaşılıp anlaşılmadığını kontrol etmek istercesine birkaç saniye öylece baktı cadının gözlerine. Çenesinin hafifçe yukarı kalkışı asla vazgeçmeyeceğini fısıldarken ellerini serbest bırakan Luka, düşüncelerinde açılan oyuğu nasıl doldurabileceğini düşündü.

Giriş katına doğru adımlamaya başladığında gömleğinin açılmış yakasını düzeltti lâkin papyonunu bağlama zahmetine girişmedi, her şeyin normal göründüğünden emin olmak için büyük camlardaki yansımasını seyrediyordu. Yıllardır yalnızca yeni bir ava doğru ilerlediğinde terk ettiği koyu kızıl, kıvrık saç tellerinden eser dahi yoktu. Çimen yeşili gözlerin yerini bal sarısına çalan bir kahverengi almıştı, fakat simasının yumuşak tavrından soyunup cüretkarlığı giyinmesini sağlayan değişen kemik yapısıydı. Mia'nın kendisini ilk kez böyle göreceğini düşündüğünde dudaklarına dökülen memnuniyet dolu gülümsemenin geri dönüşü, koyu kestane rengi saç tellerinde gezinen parmakları olmuştu. Balo salonundan yükselen gürültü Lelia'nın hatırlattığı problemleri yarıda kestiğinde kapı açılır açılmaz gözüne çarpan güzelliği süzmeye başlamıştı Luka. Bal rengi bukleleri her zamanki parıltısıyla omuzlarından aşağıya, sandalyenin arkasına doğru dökülürken meraklı gözlerle etrafı izleyişini seçebildi. Krem rengi giyinmişti, zira büyücü ona defalarca bu tonun kavruk tenini ortaya çıkardığını ve sonuçlarına katlanmak mecburiyetinde kalacağını söylemişti. Çarpık bir tebessüm dudaklarına yerleşirken kendisini süzen gözlere aldırış etmeksizin cadıya doğru ilerledi. Sol elinin ilk üç parmağı dolgun bukleleri kenara doğru çekerken eğildi, boynuna uzun ve tatlı bir öpücüğün lekesini bıraktı. Genç cadı arkasını döndüğü an tüm sihrin bozulacağını bildiğinden anın tadını çıkarmak adına iki eliyle omuzlarını okşadı şefkatle, şakağına bir öpücük daha kondurdu. “Yasemin kokuyorsun,” dedi memnun bir fısıltıyla. Ses tonu kulağında yankı bulduğu an küçük omuzları titreyen ve gözleri irice açılan cadının tepkisi gülümsemesini genişletirken susmayı tercih etti büyücü. Alacağı cevabı merakla bekliyordu.

Cadının sihrinin himayesi altına girmeden önce vereceği tepkiye odaklanmaya gayret eden büyücü, şaşkınlığını gizlemeyip ani bir hışımla ayağa fırladığını görünce gülümsemesini bastırmadı. Dudakları biraz daha genişledi, beyaz dişleri kendinisini gösterirken Mia'nın en azından bunu yapabilecek kadar normal kalabildiğine seviniyordu. Zaman zaman kızıl saçları ve bembeyaz teni ile enfes bir Rus kızına dönüşen, canı istediğinde ise İspanyol aleviyle yanan esmer tenini giyinip kendisine görsel bir ziyafet yaşatan cadıyı aynı şekilde ödüllendirmediği için memnundu büyücü. Aksi takdirde şu an Mia'yı içerisine attığı şaşkınlık ve öfke duygusuyla eğlenemezdi, öyle değil mi? “Doğru, evet. Öpüşmeden önce sarılmak gerekiyordu ama o aşamayı geçtiğimizi sanıyordum.” Sırıtışı biraz daha büyürken salondaki gözleri üstlerine çekmiş olduklarını fark etti fakat umursamadı. Sağ elini yükseltip öfkeyle yanakları kızarmış cadının çenesini okşadı. “Ne cüretle seni öpmüş olabileceğimi bildiğim söylenemez,” dedi yapmacık bir şaşkınlıkla. O kadar eğleniyordu ki Mia'nın gözlerine bakıp olan biteni anladığında vereceği tepki ve kendisine çektireceği o apansız zulüm dahi bu neşeyi gölgeleyemiyordu. Birkaç saniye önce dudaklarını bastırdığı narin boyuna kaydı gözleri, başını hafifçe yana kırdı. Oradan da derin göğüs dekoltesine doğru baktığında memnun edilmiş gibi gülümsedi. Tüm bunların onu daha da çileden çıkaracağına eminken masmavi gözlerinin kor gibi yandığını görüp, dudaklarını onunkilere bastırmamak için gayret etmek ciddi anlamda zorluyordu genç adamı.

Kendisine doğru sallanan narin işaret parmağına kayan gözleri muzur ışıltılarla titreşirken öfkeyi bile bu denli güzel taşıyabilen bir cadıya sahip olmanın gururunu omuzladı büyücü. Biçimli kaşların kendine has kışkırtıcılığını bir kenara bırakıp birbirine yaklaşmasını, gül kurusu rengi dudakların kızgınlığı biraz daha perçinleyerek mühürlenişini ve çıplak omuzlar münakaşanın stresi ile geriye atıldıkça güzelliğini sergileyen belirgin kemiklerin aldığı hali sükunetle izledi. Ona karşı koymanın zor olduğunu defalarca tecrübe etmişti fakat şimdi, kollarını ince beline sıkıca sarmamak ve küçük bir oyun oynadığını itiraf etmemek için en büyük çabasını sarf ediyordu Luc. O öfke duyarken kendisi hayal ediyordu; sabahları uyandığında göğsüne dökülmüş bal rengi buklelerle eşsiz güzelliğe sahip bir cadıyı bulacağını, ona gömleklerini giydireceğini ve çıplak ayaklarının parkede bıraktığı seslerin tek huzuru haline geleceği günleri. Tüm bunları onun gözlerine bakarak düşleyebilmek içerisinde bulunduğu keşmekeşin, salt aşkın bir göstergesiydi. Mia'nın durumu idrak ettiği anlamına gelen bağırışı dans pistinde yükselen hareketli müziğe karışırken genç adam, dakikalardır bastırdığı kahkahalarından birini patlattı. Aralarındaki mesafeyi kapatıp cadıyı şefkatle kucaklarken başını göğsüne bastırdı, bir yandan da inip kalkan omuzlarına durmaları gerektiğini söylüyordu. “Yüzünün aldığı hali görmeliydin,” dedi gülmeye devam ederek. Sırtına dokunan ellerin sahibesi var gücüyle tırnaklarını derisine geçirdiğinde bunun yeterli bir uyarı olduğunu düşünerek alt dudağını ısırdı, sevgilisinden ayrılıp yüzüne baktı. Aptal yerine konulmuş küçük bir çocuğun kırılganlığı ile ışıldayan berrak maviliğe içten bir tebessümle bakarken dudaklarını birleştirdi, derin bir özlemle uzunca öptü aşık olduğu cadıyı. “Özür dilerim.” Durumu telafi etmeye gayret ederek pişman olmuş rolü yaparken yavaşça kemikli eli kavradı, masaya doğru çekti ve cadının yerinden sıçramasına sebep olduğu sandalyeyi tuttuktan sonra oturmasını bekledi. Karşısında yerini aldığında kendini beğenmiş bir tavırla saçlarını karıştırdı. “Bana yabancı bir adammışım gibi bakma,” dedi bir nefeste. Arkasına yaslanıp değerlendirmeye açık bir suç misali gözlenmeyi bekledi.