Horace Rufus Allison'un Odası

Konu: Horace Rufus Allison'un Odası Paz Ağus. 01, 2010 4:46 pm

* Tasvir Eklenecektir.

Seherbaz Mesaj Sayısı : 57 Kayıt tarihi : 01/12/10 Lakap : Yok.

Karanlık bir kez daha çöküyordu. Bulutlar adeta lanet okuyorlardı. Hogwarts, bugün karanlığa gömülecekti. Ölüm her dakika yanımızdaydı, benliğini hissedebiliyordum. Lanetli okulun merdivenlerinden aşağıya doğru inerken Büyük Salon'un kapısına şöyle bir baktım. Etrafta kimsecikler yoktu, okul sessizliğe yemin etmişti sanki. Kısa bir süre daha etrafı izledikten sonra zindanlara doğru yürümeye başladım. Yine o iğrenç havayı soluyordum, zindanların o ıslak kokusuna bir türlü alışamamıştım. İstemeyerek de olsa yürümeye devam ettim. Bunak profesörü ölme zamanı gelmişti, onun cansız bedenini görmek için sabırsızlanıyordum. Yavaş adımlarla bunak profesörün odasına doğru yürümeye başladım, odasına varmama saniyeler kalmıştı. Crystalline henüz gelmemişti, deniz mavisi gözlerim bunak profesörün odasına kitlenmişti. Odasının kilitliği olduğu biliyordu ancak kilitli olması odasına girilemeyeceği anlamına gelmiyordu. Bunak profesörün odasına vardığımda ise arkama şöyle bir döndüm, gözlerim Crystalline'yi arıyordu. Cadı neredeydi?

Konu: Geri: Horace Rufus Allison'un Odası Paz Nis. 03, 2011 12:31 am

Amaçları doğrultusunda hareket etmeye karar vermiş bir kadını kim durdurabilirdi Tanrı’dan başka? Belki ondan habersiz yapılacak planlara ses etmeyecek olması, kadının, en güçlü ve kurnaz şeytanının da işine geliyor olmalıydı ki, bu kadar rahat hareket ediyordu cadı. Saçlarının yumuşaklığı yuvarlak omuzlarını okşarken, üzerinden sıyırdığı kıyafetleri yeniden ait oldukları yere örtüp, üşümemek için giyindi. Odasından çıktıktan sonra koridoru dinledi bir süre. Kimse olmadığına inandığında kendi kapısına doğrulttu asasını. ‘’ Colloportus.’’ Kapalı kapılar ardında kalan sadece odasıydı. Aklındaki sırlarla odaları doldurabileceğini bildiğinden, sinsi bir gülümseme ilkbahar çiçekleri gibi yayıldı yüzüne birdenbire. Adımlarını yönelttiği koridorun girişinde aldığı kokuyla sırtını dikleştirdi. Cornelius’un belirgin varlığını duyumsayıp, büyücünün yaydığı aurayı yok etmenin bir yolunu düşündü; ancak buna vakitleri olmadığından, yalnızca söylemesi gerekeni bıraktı dışarı düşüncesinden arda. ‘’ Kadınların hazırlanması her zaman uzun sürer. ‘’

Kaybedecek vakit olmadığını, pervasızlığına ve gücüne güveninden gelen kibirle süsleyecek bir hareketle belli etti cadı. Asasını kaldırıp bileğini büktü ve Horace Rufus Allison’un kapısını gösteren kıvılcımlar büyük bir patlamaya dönüştü. ‘’ Bombarda! ‘’ Tozdan ötürü gardını sağlam tutarak içeriye adımını attı kenara doğru gizlenip. Sesini duymasını istediği yaşlı büyücüye seslendi. ‘’ Biz geldik.’’ Son hecesine bilerek vurgu vermişti.

Horace'ın varlığını sona erdirmek için kendi çabasına gerek olmadığını düşünerek, içeri giren diğer büyücüye saldırdı. Okulu korumakla görevli seherbazın kaderini değiştirecek büyüyü savurdu.'' Sersemlet! ''

Konu: Geri: Horace Rufus Allison'un Odası Paz Nis. 03, 2011 12:43 am

Yorucu bir günün ardından ayaklarımı iskemlenin üzerine atarak gözlerimi pencereye doğru çevirdim ve dışarıyı izlemeye başladım. Sabahın erken saatlerinden beri verdiğim dersler beni öylesine çok yormuştu ki ayaklarımın üzerinde duramıyordum. Dışarıya izlemeye devam ederken birden kapımda bir asanın çekildiğini fark ettim. Kulaklarım oldukça keskindi, bir ses duymuştum. Sağ elimi yavaşça belimde duran asama doğru getirdim ve aradan saniyeler geçmişti ki büyük bir patlamayla kapım paramparça edilmişti. Karşımda Cornelius ve Crystalline vardı. Crystalline iğneliyici bir söz tonuyla konuşmaya başlamıştı.

‘’ Biz geldik.’’

Tavırlarıyla oldukça dikkatimi çekmişti, bu saatte burada ne gibi bir işleri olabilirdi. Kapımı neden bu hale getirmişlerdi? Neler oluyordu, bir şeyler ters gidiyordu. Dudaklarımı yavaşça araladım ve konuşmaya başladım.

''Sizin burada ne işiniz var? Bu ne cürret?!'' dedim ve ardından Crystalline'nin elinde tuttuğu asayı gördüm. Sağ elimle belimde duran asamı hızla dışarıya çıkarttım ve Cornelius'a doğrulttum.

''İncendio!''

Konu: Geri: Horace Rufus Allison'un Odası Paz Nis. 03, 2011 12:47 am

Sigarasını göl kenarında öldürdükten sonra nöbet yerine gitmek için sakin adımlarla ilerliyordu. Meşalelerin aydınlatmasıyla nostaljik bir hava esiyordu Hogwarts’da. Kendi günlerine döndü; derin bir nefes çekişle birlikte acıdı. O zamanlar böylesine gereksiz bir mücadelenin peşinde yüzlerce insan koşmuyordu. Gittikçe karanlığa gömülen merdivenlerden sükûnetle iniyordu. Birden yankılanan bir büyü sesi geldi, ardından minik çaplı bir patlama, zindanlarda akılda kalıcı olan tek kokuda yerini toz ve dumanın iğrenç kokusuna bırakıyordu... Koşmaya başlarken asasını çoktan çekmişti. Odasına ulaşıp eşiği geçtiğinde durumu idrak etmek için uğraşmadı, gardını Allisona almış profesöre asasını yönelterek sinirlice söylemlerde bulundu. “Profesör, umarım akıllıca bir açıklamanız vardır.” Nefesleri kesik geliyordu, yorulmuştu ama asasını tüm dikkatiyle Profesörün bedeninden ayırmıyordu. Ardından Allison’un yaptığı büyüyle durumun ciddiyeti anlaşılır bir hal almıştı. Profesöre zarar vermek istemiyordu, ilk günden gözüne batmakta olan müsteşara nişan alarak haykırdı “Glacius.”

Seherbaz Mesaj Sayısı : 57 Kayıt tarihi : 01/12/10 Lakap : Yok.

‘’ Kadınların hazırlanması her zaman uzun sürer. ‘’

Crystalline sözünü bitirdikten sonra bende onun bu söylediklerini onaylar bir şekilde kafamı salladım ve kapının parçalanmasını beklemeye başladım. Beklemem saniyelerimi almamıştı, Crystalline asasından çıkan patlama büyüsüyle beraber kapı paramparça olmuştu. Horace içeride şaşkın bir ifade ile bize bakıyordu. Crystalline'nin ağzından çıkan iki kelimeden sonra Horace'ın yüzüne bir ciddiyet gelmişti. Buraya ne cüretle geldiğimizi soruyordu. Aradan çok geçmeden Horace asasını çıkartmıştı, bana doğrultuyordu. Onun bu davraşına karşılık bende belimde duran asamı hızla dışarı çıkarttım ve Horace'a doğrulttum.

''Glacius!''

Konu: Geri: Horace Rufus Allison'un Odası Paz Nis. 03, 2011 1:27 am

Crystalline [2]

Sersemleticisi oluşmuyor. Asasının itaatkârlığı, ihanetiyle sarsılmış olsa gerek.

Crystalline HP: 100

Horace [6&3]

Kendini savunmayı amaçlayan iksir profesörü, alev büyüsündeki ustalığını göstererek büyüsünü yolluyor, fakat refleksleri hızlı olan Cornelius, yüzüne gelen alev topundan kaçıyor ve omzundan vuruluyor.

Horace HP: 100

Brandon [5&3]

Brandon'ın buz parçacıkları fırlıyor, müsteşarı feci şekilde delinmekten kurtaransa seherbazın isabet konusundaki beceriksizliği.

Brandon HP: 100

Cornelius [2]

Önce Horace'ın alevleri, sonrasında Brandon'ın buz parçacıkları, adamı iki omzundan avlıyor, bu baskı altında büyü oluşturmanın zor olduğuysa aşikâr.

Cornelius HP: 100 - 23 - 28 = 49

Konu: Geri: Horace Rufus Allison'un Odası Paz Nis. 03, 2011 1:32 am

Büyüsünün kuvveti tartışılacak ölçüdeydi. Adama pek zarar verememesi de sinirini bozmaktan başka bir şey yapmıyordu. Yaptığı her hata Horace'ı daha çok ölüme yaklaştıracaktı. Konsantresini toplayıp derin nefes verdi. Hırs yapması daha çok hata yapmasına sebebiyet vermekten başka bir işe yaramazdı. Sakin olup ciğerlerine oksijen ziyafeti çektirdi ve asasını müsteşara doğrultup var gücüyle savurdu. "İncendio!"

Konu: Geri: Horace Rufus Allison'un Odası Paz Nis. 03, 2011 1:36 am

Cornelius'un durumu kötü gözüküyordu fakat ona hiç acımıyordum. Amcası bile olsam bana bu şekilde saygısızca davranamazdı. Kapımı kırmak da neydi? Crystalline'nin ve Cornelius'un yaptığı bu davranışlara henüz bir anlam verememiştim. Akıllarından neler geçiyordu, başımda hafif bir ağrı oluşmaya başlamıştı. Cornelius'un arkasında duran seherbaz ise sanki benim kurtarıcı meleğim gibi bir şey olmuştu, belki de onun sayesinde hayatta kalmıştım. Crystalline'nin attığı büyü başarısızlıkla sonuçlansa da o bir tılsım profesörüydü, aklından binlerce büyü geçiyor olabilirdi. Elimde tuttuğum asamın yönünü hiç değiştirmeden ikinci büyümü yapmaya başladım. Cornelius, bu yaptığının bedelini ödeyecekti. Crystalline ise ciddiyetini koruyordu.
''Yapabileceğin bu kadar mı Cornelius?! Confringo!''

Konu: Geri: Horace Rufus Allison'un Odası Paz Nis. 03, 2011 1:41 am

Dikkatini dağıttıkları için sinirlerine hakim olamayan cadı sinirle feminen bir kükreme bıraktı tozlu havaya. Ellerindeki zerafet, zehirli varlığının tamamlayıcılığı ile birlikte narin hareketlerle devinime geçti. Yavaş yavaş hareket ettirmeye başladı boynu hedefini bulduğunda, gözleri Horace’a kilitlendi yeniden. Derin bir nefes aldı kendi ruhunun kirinden daha fazlası olmayan havadan. Yakıcı sözcükler ihtiyar büyücünün lekeli tenini bulmak üzere ilerleri.

‘’İncendio! ‘’

Ne gerek vardı bunca kargaşaya? Yalnızca ölüm vakti gelmiş yaşlı bir adam için fazlasıyla şenlikli bir vedaydı.

Seherbaz Mesaj Sayısı : 57 Kayıt tarihi : 01/12/10 Lakap : Yok.

Başarısızlıktan nefret ediyordum. Neden böyle olmuştu ki? Deniz mavisi gözlerimi arkamda duran seherbaza doğru çevirdim. Bana karşı koyabilecek cesareti kimden buluyordu? Onun bu başarısı karşısında oldukça sinirlenmiştim. Seherbaza nefret dolu bir bakış attım ve ardından gözlerimi Horace'a çevirdim. Horace asasını bana doğrultmaya devam ediyordu. Bunun üzerine elimde tuttuğum asamı tekrar Horace'a doğrulttum.

''İncendio!''

Konu: Geri: Horace Rufus Allison'un Odası Paz Nis. 03, 2011 1:59 am

Brandon [7&4]

Müsteşara yollanan alevler oldukça kuvvetli.

Brandon HP: 100

Horace [6&3]

Yaşlı kurt, başı sıkıştığında sağlam büyüler çıkarabilme konusunda kendini kanıtlıyor. Patlatma büyüsü Cornelius'un sol kolunu koparıyor.

Horace HP: 100

Crystalline [3]

Büyü büyük bir ses patlamasıyla oluşsa da havada kayboluyor, konsantre olmalısın.

Crystalline HP: 100 - 39 = 61

Cornelius [1]

Alevlerin ikinci sefer yakmasının ardından kolunu kaybeden Cornelius, önce dizlerinin üzerine, sonrasında sağına doğru düşerek can veriyor.

Cornelius HP: 49 - 61 = - 11

Cornelius Uther Allison can veriyor.

Konu: Geri: Horace Rufus Allison'un Odası Paz Nis. 03, 2011 2:16 am

Müsteşarın cansız bedeni karşısında kibirle kıvrıldı dudağı. Horace'ı koruma görevini gayet iyi yerine getirmişti. Şimdi cadının işi daha zordu. Gözlerini kısıp öfkeyle haykırdı. "Glacius!"

Konu: Geri: Horace Rufus Allison'un Odası Paz Nis. 03, 2011 2:18 am

Cornelius ölmüştü! Ailemden bir üyeyi daha kaybetmiştim, bir Allison daha yok olmuştu. Nefesim kesiliyordu, boğuluyordum. Yıllardır ailemin gözlerimin önünde eriyip gidişini hiç bir zaman unutamamıştım. Çocukluğumdan beri yaşadığım onca acıdan sonra tekrardan ölümle karşılaşmak beni derinden etkilemişti. Ölüm saniyelik bir şeydi. Cornelius'un gözlerimin önünde ölmesinden sonra asamı karşımda duran Crystalline'ye doğrulttum.

''İmpedimenta!''

Konu: Geri: Horace Rufus Allison'un Odası Paz Nis. 03, 2011 2:22 am

Parmakları Tanrıça’nın Mizacı’nda kilitlendi. Gözleri yaşlı büyücünün boynunda, gözlerinde, kalbinin üzerinde gezdi. Yavaş yavaş kaldırdığı kolu, aldığı yaranın etkisiyle seyirse de, kadınlığın verdiği dayanıklılıkla, kendisinden beklenmeyecek kadar tok sesini süsledi cadı.

Serenat yapan sevgilinin konsantrasyonu, bir katilin soğukkanlı hali, açlığını giderecek bir yaratığın ilkelliği, demir çiçekler gibi sapasağlam etrafını sarmışken; aurasında kendi gölgesini gördü. Ruhunun yükselip gözlerini bedenine dikmesi gibi doğal karşıladı bunu. Lea’nın kudreti kanında dolaşan kromozomların yakıcılığı kadar çoktu. Her bir kelimeyi sevişir gibi yavaş yavaş döktü dilinden avcuna. Bir hayatın sona erişine, bir başka yerde hangisine filiz vereceğini sorgulamadan şahitlik edecekti.

‘’ Avada Kedavra! ‘’

Arsız bir anlayıştı yüzündeki.

Konu: Geri: Horace Rufus Allison'un Odası Paz Nis. 03, 2011 2:25 am

Brandon [2]

Seherbaz bu sefer başaramıyor, asası basit bir çınar dalı gibi sabit.

Brandon HP: 100

Horace [1]

Büyüsünde başarısız olan iksir profesörü, göğsünden maruz kaldığı yeşil ışınlarla can veriyor.

Horace HP: 100 - 100 = 0

Horace Rufus Allison can vermiştir.

Crystalline [10&5]

Nefretini o kadar somutlaştırıyor ki, Horace'ın üç canı olsa, üçünü de alabilecek kudrette bir ölüm laneti yolluyor cadı. Şimdi karşısında sadece seherbaz var.

Crystalline HP: 100

Konu: Geri: Horace Rufus Allison'un Odası Paz Nis. 03, 2011 2:51 am

Ellerine bulaşan ruhun kirini dudaklarının arasından çıkan sıcak nefesiyle uzaklaştırdı. Mecazı seviyordu. Kinayelerle zehrini saçmayı, kaliteyi ayrıntıda vanilya kokusu gibi vermeyi seviyordu. Önünde duran bedenin haline bakıp, asasına davranamadan engellemek istediği seherbaza doğrulttu kolunu.

'' Obliviate.''

Saniyeler geçerken, aklından bir bir çatışmanın anılarını alıyordu. Adamın bilinci yerine geldiğinde kendisini bulacağı yeri ve diğer ayrıntıları hatırlamayacak olmasının ne kadar hoş olduğunu düşünerek yapıyordu bunu. Bazı anılardan kurtulma fikrinin kendisine verdiği hoş tatmin hissiyle, büyünün gücünü arttırmak adına konsantre oldu. Karşısında dizleri üzerine çöken ve ardından büyünün gücüyle kendinden geçen seherbazın biçimli yüzüne baktı. Kendisine verilen görev tamamlanmıştı. Bundan sonrası için düşündüğü tek şey, sıcak bir banyodan fazlası değildi o geceye mahsus. Odadan çıkıp, kendi planlarıyla şekillendirdiği hayatına döndü.