Boyun Eğmeyi Reddeden Alevler

Konu: Boyun Eğmeyi Reddeden Alevler Perş. Ocak 27, 2011 8:55 pm

Hazırdılar.

Otoritelerin, insanları yönetmek adına kurduğu basit, lakin etkili yöntemlerin yaratıcı olduğu inkar edilemezdi. Zorla yaptırılan işlerde, yaşamı kaybedecek olmanın korkusu yürekleri kapladığında, alınan tatmin edici verim, maskeli insanların yüzlerini güldürmek için yeterli olan nadir kavramlardan biriydi. Hogwarts kurucularının, Hogsmeade'e gidiş yolu olarak bilinen bir tüneli, kaba kuvvet kullanmaktan çekinmeyen sihirli bir objeyle korumayı düşünmesi mantıklıydı. Paravan olarak koyulan, 'kurtadam bir öğrenciyi güvenli yollarla okuldan uzaklaştırmak' sebebi ise, yüzyıllardır zehirlenen insanlara verilmiş başka bir doz, uyutma iksiriydi.

Mesajı yollamasından yaklaşık üç dakika sonra, bekliyor olduğu Giriş Salonu'na gelenleri gördü. Gryffindor'dan Spring, Slytherin'den Lydia, Darcy, Freja, Hufflepuff'tansa Pierretta. Diğerlerinin yataklarında mışıl mışıl uyuyor olmasının sebebi ise, Serpent'ın yorgun insanlardan verim alamayacağını bilmesiydi.

Kukuletalı, kara cüppeli silüetler, yüzlerini tek bir kere Serpent'a gösterip gizlediler. Serpent ise kan kırmızısı bi cüppe giymişti, platin sarısı saçların kukuletadan kurtulmuş birkaç teli ise alevi temsil eden iki rengin kendini gösterdiğinin kanıtıydı.

Ardını döndüğünde grubun takibinde olduğunu hissedebiliyordu. Ağır ağır, gölgelerin içinden yürüyüp, söz konusu ağaca kadar konuşmadılar.

Tam karşısına geçtiği ağaca son bir bakış atan Serpent gruba döndü.

"Yüzyıllardır gözümüzü boyamakta başarılı olanlara, gerçeği gördüğümüzü kanıtlayacağız. Derin bir nefes alın. İsyanın damarlarınızdaki yakıcı hissiyatını asanıza odaklayın ve köleliğimize son verin."

Tıslarcasına, ama gayet netti ses tonu. Diğerlerinin iliklerine işlediği aşikardı.

Konu: Geri: Boyun Eğmeyi Reddeden Alevler Perş. Ocak 27, 2011 8:55 pm

Kolundaki ani sızıyla bir an için dengesini kaybedecek gibi oldu. Yatakhane’ye, sıcak ve mis kokulara bezenmiş yatağına güzel bir uyku çekmek amacıyla merdivenleri tırmanmaya yeltenmişti lakin SFL’nin çağrısı kesinlikle onu bu isteğinden caydırmaya yeterdi. Sessizce gömleğini sıyırıp kolundaki işarete bakarken yüzüne delice bir gülümsemenin yayılmasına engel olamamıştı. Serpent’ın el yazısı pürüzsüz cildinin üzerinde hafifçe dalgalanıyor, belli belirsiz parlıyordu. Buluşma yeri ve saati belirtilmişti, kaybedilecek zaman yoktu. ‘Büyü güzel şey.’ Merdivenlerden doğruca ortak salonun girişine yönelmişti. ‘Bir işaretle bile neler yapılıyor.’ Asasının bir hareketiyle SFL’nin siyah cüppesini oluşturmuştu önünde. Evet, büyü gerçekten de güzel şeydi. Adımını zindanların karanlığına atarken cüppeyi üzerinde geçirdi ve kukuletasını başına geçirip yakışıklı yüzünü gizledi. Koridorların soğukluğunu aşıp Giriş Salonu’na geldiğinde asası sağ elinde belirmişti tekrar. ‘Necrolum, bu gece eğleneceğiz gibi ne dersin?’ Zihnine ve kalbine çöken bütün kederden kurtulmuş hissediyordu. Gece, özgür duygularını tetikliyor, asiliğini ön planda tutmasına sebep oluyordu. Etrafını saran siluetlere baktı ve güldü. ‘İyi akşamlar, SFL ahalisi.’ Gülüşü sessizce yerini pis bir sırıtışa bırakırken asasının ucundan kırmızı kıvılcımlar karışmıştı havaya. Serpent’ın onda farklı duygular uyandıran konuşmasını dinleyerek deliliğine teslim olduktan sonra, artık tamamen hazır hissediyordu kendini.

SFL Mesaj Sayısı : 771 Kayıt tarihi : 08/10/10

"Yüzyıllardır gözümüzü boyamakta başarılı olanlara, gerçeği gördüğümüzü kanıtlayacağız. Derin bir nefes alın. İsyanın damarlarınızdaki yakıcı hissiyatını asanıza odaklayın ve köleliğimize son verin."

Konu: Geri: Boyun Eğmeyi Reddeden Alevler Perş. Ocak 27, 2011 8:56 pm

Gecenin soğukluğuna aldırmamak istese de bu Ortak Salonda açık cama karşı hiçte kolay olmuyordu. Bu saatte burada olmasının nedeni de tamamen farklıydı. Beklemesini sürdürürken başta soğuk havaya aldırmayan bedeni şimdi titremeye başlamıştı. Önceden, soyların ve binaların ayrıldığı zamanlarda şuan üzerinde duran siyah cübbenin amblemi yaptığı işlere karşı gülünç durabilirdi. Fakat O'nun zamanının üzerine yaklaşık yarım asır geçmiş ve bu ayrımcılık kalkmış. Çoğu hala öyle düşünmese de Etta belki de bunun en büyük kanıtı olmuştu. Amblemine bakarak gülümsedi sadece. Ortak Salon'da cama doğru ilerlerken siyah pelerini yerleri sürüyordu adeta. Cama doğru uzattığı elinde hissettiği karıncalanma ve ardından gelen sıcaklık hissi ile bir an donuk gözleri, camın baktığı ufuklarda kalmıştı. Zamanı gelmişti, ikinci isyan yıkımlarına başlamak için dakikaları sayıyordu diğerleri herhalde. Çoğu şeyin değişeceği bir geceye daha bakıyordu cadı. Ayın az ışık yaydığı bu gecede karanlk, yanlarında destekçileri olacaktı. Cama uzattığı elini gerisin geriye çekerek biraz önce oturduğu yerde duran kukuletasına uzandı. Gece yeni başlıyordu. Kukuleta’yı tanınmayacak halde suratına çekerek cübbesinin başlık kısmını saçını örtmek için kullanmıştı. Giriş salonuna giden merdivenleri teker teker inerken okulda bu şekilde dolaşmasının yanlış olduğunu bilse de bu saatte birine rastlamasının anormal olacağını da biliyordu. Bu yüzden hiç tereddüt etmeden iniyordu geceye ilerleyen merdivenleri. Giriş salonundan sonraki yerleri de gecenin süprizi olan Şamarcı Söğüt olacaktı. Bunu Serpent sözlerinde belirtirken genç cadı gözlerindeki parlamaya engel olamamıştı.

Konu: Geri: Boyun Eğmeyi Reddeden Alevler Perş. Ocak 27, 2011 8:56 pm

Uyanış.

Kolundaki sızıyla beraber yattığı yerden doğrulmuştu genç cadı. Ne olduğunun farkında değilken, işaretinin bulunduğu kolundan gelen sızı onu kendine getirmeye, neler olacağının farkına varmasına neden olmuştu. Buz kesmiş elleri, yavaşça bileğini sıyırdığında acısı yavaşlamaya, yerini gelen mesaja bırakmıştı. Belki de günlerdir beklediği an gelmişti. Yaptıkları plan su yüzüne çıkacak, her şey kusursuzca işlenecekti. Ummak yerine biliyordu genç cadı.

Buz mavisi gözleri, mesajı okuduktan sonra acı yerini işaretine bıraktı. Bileğini yavaşça geri örttükten sonra üstüne geçirdiği kara cübbesi onunla beraber bağdaşıyordu. Vücuduna oturan kadar cübbenin dışında, yüzündeki kukuleta niyetlerinin ne olduğunu belli etmeyen bir sır perdesini andırıyordu. Sonunda buz mavisi gözleri hazır olduğunu gördüğünde, yattığı yeri terk etti sessizce. Gölgede kalmış başaklar misali sarı saçları arkasında bıraktığı rüzgârla beraber savrulmaya devam ediyordu usulca. Kimlerin geleceğini biliyordu. Kibrin Zaferi zarif parmaklarıyla sarıldığında, adımlarını hızlandırdı. Giriş salonuna vardığında tıpkı onun gibi bekleyenleri gördü gözleri. Onun gibi hazır olan herkesin yüzündeki gülümsemeler, tatminkâr bakışlar hazır olduklarının habercisiydi. Serpent’ın sesi herkese hükmettiğinde ise, her şey belliydi artık. İçinde yankılanan şey karanlığın zevkiydi bunu biliyordu. Ve; SFL, hazırdı.

SFL Mesaj Sayısı : 744 Kayıt tarihi : 11/01/11

Ortak salonun en sessiz hali olabilirdi zaten Spring'i orada kafa dinlerken görebileceğiniz zamanlar. Saatin artık bir an önce gelmesini bekliyordu Hell kızı. Sağ kolu koltuğun bir kısmından destek alır gibiydi, sol kolu ise ölü bir bedene aitmiş gibi sarkıyordu kızın yayılmış olduğu koltuktan. Gözleri bir cayır cayır yanan şöminedeyken bir hemen üst tarafında duran aslan simgeli saatteydi. Ortak salona şöyle bir göz atmıştı. Buradan aslında ne kadar tiksindiğini bir daha hissetmişti içten içe. Yattığı yerden bile tiksinmişti bir an. Tam olduğu yerden doğrulup kalkacakken sol kolundaki yanma hissi kızın hafifçe sızlanmasına neden olmuştu. Kolları zaten kıvrık olan gömleğinin üzerinde salık bıraktığı cübbeyi hafifçe kaldırarak kolundaki siyah işaretin hafifçe kızararak yazıya dönüşmesini izledi. Şöyle bir yazıyı okuduktan sonra yazının gerisin geriye işarete dönüşmesini izledi. Olduğu yerden kalkıp ortak salonu iyice bir süzdü. Üzerini düzeltiyormuş gibi yaptı bir kaç saniye. Ortak salondan çıt bile çıkmıyor olması onu oldukça rahatlatmıştı. Koltuğun üzerine düşmüş olan asasını alıp cübbesinin cebine koydu ve ortak salonu kontrol ederek oradan hızla ayrıldı. Koridorları o kadar hızlı geçmişti ki içindeki haz ile giriş salonuna vardığını ancak tanıdık siluetleri görünce anlamıştı. Koridorlardan geçerken sürekli arkasını kontrol eden Spring üzerindeki kara cübbeye ve kafasındaki rahatsız kukuletaya rağmen oldukça istekliydi.

SFL Mesaj Sayısı : 614 Kayıt tarihi : 23/10/10 Yaş : 31

Akreple yelkovan buluşmuştu on-ikinin üzerinde. Tüm okulu inleten çan sesi kulaklarından içeri doluyordu. Yılanların Ortak Salonunu ısıtan şömine cayır cayır yanarken buz mavisi gözleri bulutlu gökyüzünü izliyordu. Beyninden bir sürü düşünce son sürat geçerken kolunun akıl almaz bir şekilde yandığını hissetti genç kız. Ne olduğunu adının Lydia olduğu kadar iyi biliyordu; SFL. Cüppesini sıyırıp, beyaz teninin üzerindeki işaretin altında bir yazı gördü. İşte, hareket başlamıştı. Hemen yanındaki koltukta bulunan siyah cüppesini üzerine geçirip, asasını eline aldı. Cüppenin kukuletasını kafasına geçirdikten sonra, kimse cadının güzel yüzünü seçemeyecekti. Sessizliğin içinde bir hayaletten farksız yürümeye başladı sarışın cadı. Giriş Salonu. Bu yola baş koymuş kişilerin içeriyi doldurduğu salona girdiğinde başıyla, sessiz bir selam vermeyi yeğledi. Herkes gelmişti, Hogwarts uyurken yapacaklarının vakti gelmişti. Grup halinde dallarını düşmanla savaşmak için kılıç sallayan şövalye misali hareket ettiren ağaca vardıklarında ateşi simgeleyen kıpkırmızı bir cüppe içinden Serpent konuşmuştu. "Yüzyıllardır gözümüzü boyamakta başarılı olanlara, gerçeği gördüğümüzü kanıtlayacağız. Derin bir nefes alın. İsyanın damarlarınızdaki yakıcı hissiyatını asanıza odaklayın ve köleliğimize son verin." Çocuğun güçlü sesini işitince dudaklarından tek kelime döküldü Slytherinli cadının. “Başlayalım.”

Konu: Geri: Boyun Eğmeyi Reddeden Alevler Perş. Ocak 27, 2011 8:58 pm

Ölmek ve kaçtı dedirtmek arasında bir seçim yapsaydınız hangisini seçerdiniz? Ölüm? Darciel bilmiyordu. Yatağına oturmuş bekliyordu. Neyi beklediğini dahi bilmedi halde beklemesi gerektiğini biliyordu. Kolundaki dövmeye baktı. Yemini… Tanrısına karşı olan bağlılık yemini… Onu bugün görememişti. Ama görmeyi çok isterdi. Saçma belki ama o görünmezse mutsuz oluyordu. Herhalde bir kulun Tanrısına olan sevgisi böyle olmalıydı. Tanrı herkesi severdi. Serpent?

İsmi düşündüğü anda kolu yanmaya başladı. Semboller değişiyor ve yerine harfler geliyordu. Yatağından atladığında elbisesi –geceliği- ayağına dolandı. Lanet şey! Daha kısasını sipariş etmeliydi. Kolu yine yanmaya devam etse de acı gittikçe azalıyordu. Hızlı olması gerekiyordu. Darcy standartlarında bile en hızlı giyinişti bu. SFL’den birkaç kişi daha kızlar yatakhanesinden çıkarken vücuduna küfrediyordu. Aslında Serpent’le arasında olan her şeye küfrediyordu. Siyah kukuletalı pelerinini giydiği anda içinde büyük bir neşe oluşmuştu. Hazırdı. Koşarak odayı terk etti. Bir kişiyi koşarken devirmiş olsa da dönüp bakmadı. Sürüngenlerle ilgilenemezdi. Binadaşına sürüngen demek? Pekala, bugün tuhaf geçecekti.

Ortak salonda Serpent’i gördüğünde adeta beyninden vurulmuştu. Sanki onu ilk kez görüyormuş gibi olmuştu. Bu adamın ne biçim bir çekim kuvveti vardı. Yüzündeki ciddi ifade bir büyü gibi Darcy’yi de ciddi olmaya zorladı.

Konu: Geri: Boyun Eğmeyi Reddeden Alevler Perş. Ocak 27, 2011 8:59 pm

Gecenin karanlığına üstüne giyen birsürü yüz arasında SFL'in dudaklarından çıkan kelimeleri dinliyordu cadı. Serpent'ın sözleri orada bulunan tüm bedenleri harekete geçirecek kadar cesaret dolu ve bir o kadar da güçlüydü. Büyücünün sözlerini uygulamaya gelmişti sıra. Etrafındakilerin kukuletalarının gizlediği suratlarında gezdirdi ilk başta gözlerini Etta. Bazılarını gözlerindeki ifadeden kolaylıkla tanımıştı. Gözüne takılan ilk olarak tam asasını kullanmak üzere olan Freja'ydı. Etta'da elindeki asayı kızla aynı anda geriye gerdirmişti. Kızın asasından çıkan ateşin Şamarcı Söğüt’e çarpmasının ardından, inatçı ve bir o kadar da hırslı ağaç Etta’dan da bir darbe yemişti. Cadının asası ağaca doğru dik bir açıyla uzanırken dudaklarından kelimeler dökülmüştü.
‘Yuspar Avorus Maxima.’
Birbirlerini izleyen iki kızdan Freja Etta’ya bakmıştı diğerleri büyülerini savururken. Gözleri cadıya doğru kırptığında ise içindeki intikam ateşini görebilmişti Etta. Şamarcı Söğütle birlikte yanan ateşi…

Konu: Geri: Boyun Eğmeyi Reddeden Alevler Perş. Ocak 27, 2011 8:59 pm

Şamarcı Söğüt. Tüm heybetiyle Hogwarts Arazisi üzerinde yükseliyordu. Karanlığın içine uzanan dalları ve güçlü gövdesinin altından uzayan kökleri toprağı sıkıca kavramıştı. Havayı kaplamış olan toprak kokusunu mest olarak içine çekti ve gülümsedi. Yıldızlar gecenin içinde ona göz kırpıyor, hafif meltem saç tutamlarını havalandırıyordu. Gülümsemesini koruyarak kapalı gözlerini açtı ve Serpent’a, hepsinin önünde tek başına dikilen çocuğa baktı. İçini sadakat ve güven duygusu doldurduğunda, gülümsemesi yerini belli belirsiz bir mimiğe bırakmıştı. Evet, SFL’nin gelecekte çok daha büyük emellere hizmet edeceğinden emindi. Bu oluşumun ilk üyelerinden olmak büyük bir onurdu Klaus için. Asasını kaldırıp bakışlarını Şamarcı Söğüt üzerine diktiğinde, kaşları ciddiyetle kasılmıştı. Hogwarts’ın en yaşlı ağacı… Sadakatini kanıtlama zamanıydı. ‘Incendio Dio!’ Asasının ucundan çıkan alevler ağaca çarpıp onu yakarken, canlı Söğüt adeta çığlık atıyordu. Diğerlerinin de bu işlemi tekrarlamasıyla, artık sıra Serpent’ta idi.

SFL Mesaj Sayısı : 744 Kayıt tarihi : 11/01/11

Giriş salonunda toplanan topluluğun başında Serpent vardı. Suratının görünmemesi kim olduğunun tahmin edilmesine engel değildi. Şamarcı söğüte doğru yürüyen topluluk en başta yürüyen yeniyetme büyücünün durmasıyla durmuştu. Spring kulaklarında o tanıdık ve saygın sesi duyuyordu."Yüzyıllardır gözümüzü boyamakta başarılı olanlara, gerçeği gördüğümüzü kanıtlayacağız. Derin bir nefes alın. İsyanın damarlarınızdaki yakıcı hissiyatını asanıza odaklayın ve köleliğimize son verin." Genç büyücünün de söylediği gibi derin bir nefes almıştı Spring. Asasını çıkarıp kıpırdayan şamarcı söğüte yönelttiğinde asası sanki beyninin tam içindeymiş gibiydi. Öyle bir odaklanmıştı ki, ona yapılacak bir lanet bile etkilemezdi kızı. " Incendio Duo ! " kelimesi dudaklarından çıkarken asasından çıkan elektrik kırmızısı ışık kızın mavi gözlerindeki hazla yansıyordu Şamarcı söğüte.

SFL Mesaj Sayısı : 614 Kayıt tarihi : 23/10/10 Yaş : 31

Herkes hazırdı; okulun köklü ağacını küller içinde bırakmak için. Yüzlerini kukuletalardan göremediği kişiler birbirlerini tetikleyecek sözleri sarf ederken, Lydia asasıyla birlikte elini cebinden çıkardı. Devasa ağacın dallarını oraya buraya sallamasını dikkate almayan gençler, etrafında bir çember oluşturacak şekilde sıralanmışlardı. Kolunu kaldırdı, manasızca bakan bakışları güçlü dallara odaklanmıştı. Diğerlerinin asalarından ışınlar çıkmaya başladığı anda sarışın cadı güçlü sesini dışarı çıkarabilmek için dudaklarını araladı. “Incendio Duo!” Asadan fırlayan ışın demeti kocaman, kahverengi gövdeye çarpıp, alev almıştı. Hızla diğer alevlerle karışan yangın büyümeye, ağacın her köşesini hakimiyeti altına almaya başlamıştı. Ağaç delirmiş bir hasta gibi kollarını daha hızlı oynatıyor, dallardan çıkan seslerle sanki haykırıyordu. Hoşnut bir şekilde dudakları büküldü cadının. Ateşin güçlü ışığı gözlerine yansıyıp, yüzünü sarı bir rengin hakimiyeti altına almıştı. Rüzgarın sesiyle karışan çıtırdılar kulağına eşsiz bir melodi gibi geliyordu.

Konu: Geri: Boyun Eğmeyi Reddeden Alevler Perş. Ocak 27, 2011 8:59 pm

Vücudunun tüm zerresine yayılan adrenalin niyetini ortaya çıkarmış, zevkle gülümsemesine neden oluyordu genç cadının. Liderlerinin onaylayan ifadesini aldıktan sonra tereddütsüz bir biçimde dolandı ince parmaklarına Kibrin Zaferi. Sarı saçları rüzgarın esintisiyle savrulurken yapması gerekeni yaptı acımasızca.

‘‘ Yuspar Avorus Maxima! ’’

Dolgun dudaklarından dökülen büyü, Kibrin Zaferi’nden çıkan ışıkla beraber ona itaat edince gülümsemesi yüzünde büyüdü. Kafasını Etta’ya çevirip, güzel cadıya göz kırptı. Çıkan ateş topu hedefi vurduğunda tatmin olmuştu genç cadı.

SFL Mesaj Sayısı : 771 Kayıt tarihi : 08/10/10

“Yuspar Avorus Maxima!”

Konu: Geri: Boyun Eğmeyi Reddeden Alevler Perş. Ocak 27, 2011 9:00 pm

Karar verilmişti. Şamarcı Söğütün canına ot tıkanacaktı. Ve bunları SFL yapacaktı. Olay basitti git asanı salla büyünü yap ve iyi izle. Aslında patlamış mısır iyi olurdu ama Serpent’i kızdırmak istemezdi. Ağaçla aynı kaderi paylaşmak kaçınılmaz olurdu. Pekala ağaç neden yakılacaktı umurunda değildi. SFL değerleri belki bir nebze ama umurunda olan tek şey Serpent’in dudaklarından çıkanlardı ve o bunu istiyordu. O zaman Darcy de istiyordu.

Beşinci sınıfların büyüsü İncendio Dio idi. Sıra kendisine geldiğinde büyük bir nefes aldı. Bildiği en iyi şey asa sallayıp sözleri söylemekti ama sıra kendisine geldiğinde az kala tıkanıyordu. SFL’de ilk göreviydi. Daha kendisi bile ne olduğu anlamadan dudaklarından gerekli sözcük çıktı. Sonra işte o ‘patlamış mısırlık’ diye değerlendirdiği bölüm geldi. Serpent! Dudak uçuklatacak kadar iyi olan Serpent altıncı sınıfların ardından ateşi yaptı. Ve o salak Şamarcı Söğütün ‘Acı’ sonu. Şamarcı Söğütün kızıla kaçan rengi o tanımlamayan renginden daha çekici gelmişti. Eh, bir yakışan vardı bir yakışmayan vardı. Şimdi düşününce Şamarcı Söğüt'e kırmızı çok yakışmıştı.

Konu: Geri: Boyun Eğmeyi Reddeden Alevler Perş. Ocak 27, 2011 9:00 pm

Diğerlerinin, içlerindeki nefreti en iyi şekilde ağaca yönlendirdiğini gören platin saçlı çocuğun dudaklarının kenarında, tatmin olmuş bir gülümseme belirdi. İhanetin Gözleri'ni cüppesinin cebinden çıkardı ve odaklandı. Yapacağı büyünün komplikeliğini sorun etmiyordu, büyülü sözcükleri kafasının içinden birkaç defa geçirip hazırlandı.

"Geri çekilin."

Emir basitti, büyü de öyle. Çekilenlerin ayak sesleri son bulup, gecenin sessizliğini bölen tek detay çıtırtılar olduğunda, Serpent asasını savurdu.

"Trelia Ogo!"

Kağıt beyazı elin hafifçe titremesi ve alev kusması gecikmemişti. Anafor şeklinde oluşturduğu zebani ateşi ağacın etrafını çepeçevre sarıp, merkeze doğru genişlemiş, en sonunda alevden bir tayfun haline dönüşmüştü.

Konu: Geri: Boyun Eğmeyi Reddeden Alevler Perş. Ocak 27, 2011 9:01 pm

Karanlığın içinde alevlerle sarılmış söğütten hızla uzaklaşıyorlardı. Gecenin içine karışmak adına Yasak Orman’daki gizli geçide girmişlerdi. Klaus etrafındaki tanıdık simâlara baktı ve gülümsedi. SFL’nin gücü böylece birkez daha okula kanıtlanmış oluyordu. Serpent’a olan sadakatini kanıtlamış olmaktan memnun bir gülümsemeye dönüşürken yüzündeki sırıtma, asasını sıkıca kavramıştı.

Konu: Geri: Boyun Eğmeyi Reddeden Alevler Perş. Ocak 27, 2011 9:01 pm

Şamarcı Söğüt’ü alevler içerisinde bırakıp ilerliyordular Yasak Orman’ın derinliklerine doğru. Yanan asırlık ağacın ardından bıraktığı tek şey, gökyüzüne bıraktığı dumanlarıydı. Böylelikle çoğu şeyin değersiz olduğunu bir kez daha görmüştü Etta. Ne kadar farklı olduğunu kanıtlarsan kanıtla, ardında bıraktığın birkaç saate kaybolacak isten başka bir şey değildi. Serpent’ın peşinden ilerlerken sessizliğini bozmamaya çalışsa da pek başarılı olamıyordu cadı. İnce dudakları arasında sadece kendi duyabileceği sessizlikte birşeyler mırıldanıyordu. Karanlığı peşlerinde bırakarak Yasak Orman’ın derinliklerine Serpent’ın peşinde ilerlerken, biten yolun ardından sadece nefeslerin konuştuğu bir sessizlikte herkes Ortak Salon’larına gitmek üzere uğurlanmıştı. Sessizliğini bozmadan Hufflepuf Ortak Salonu’nun bulunduğu zindanlara doğru ilerletti cadı adımlarını. Sessiz haykırışlardan boğulmuştu ama susmaktan başka yapacağı bir şey yoktu. Seçiminden vazgeçemez ve vazgeçemezdi. Zaten bu durumdan hoşnut olmadığını söyleyemezdi. Sadece yapılanın duygularını etkisi altına alışıyla birlikte zayıflığını ortaya koymuştu.
Ortak salona geldiğinde şöminenin karşısındaki kanepeye oturmuştu. Üzerindeki siyah uzun pelerinden ve kukuletadan kurtulmuştu. Ve ardından yaptıklarının kanıtını yok etmek için sihirli sözcükleri döktü dudaklarından.
'Deletrius.'

Konu: Geri: Boyun Eğmeyi Reddeden Alevler Perş. Ocak 27, 2011 9:01 pm

Alev alev tutuşan söğüdü gördüğünde, buz mavisi gözlerindeki zevk besbelli okunuyordu. Yaptıklarının verdiği zevkle beraber, onların ne olduğunu ve neler yapabileceklerini herkesin öğrenmesini diliyordu bir yanı delicesine. İşin hallolduğu belli olunca, sesini çıkarmadan uzaklaştı yerden. Serpent’ın peşine takılı, sessiz adımlarla ilerledi herkes gibi arkasından. Yasak Orman’ın sessiz uğultusuyla beraber, ardında bıraktığı patikadan sonra vardıklarının habercisiydi.

Sessiz adımlar yerini, kendinden emin adımlara bıraktığında herkes gibi o da ayrıldı yerine. Zindanların kasvetli havasını içine çektiğinde, artık adrenalin vücudundan çekilmişti.
Ortak salonun loş ışıklarının altında, gözüne kestirdiği koltuğa uzandı yavaşça. Dolgun dudaklarından dökülen son kelimeyi de fısıldadı sessizce; ‘‘ Deletrius. ’’
Derin bir iç çekisin ardından, bedeninden yok olan adrenalinin eksikliğini hissederek koltuğa bıraktı kendini.

SFL Mesaj Sayısı : 744 Kayıt tarihi : 11/01/11

Ağacın alev alev yanması ve çıkan devasa dumanı hayranlıkla izleyen herkesin içerisindeki haz öylesine belli oluyordu ki Spring'i bile ilk kez böylesine sırıtırken görebilirdi bazıları. Yanan ağaca herkesten yakında duran Serpent, hızlı bir şekilde arkasını dönüp herkesin onu takip edeceğine şüphesi olmadan yasak ormana ilerliyordu. Peşinden yasak ormana ilerlerken Spring'in gururdan göğsü kararmıştı. Herkes gibi onunda asası hala sağ elinde sıkıca duruyordu. Derin ve rahat nefesler alırken gizli geçide girmişlerdi bile. Bu geçitten gidecekleri yer okulun bilinmeyen koridorlarından biriydi. Okula geldiklerini belli eden loş ışıklarla Spring asasını cübbesinin cebine sokmuştu. Şimdi ise tek yapması gereken şey Gryffindor yatakhanesine gidip o sürekli şikayet ettiği rahatsız yatağında rahatça uyumak olacaktı. Herkes gibi o da sessizce hızlı adımlarla ortak salona gitmişti. Sarışın kız ortak salona girer girmez cebindeki asayı çıkarıp " Deletrius. " diye fısıldamıştı yavaşça. Son sihir de silindiğine göre her şey hallolmuştu. Artık huzurla uyuyabilirdi.

SFL Mesaj Sayısı : 771 Kayıt tarihi : 08/10/10

Deletrius.

"Üzgünüm dostum yaşadığımız onca hatıra çöpe gitti."

SFL Mesaj Sayısı : 614 Kayıt tarihi : 23/10/10 Yaş : 31

Zebani ateşi. Serpent’in İhanetin Gözleri’nden çıkan son büyü yılların efsanesi Şamarcı Söğüdü tamamen alt ettikten sonra işleri bitmişti. Fark edilmeden yangın alanından uzaklaşmaları gerekiyordu. Serpent önderliğinde karanlık ormana yönelen grubu hızlı adımlarla takip ederken, kimseden tek kelime çıkmıyordu. Karanlık ormanda, yabani seslerin arasında gizli bir geçide gelmişlerdi. Onları Hogwarts’a götürecek, kimsenin bilmediği bir geçit. Hızlıca orayı da geçtikten sonra okul sınırları içine girmişlerdi. Grubun birçoğunun yöneldiği yere, zindanlara yöneldi Lydia. Ortak Salon’dan içeri, şifreyi söyleyerek girdikten sonra derin bir nefes aldı. Yapması gereken son bir işin bilincinde bileğini hafifçe oynattı ve fısıldayarak büyülü sözleri söyledi. "Deletrius." Son yapılan büyü de silindiğine göre, her şey bitmişti.

Konu: Geri: Boyun Eğmeyi Reddeden Alevler Perş. Ocak 27, 2011 9:01 pm

Şamarcı Söğüt artık görkemini tamamen yitirmişken Serpent yolunu Karanlık Ormana çevirdi. Gecenin soğuk rüzgarı altında kıvrılan ve acı acı yanan Şamarcı Söğüt artık gerideydi. Artık bir hiçti artık yoktu. Bunu düşünürken keşke Serpent’in yüzünü bir kez daha görebilsem diye içerledi. Ama olsun. Onun yüzünü görmese de şuan Tanrısal göründüğüne emindi. Serpent’i takip ederken ölmek… Sanırım gece yarısı cevaplayamadığı sorunun cevabına da erişmişti. Eğer kaçmak ve ölüm arasında kalsaydı bir kızıl kafanın yapacağını yapardı. Ölürdü. Kaçmazdı ama bu sadece Serpent’in istekleri için geçerliydi. Diğerleri için ölmezdi. Puff… Diğerleri için hiçbir şey yapmazdı.

Karanlık Orman’da ilerlerken yol bir anda başka bir yere saptı. Serpent’i takip ettiği için sorun yoktu. Ne olduğunu anlaması biraz uzun sürse de geçit olduğunu anladı. Geçit Hogwarts’a açılıyordu. Gizli iş yapmak hoşuna gitmemişti. Nerede heyecan? Aslında Şamarcı Söğüt’e geldiği andan beri sinir oluyordu ama bu bir mükafat değildi. Neyse biri iki ezik büyülemedi diye üzülecek değildi. Ortak salona gelişleri de gitmeleri kadar hızlı olmuştu. Dudaklardan bir söz süzülmedi. Yavaşça gözlerini kaldırdı ve Serpent’e baktı. Sonra gözlerini yere dikip elini kalbi üstüne koyup eğildi. Evet, demode bir hareketti fakat Serpent asla demode sayılmazdı. Daha sonra aklına henüz gelen "Deletrius." sözünü fısıldadı. Kanıt kalması pek iyi değildi.

Konu: Geri: Boyun Eğmeyi Reddeden Alevler Perş. Ocak 27, 2011 9:03 pm

Ağacın çok kısa sürede küle dönüp çökmesi yazıktı. Bu manzarayı daha fazla izlemenin anlamsızlığını gösterircesine, ateş sönmeden, ağaca ardını döndü Serpent. Uzun adımlarla Yasak Orman'a doğru yürüdü, sömestr tatili için neredeyse boşalmış olan okula yine de gizli geçitten gireceklerdi, kendilerini şu noktada riske atmak anlamsızdı. Yasak ormanda geçen sessiz yürüyüş, gizli geçitten girip okula varıncaya kadar devam etti. Kimsenin birbiriyle konuşmamış olması, anarşinin her birinde öne çıkıp, duyularını körertmesinden ibaretti. Her biri teker teker ortak salonlara dağıldığında, Slytherin'leri ardına takarak zindanlara yürüdü platin saçlı çocuk. "Deletrius." diye fısıldayarak zebani ateşini silmeyi unutmamıştı. Konuşulacak çok şey yoktu, sadece yüreklerindeki zafer hissinin tadını çıkaracakları sakin bir gece onları bekliyordu.

-SON-

» Gümüş Alevler