Karakterinizin Adı ve Soyadı: Lydia Killingsworth
Aile Geçmişi: Lanetlenmiş bir ruh. Karanlığın içinde kaybolmuş, günahkar bir beden. Ruhunun ve bedeninin Azkaban'a tıkılmış bir büyücü gibi tutsak olduğunu, acı çektiğini görüyordu ama bunu engelleyemecek kadar haz alıyordu karanlıktan. Ruhunun konduğu bu fanustan kurtulduğu zaman oksijene ulaşacağını biliyordu ama ızdıraplı bir hayat nedensizce gözünde altın bir kafes gibiydi. Bu kafesten kurtulmak için tek bir hamle bile yapmamış, sadece hayatın 'gölge' kısmında akmasına izin vermişti. Tanrı'nın var olduğunu bildiği halde, ondan üstün olmadığını kabullenemeyecek kadar kibirli, gelmiş geçmiş en güzel, kusursuz kadın olduğunu düşünecek kadar da kendini beğenmiş biri Lydia. Ona dokunmayana, canını yakmayana bulaşmayacak birisidir; ancak damarına basıldığı anda çok zehirli bir yılana dönüşür. Etrafında olan bitenle ilgilenecek bir tip değildir, hatta ayaklı gazete olarak gezen insan bozmalarından tiksinir. İnsanlara ancak tek şekilde yaklaşır; küçük oyunlarıyla onları kullanabilmek için. Tehlikeli arzuları için bir araç olarak görüyor diğerlerini. On-beş yaşına rağmen oldukça olgun davranışlar sergileyen cadı şehvetli olup, erkeklerin zayıflığından yararlanmayı iyi biliyor ve bundan yararlanırken de kendi zevklerini bir kenara asla bırakmıyor. Ve gizemlidir Lydia. Kendi hayatı ile ilgili şeyleri öğrenmek 'gerçekten' dost olarak görebileceği için geçerlidir ama birine tam anlamıyla güvenmesi deveye bale yaptırmak kadar zordur. Aşk ise onun için kutsaldır, gerçekten. Şuana kadar aşık olmadığını iyi biliyor ama bu demek değildir ki hiçbir erkeğin yaklaşmasına izin vermedi. Aradığını bulana kadar tutkularıyla yaşamaya devam edecek.
Kişisel Özellikleri: Bir geçmişe sahip mi gerçekten? Doğumundan önceki bir yaşantı var mıydı yoksa herkes kendisiyle beraber mi başlamıştı yaşamaya? Tanrı o doğduktan sonra mı serpiştirmişti insanları etrafına? Aslında bunlar kibirli, ben merkezli düşüncelere çok benzerdi ama hayır, öyle değildi. Lydia'nın böyle düşünmesi için büyük bir gerekçesi vardı. Donuk gözleri hayata açılıp, tüm yeni doğanlar gibi ses telleri patlayasıncaya kadar ağladığı o zamandan beri aile kavramı yoktur. Annesinin yüzünü resimlerinden hatılıyor, Lydia sadece iki yaşındayken sonsuz bir uykuya yatmıştı çünkü. Yüzünü hayal meyal bile hatırlamayacak kadar küçüktü. Ölüm nedenini bile bilmiyor, ona hiç söylenmedi. Babası denen adam ise hiçbir zaman babalık yapmamıştı ona. Geceleri bile saçını okşamadığına emindi. Fazlasıyla sert, tüyler ürpertici bir sese sahip olan, korkunç bakışlar atan biriydi. Fazla hırslıydı, amaçları uğruna ailesini, mutluluğunu feda etmişti Fransız devrimi lanetinde. Bu aile kavramsızlığını paylaştığı birisi vardı üstelik; Angélique. Varlığı sadece huzursuzluk getiren, sert ve ketum bir ablaya sahipti. Ondan gerçekten nefret ediyordu. Dayanılması güç olan soru işaretleriyle yaşamasına aldırış etmediği için. Evet, ona ne kendi hayatından bahsetmişti ne de babasıyla neden görüşmediğinden. Annesinin ölümünü bile saklamıştı Lydia'nın. Tüm benliğiyle onun hayatından çıkmasını arzularken, Angélique burnunu hayatından çıkarmıyordu. Her şeyine karışması artık nefes almasını engelliyordu. Böyle bir aile kavramsızlığı içinde, sevgisizlik ve nefretle harmanlanmış bir on-beş sene geçirmişti. Ruhunun karanlığa gömülmesinin en büyük sebebi onlardı. Babasından göstermediği şefkati, annesinden onu böyle erkenden bırakıp gittiği ve ablasından da varlığı yüzünden nefret ediyordu.
Burç: Akrep
Konu: Lydia. 
C.tesi Ekim 23, 2010 5:14 pm
