The first and precious

Hayatında ne zaman bir şeyler ters gitse işine sarılırdı. Çünkü herkes gider ve ihanet ederdi ama mesleğiniz ve kariyer hayatınızda harcadığınız kan ter gözyaşı her zaman karşılık bulurdu. Aurelia’da aylardır bütün enerjisini gerektiği yerde sevgisini ama daha çok nefretini işine yöneltmişti. İşe yaradığı kesindi. En azından her sabah yataktan kalkarken bir amaç uğruna uyanıyordu. Kendisini oyaladığını kabul bile ederdi. Çünkü mesele bu değildi. Alkolik halleri için terapi teklifi üzerine kuzeni Holly’yi evden karga tulumba kovması dışında genel olarak sakin (!) sayılabilirdi. Brian’ın baba olacağı haberini duyduğunda bile kalbi acımamıştı. Nefreti tiksintinin bir türlü önüne geçemediğinden midir bilinmez hislerindeki dengesizlik yerini stabil bir umarsızlığa bırakmıştı. Bugün yine aynı umarsızlıktaki günlerden birisiydi. Pazartesi günlerini genel olarak sevmezdi. Adı üstünde pazartesiydi... Cumartesi günü Frederik Thorsen’le Aaron’un barında en son dans etmeye çalıştığı gün aklına geldikçe midesi tekrar ağzına geliyordu. Seherbaz maaşlarına zam yapıldığından beri iplerini koparmış gibi içiyorlardı ve Frederik Aurelia için oldukça iyi bir best friend’di. Tiana’nın gelip gecenin sonunda ikiliyi hobbit haliyle kucaklaması dışında genel olarak herkes için eğlenceli sayılabilecek bir geceydi. Ama Fred o kadar içirmişti ki Aurelia iki gündür midesinde yara çıkmış gibiydi.

Asla akıllanmış değildi. Daha kendisine tam olarak gelmiş sayılmazdı bile. Çivi çiviyi söker miydi bu gece görecek gibiydi. Boş bardağını sallayarak barmenin dikkatini çekmeyi başardı. Yeni içkisi hazırlanırken sıkıntıdan çocuk gibi bar sandalyesinde dönmeye başlamıştı bile. Tekrar bar masasına dönüp içkisini yudumlayacaktı ki yabancı bir sesle irkildi.

Cataclysm, ardı arkası kesilmeyen felaketler zinciri, dondurucu soğukların, sellerin, değişen coğrafyanın, ortaya çıkan yeni kıtaların, ve daha türlü türlü, neredeyse tüm hayatları tehdit eden bir değişim anaforunun ortasında hayatta kalmayı başarmış, kısıtlı sayıdaki insanların arasından birer birer geçerken hiç kimseye herhangi bir selam vermedi. Olabilecek en zarif zümrüt işlemelerle süslü kara cüppesinin dinmek binmeyen rüzgarda dalgalanarak yarattığı gürültüden dahi rahatsız olacak seviyede başı ağrıyor, hala kızarıklığı geçmemiş elmacık kemiğinin sızlamasını attığı her hafif ve hızlı adımda hissedebiliyordu. Bugün yatağımdan çıkmamalıydım. Yine de kendine temennisini olabilecek en bariz karakter özelliğiyle reddeden, dünya üzerinde hayatta kalabilmiş ve felaketin akabinde kurulmuş tüm sihir bakanlıkları tarafından aranmasına rağmen bar bar gezerek muggle kavgalarına giren, asla bulamayacağı mutluluk ve huzuru çaresizce kovalayan Vitaly Orlov, problem çıkarmadığı ve pespaye olmayı ortalama bir hijyen seviyesiyle verdiği hizmete borçlu barın kapısından içeri girdiğinde refleksif olarak gözlerini kıstı. Çevresini seri şekilde tarayıp henüz kalabalıklaşmadığını gözlemledi, bara yaklaşarak içkisini yudumlamasına ramak kalan kadının tam arkasına geçti. Birçok boş tabure olmasına rağmen seslendiğindeki tek amacı onun yüzünü görmekti, zira yılların getirisi asla sonlanmayacak arayışı artık bir takıntı halindeydi.

"Benim yerimde oturuyorsun."

Kendisine dönen dişinin yüzüne şöyle bi bakıp, ister istemez oluşan hayal kırıklığını bastırdı, cadının hemen yanındaki tabureye geçerek yeniden konuştu.

"Afedersin, yanılmışım. Aslında yerim burası. Ateş viskisi."

Siparişini verip viskisini eline aldığında aklında, tıpkı hayatta kalan milyonlarca insan gibi yalnızca sarhoş olmak vardı.

Başını çevirdiğinde tanımadığı adamı baştan aşağıya süzdüğünde kaşları havaya kalktı. Yaşı Lia'dan biraz küçüktü ama yüzü yorgun ve çökmüş görünüyordu. Adamın sözleri karşısında tam kendini savunmak için konuşacaktı ki adam kendisinden hızlı davranacak sözcükleri cadının ağzına tıktı. Huzursuzluk çıkmasını istemiyordu. Doğrusu pek umrunda da değildi. İstemsizce adamı incelemeye devam etti. Gizemli ve karanlık bir havası vardı. Sanki bu zamanın insanı değildi. Başka bir boyuttan gelmiş ve bu dünyaya alışmaya çalışıyor gibi tecrübesiz bir havası vardı. Lia neredeyse her hafta sonu buraya gelirdi. Bu adamı daha önce görmemişti bundan emindi. Peki ya bu adam nasıl oluyor da onun yerine talip çıkabilecek kadar müdavim görünüyordu. Cadının aklı karışmıştı. Belki biraz alkolden belki de cevapsız sorulardan.

''Olayın ne senin?''
Sorusunda oldukça ciddiydi. Arkasına yaslandı ve barmenin önüne bıraktığı içkisinden koca bir yudum aldı. Gecesi uzun ve enteresan geçecek gibiydi. ''Eğer sen anlatırsan ben de benimkini anlatırım.''

Viskiden aldığı yudum, içkinin yakıcı etkisine alışmış yemek borusundan boş midesine akarken yanından gelen sesle irkildi. Kadının cevap vermesi, sohbete girişmesini o kadar beklemiyordu ki meşgul ve yıpranmış zihni onun varlığını çoktan unutmuştu. Başını ağır ağır çevirip daha önce hiç görmediği yüze ilk defa, dikkatlice baktı. Hafif dalgalı sarı saçlar, yüzüyle uyumlu kemik gözlüğü, sevecen yüzü ve ardındaki tecrübeli, tetikte gözleriyle bu bardaki herkesle konuşabilir, istediği herkesi ve her şeyi elde edebilecek bir görünüşe sahipti. Alıcı bakan gözlerine sert bir darbe vuran vicdanıyla kendine gelen genç adam, hala cevap vermediği bir konuşmanın ortasında olduğunu hatırladığındaysa, kızın sorarcasına kalkan tek kaşına küçük bir gülümseme ile karşılık vermişti.

"Adaptasyon problemi çekiyorum. Yalnızca dış dünya değil, iç dünyam da yenilikleri ısrarla kabul etmiyor. Buraya halihazırda sarhoş geldim ve kesinlikle yeteri kadar içmiş değilim. Ah, elbette bir de vicdan konusu var. Dünyanın bu hale gelmesinin sorumlusu örgütle olan bağım gördüğüm her sefillikte beni rahatsız etmekte."

İki yüz elli farklı konu atarak sefaletinin gerçek sebebini başarıyla saklamayı, manipülasyon ustalarıyla geçirdiği vakitten öğrenerek başarıyla uygulayan Vitaly, SFL ile bağlarını açık etmenin düpedüz aptallık olduğunu bilse de umursamadı. Karşısındaki neşeli görünen hoş kadının bakanlıkla bir bağı olacak hali yoktu ya.

Son zamanlarda herkes kadar deli sayılırdı. Yaşadıklarını düşününce hiçbir şey yeterince yoluna girmiş değildi. Dünyanın sonu temalı hikayeleri her zaman sevmişti. Hogwarts yıllarında yasak ormanda yaptıkları Gryffindor evinin içinde sabaha kadar bu hikayeleri anlatır ve birbirlerini korkuturlardı. Yıllar sonra bu hikayelerin farklı bir versiyonunu yaşayacaklarınıysa hiç ihtimal vermemişti Lia. Birçok dostunu kaybetmişti. Kimisinden hiç haber alamamıştı kimisinin ölümünü gözleriyle görmüştü. Genç adamın sözcükleri kulaklarına dolarken zihni geçmişe gitmiş olsa da hemen toparlandı. Bakanlık yeni yeni toparlanıyordu. Uzak geçmişten geriye kalanlar olmasa da yakın geçmişteki yoldaşlarla eski düzeni yoluna koymaya kararlılardı. Ya da bu sadece beyhude bir çabaydı. Henüz yakın geçmişi atlatabilen yoktu. Öyle ki aklını yitirmiş olan ve olmayanı ayırt etmek bugünlerde pek de kolay değildi.

''Fazla cesur cümleler kuruyorsun. Ya gerçekten salaksın ya da yaşamak için hiçbir sebebin kalmamış''
Kadehini kaldırdı adama doğru. Nelerden bahsedeceğini merakla bekliyordu. Lia kimliğini açık edecek değildi. Hele ki böylesine büyük bir balık ağına düşmüşken. Bakanlık son günlerde örgüte dahil olanları bulmak için canla başla çalışıyordu. Heyecanını belli etmemek için içkisinden büyük bir yudum aldı. ''Evli misin?''

Adamın dikkatini dağıtmak için elinden geleni yapacaktı.

Kadının isabetli tespiti üzerine küçük bir kahkaha atarak başını iki yana salladı, önüne düşen saçlarını kulağının arkasına atarak viskisini tek bir dikişte bitirdi. Bir sonraki bardağı istemek için yaptığı küçük jestin ardından kadının ikinci sorusunu duymuş, sırt kasları gerilip kasılarak oturuşunu dikleştirmişti. 

"Bir zamanlar bu soru beni güldürürdü. Epeyce." 

Yeni bardağından bir yudum daha aldığında gözlerinin önüne şimşek gibi çakıp giden kadının silüeti kalbini hızlandırdı. Onu her düşündüğünde kalbi başka bir hisle doluyor ve bu hissi damarlarından ağır ağır yayarak tüm bedenini kaplamasını sağlıyordu. Bu seferki özlemdi. Çok derin, çok acı verici, çok gerçek bir özlem.

"Hayır, evli değilim. Peki ya sen?"

Sofistike kibarlığından ödün vermemek adına sorduğu sorunun ardındaki cevabı merak etmiyordu. Bakışlarını bir kez daha kadına çevirdiğinde ilgi dolu gözlerle incelendiğinin farkına vararak çıplak hissetti. Bu ilginin kaynağının arzu olduğunu düşünmüyordu, yine de bu günlerde herhangi bir yabancıya ilgi duymanın alışılageldiğin dışında olduğu kesindi.

Bu zamanlarda kime güvenileceği belirsizdi. Karşısındaki adama güvenilmeyeceğiyse oldukça net... Lia dikkatini genç adamın üzerine doğru yoğunlaştırdığında gözlerindeki hüzne şahit oluyordu. Geçmişinde bıraktığı bir aşık ya da kaybettiği bir aile bireyi... Herkes birilerini kaybetmişti. Ya da doğmamış olanı. Tıpkı Lia gibi.

Cadı oturduğu yerde sırtını dikleştirdi. ‘’Sanırım bu gece hızlı gideceğiz.’’ Eliyle barmene işaret ederek adamın içkisinin aynısından söyledi. Ateş viskisi en azından buz gibi soğukta belki içini ısıtabilirdi. ‘’Hayır, değilim.’’ dedi Lia alaycı bir ses tonuyla.  Adamın cevabı umursamadığını bir kilometre öteden görünüyordu. ‘’Bazen hiç tanımadığın birine anlatmak daha kolaydır. Hatta belki sana yardım bile edebilirim.’’ Lia önüne gelen taze içkisinden bir yudum aldı ve arkasına yaslandı. Kartlarını hemen açık etmeye niyeti yoktu.

#996633

Paslanmış içgüdülerinin verdiği alarmları görmezden gelmesine yardımcı içkiyi birbiri ardına bitirip, kadının hızlı gideceklerine dair kehanetini doğruluyordu. Evet, Vitaly son birkaç yıldır neredeyse her gece hızlı gidiyordu, mental akutluğunun hala ellerinde olmasının, tıpkı diğer birçok felaketzede gibi aklını kaybetmemesinin sebebi yaraları dindiren, geçmişi unutturan ve iyi hissettiren alkoldü. Çoğu zaman bu etkiye sahip olsa da bazen ters tepebiliyor ve pişmanlık ardına pişmanlık getirebiliyordu elbette, lakin yüzdeliğe vurulduğunda içmesi, içmemesinden çok daha olumluydu. Gecenin teması olan boşvermişliği desteklercesine kendisine, onu neredeyse hiç tanımadan yardım teklif eden dişiye, yardım tekliflerinin sıklığının neredeyse hiçe indirgendiği bir dönemde Vitaly, bu farazi yardımın ardından muhakkak bir şey çıkacağından neredeyse emindi. Dikkatli davranmak, kalkıp uzaklaşmak, cisimlenerek saklanacağı başka bir delik bulma dürtüsü içinde bir anda arşa çıksa da, kadının güzel yüzüne bir kez daha bakması onu sakinleştirmişti. Bu şekilde yaşamayı ne kadar seviyordu? Bir noktada elbette pes edecekti, o noktanın ne zaman geleceğini kestiremeyerek sürüklenmeye daha ne kadar enerjisi vardı?

Sorularını zihninde çevirmesinin ardından hala yanıt bekleyen kadın için dudaklarını araladı.

"Birini arıyorum. Çok uzun süredir. Gördüğüm her yüzde onun bir parçası varmış gibi, ama asla parçaları birleştiremiyorum." Tazelenen bardağından bir yudum daha alarak devam ettiğinde, cayır cayır yanan içinin sorumlusu viski değildi. "Onu kaybettim. Onun da beni arayıp aramadığını bilmiyorum. Bulmamı isteyip istemediğinden emin değilim. Bildiğim tek şey-" Sesinin titrememesi için derin bir nefes alarak kendini toplamaya çalıştı. "Onunla geçireceğim en korkunç zamanın, onsuz geçirdiğim zamandan çok daha iyi olacağı."

Söylediklerinin ne kadar mantıklı veya derli toplu olduğundan emin değildi. İçini dökmek iyi gelir diye düşünmüştü, şu ana kadar beklediği etkiyi göremediğiyse kesindi.

Son yıllarda yaşanan her şey korkunçtan daha fazlasıydı. Herkes sevdiği birilerinin kaybıyla başa çıkmaya çalışıyordu. Tıpkı Aurelia gibi. Bazı geceler kabustan zar zor ve nefes nefese uyanır sırılsıklam olmuş bir halde kendisini banyoya atarak saatlerce aynaya öylesine bakardı. Bir süre delirdiğini düşünmüştü. Keşke kolay olanı seçme şansı olsaydı. Bazen kurtulduğu için içten içe pişmanlık duyarı. Elbette bunu dile getirmekten çekinir, insanların anılarına saygısızlık etmekten korkardı.

Genç adamın çaresizliğini anlamak için kehanet bilmeye gerek yoktu. Baştan aşağıya  bedbaht bir haldeydi. Gerçekten ona yardım edebilme ihtimali vardı. Bu durum aklını daha fazla karıştırıyordu. Çünkü muhtemelen iki seçenceği olacaktı. ‘’Adı neydi?’’ Ses tonundaki ciddiyet güven veriyordu. Derin bir iç çekti. ‘’Bir adamla tanışmıştım. Sanırım kelle avcılığı yapıyormuş. Yani dünya hala dünyayken... Birilerini bulma konusunda uzmandır. –Ve tahmin et kime bir iyilik borcu var.’’ Lia Seth’i gerçekten tanırdı. Fakat birini bulmak için ona iyilik borcu olması gerekmezdi... Genç adamın sevdiği kadını bulmak için ne kadar ileri gideceğini görmek için heyecanlanıyordu Lia. Aşk... Bir insana her şeyi yaptırabilirdi. ‘’Ne dersin? Ama biraz daha detaya ihtiyacım var. Kaç yaşında, nereli, ne yapıyor... Kısacası onu bulmak için gereken bilgiler.’’

#996633

Kadın konuştukça bu konudaki çaresizliği yavaş yavaş temkinli bir heyecana dönüşen Vitaly'nin gözleri uzun süre sonra parıldamıştı. Saçlarını yüzünün önünden çekip geriye atarak oturuşunu değiştirip kadına doğru döndü. Olay dert paylaşmaktan yavaş yavaş çıkıyordu, köhne bir barda bulmayı beklemediği bir ciddiyet hakimdi ve bu ciddiyet onu, hala aynı tempoda ardı ardına yudumladığı içkisine rağmen kontrolü altına almıştı. Dişinin sözleri sonlandığında gözlerini kısarak aklından geçenleri yönelttiği soruya doldurdu.

"Tüm bunlar kulağa gerçekten de bir fırsat gibi geliyor. Beklenmedik bir anda ortaya çıkan, kaçırılmaması gereken bir fırsat." Öne doğru eğilerek ona yaklaştı, rahatsız edebilecek kadar, viskili nefesini hissettirecek kadar yakındı. Kadının geri çekilmesini bekliyordu sabitliğini korumasına hafifçe şaşırmış olsa da bu duygu mimiklerine yansımamıştı. "Henüz adımı bilmiyorsun. Henüz adını bilmiyorum. Bunu neden yapasın?" Kısık sesi son cümleleriyle bir fısıltıya dönüşmüştü. "Karşılığında ne istiyorsun?" Alkolle yavaşlayan beyni bu buluşmanın bir tesadüf olmadığını ona hissettirirken bir heykel gibi sabitçe bekledi.

İşte o beklediği heyecan... Adamın yüzünün çehresini saran saf ve oldukça toy bir heyecandı. Kaybettiği kişi her kimse ona ulaşmak için neler yapacağını merak ediyordu Lia. Genç adamla burun buruna geldiğinde bir an olsun tereddüt edip geri çekilmedi. Meydan okunacaksa buna hazırdı. Kısa bir sessizliğin ardından içkisinden küçük bir yudum aldı yüzünü geri çekerek. Dudak kenarları hafif kıvrılmış, gecesi tahmin ettiğinden daha heyecanlı bir hale gelmişti. ''Aurelia. Adım bu. Sen de kendininkini söylersen sanırım bu safsatadan kurtulmuş oluruz.'' Genç adama doğru içkisini kaldırdı ve ortamı sarmalayan hoş müziğin ritmine kendisini kaptırmış gibi iki yana sallanmaya başladı. ''Peki soruyu şöyle değiştirsek...'' Bir an duraksadı ve genç adamın gözlerini yakaladı. ''Neden yapmayayım? Dünya sence de hepimize bazı bedeller ödetmedi mi? Değiştirmedi mi? Belki de bu insanlık için verilen son bir şanstan ibarettir... Bense bu şansı değerlendirmek isteyen ve günahlarından arınmak isteyen biriyimdir.'' Çehresini genç adamın gözlerinden çekerek elini bar masasına dayadı ve hafifçe geriye doğru gerindi. ''Ne istediğim işin zorluğuna göre değişecek. Bu yüzden bir an önce bunu değerlendirsek sanırım senin için iyi olur.'' Tekrar genç adama doğru döndüğünde rahatsız edici bir rahatlıkla gülümsedi.  
#996633

Kadının cevabının bu olacağını bekliyordu. Neden olmasın sorusu bu saatlerde bu barlarda sık sorulurdu, fakat bu sorular ve cevaplar genellikle ertesi gün unutulmak üzere farazi veya felsefi olurdu. Genç adam için ise durum oldukça ciddiydi, ve o durumu da, karşısındaki dişiyi de doğru şekilde tartmayı arzuluyordu.

"Orlov. Vitaly Orlov."

Adını söylediğinde kadının gözünde bir pırıltı gördüğünü sandı. Hayal mi etmişti? Sağlıksız yaşam tarzının getirisi düzenli paranoyasının oyunu da olabilirdi, o an için bunu umursamamayı seçerek devam etti. "Günahlar kısmı ilgimi çekmiş olsa da detayını sormayacağım. Niyetin gerçekten iyi olabilir Aurelia, fakat her insanın faydacı olduğu aldığım öğretiler ve yaşam tecrübemle ne yazık ki sabitlendi. Samimi olduğunu düşünsen bile sana inanmamayı seçeceğim, bu durumda aklında her ne varsa, her ne istiyorsan söylemen bu süreci hem hızlandırır, hem de bu durum benim mantığıma oturur."

Mükemmelce faydacı. Kandırılsa bile bu konuda iyi hissetmeye kararlıydı. Gerçek adını söylediğine hala inanamazken bunun önemi aldığı her yudumda azalmaya devam ediyordu.

Elbette ki aranılanlar listesindeydi. Lia şaşırmış  ve heyecanlanmıştı. Bu heyecanı saklamak için elinden geleni yapmalıydı. Önünde iki seçenek vardı. Ya adamı yakalayıp götürecek ve konuşturmaya çalışacak ya da onunla işbirliği yaparak olacakları görecekti. SFL ve diğer herkese ulaşmasının anahtarı Orlov'sa onunla anlaşmaya elbette ki hazırdı. Cadı derin bir nefes aldı. Aklında onlarca düşünce yığını birbirini ısırıyordu. ''Oldukça ünlü birisin.'' Sakince kadehine tekrar uzandı. Büyük bir yudum aldığında Vitaly'nin afalladığını düşünmemek elde değildi. ''Madem açık olmamı istiyorsun... Uzatmayacağım. İki seçenek var gibi görünüyor. İlki; anlaşmayız. Seni yakalarım ve inan bana bu konuda elime kimse su dökemez... Beraber bakanlığa gideriz. Aklına gelebilecek her türlü işkenceyi keyifle yapıp bildiğin her boku öğrenip sonra da seni azkabana tıkarım... Ah evet, tahmin ettiğin kişiyim...'' Duraksadı. ''İkinci seçenekse; bana neyi ve kimi aradığını düzgünce anlatırsın. Onu bulurum. Sonra karşılığında bana SFL ve diğerlerini bulmak için yardım eder ve iş birliği yaparsın. Böylece işbirlikçi olduğun için seni azkabana tıkılmaktan kurtarır ve kargonu paket edip sana yollarım sonra onunla mutlu mutlu yaşarsın.'' Lia içten bir şekilde gülümsedi. ''Kimsenin canı yanmamış olur. İyi tarafından çözmeyi severim... Tercih senin...''

#996633

"Sonunda kartlarımızı açtık öyle mi?

Küçük bir kahkaha, küçük bir yudum. Kendini açmayı ilk defa seçtiği kişinin bakanlıktan olduğunu iddia etmesi onu elbette ki şaşırtmıştı, şaşırmadığı şey ise asla dönmeye niyeti olmayan talihinin bir kez daha onu bir kavşağa getirmiş olmasıydı. Çarpıcı gülümsemesiyle kadını bir süre süzerek cevabını sakladı. Cüppesinin cebindeki asasının yarattığı hafif ağırlığı hissedebiliyordu. İş o noktaya gelirse kendine güveni tamdı, nitekim yakınları ve dünyanın ardı arkası kesilmeyen felaketlerinin zoruyla girdiği ortamlarda akla hayale sığmayacak şeyler görmüş, birçoğunu da başarıyla tekrarlayabilmiş, kuvvetli bir büyücüydü. Fakat bu kara zamanların karanlığıyla uğraşan bir bakanlık görevlisini, muhtemelen seherbazını küçümseyecek kadar aptal değildi. Kadın diplomasi öneriyordu, tipik siyah ve beyaz bakanlık diplomasisiydi elbette. Hayatın griliğini sonuna kadar tecrübe etmiş Vitaly'nin kabul edeceği türden teklifler değildi.

Yanıt vermek için aldığı nefesi yarıda bırakarak bir anda kesildi. Göz bebekleri bir anlığına, avına odaklanmış bir kedininki kadar büyüdü, nabzı hızlanarak kanı ayak parmaklarından beynine doğru hücum etti. Kadına bahsettiği parçalardan, silüetlerden çok uzak, çok daha net şekilde, birkaç andan fazla süreliğine onu onda görmüş olması adamı afallatmıştı. Midesinin tepetaklak olmasının sebebi, belki de yüzünü unuttuğunu düşündüğü kadının Aurelia'nın simasını tamamen domine ederek, kalbini eriten bakışlarıyla ona bakmış olmasıydı.

Başını sallayıp gözlerini kapadı, anlamlandırmaya çalıştı. Bu bir işaret miydi? Bir işaret olmalıydı. Halüsinasyonlarının hiçbiri bu kadar gerçek değildi. Hiçbiri.

"Çekici teklifler Aurelia. Özgüveninden seherbazlık akıyor. Zeki bir seherbaz olmalısın, hamlelerini önceden akıl ederek yapan, planlayan ve öngörülerine göre hala hayatta kalmayı başarabilmen bunu işaret ediyor. Anlaşılan oldukça da cesursun." İhtiyatlı gözlerle ikilinin arasındaki konuşmaya kulak misafiri olduğunu artık açıkça belli eden gergin barmenden içkisini tazelemesini istedi, adamın olağandışı hızıyla parmaklarının arasında yeniden dolu bir bardak belirdiğinde konuşmasını sürdürdü.

"Sana aradığım kişiyi söyleyeceğim. Bunu istediğini vermek için değil, tehditlerini yeniden değerlendirmene bir şans vermek için yapacağım." Derin bir nefes çekti. Onun adını dudaklarından dökmek çok uzun süredir çok zordu. Özlem, pişmanlık, ve daha fazla özlemin kalbini söküp atacak kadar güçle vereceği acıya kendini hazırladı.

"Vera Vlonjati. SFL ve Wigtown Wanderers'ın diplomatik tek bağı. Gaddarlığın tahtının varisi, Nuitari'nin prensesi. Ruh eşim, şayet istediğim olur da onu bulursam müstakbel karım."

Kadının adını duyar duymaz istavroz çıkararak onlardan olabildiğince uzaklaşan barmene, konuşmalarına merak duyarak kafalarını onlara doğru uzatmış olanların kukuletalarını çekerek yüzlerini kapatıp, mekandan ayrılanlara, akabinde yeniden bakanlığın cadısına baktı. Vera'nın güçlü aurasını görmek Vitaly'i her zaman eğlendirmişti. Tek kaşını kaldırarak yeniden konuştu.

"Hadi senin dediğin gibi bunu iyi tarafından çözelim. Daha makul şekilde."

Sözlerinin sonunda kadına bakıyor olsa da Vitaly'nin aklı hala şahit olduğu imajdaydı. Vera yakında mıydı? Şu an her şeyi bırakıp onu aramaya çalışsa bulabilir miydi?

Adamın rahat tavırlarını anlamlandırmak zordu. Kendine güvenen ve bir şeylerin arkasına saklanan birisi miydi? Ya da sıradan bir deli... Lia bunun kararını tam şu anda verebilecek kadar tanımak isterdi onu. Genç adamın uzuvlarının cebini yoklaması cadının bıyık altından gülmesine sebep oldu. İşler o noktaya gelirse neler olacağını kimse bilmiyordu ama elbette cadı sürprizlerle doluydu. Seherbazlığına yapılan kinayeli yorum karşısında gülümsemesi büyüdü. Bu tarz sözler canını yakmazdı. Bu duyguları yaklaşık on yıl önce bırakmıştı. Kendisini kanıtlaması gereken kimse kalmayıncaya dek uğraşmıştı. Şimdiyse kaybolan tek şeyin yıllar olmadığına uzaktan gizli bir pişmanlıkla bakıyordu... Orlov kıvama geldiğini belli ettiği anda cadı arkasına yaslandı. Derin bir nefes çektikten sonra kollarını kavuşturdu. Gizemli kayıp kişinin adı genç adamın dudaklarında belirdikten sonra huzursuzlanan cadı ve büyücüleri şaşkınlıkla izledi. Kendisi de şaşırmıştı. Bu ismi duymayı beklemiyordu... Daha doğrusu SFL bağlantısı sebebiyle değil. Cadı bakanlık tarafından aranılanlar listesindeydi ama bunun sebebi dünyanın sonuna olan katkısından ziyade hortkuluk yapmış bir katil olmasıydı. Cadının kafası karışmıştı ve bunu gizleme sebebi görmüyordu. Adamın tehditlerini aklından hızla savuşturdu. ''Bu kolay olmayacak.'' Gerçekten de olmayacaktı. Zaten aranılan birini bulmak... Denemeye değer miydi? ''Onun hakkında daha çok bilgiye ihtiyacım var. En son ne zaman, nerede gördün? -Ve nerede kaybettin?'' Malum soruyu sormakta tereddüt etti. Ama bu onu durdurmaya yetmedi. ''Ölmediğine emin misin?

#996633

Kadının soruları üzerine düşüncelere dalmaya ramak kaldığı anda son sorusuyla bakışları aniden odaklandı. Ardı ardına devirdiği içkilerin ardından büyüyen göz bebekleri hafifçe kısılarak kadına odaklandı. Hakaret etme amacı gütmediği belliydi, lakin Vitaly'nin arayışına samimi şekilde ilgi duymasını gözlemlemek adamı şaşırtmıştı. 

"Bunu gerçekten istiyorsun öyle değil mi? Kendi sebeplerin için değil, bana gerçekten yardımcı olabilmek için, bunu gözlerinde görebiliyorum. Bunun sebebi ne olabilir tatlı seherbaz? Bana acıyor musun? Ümitsiz bir romantik misin?"

Sorularına cevap vermesine fırsat kalmadan, bardağı devirdiği büyük bir yudumun ardından devam etti. "Onu en son Silvanesti'de gördüm. Diğer tüm SFL'i gördüğüm yerde, orayı terk etmeden önce. Herkese oraya gitmesi için şans verildiğinde adaya uğramış mıydın? Şayet bölgeye hakimsen sana detay verebilirim."