Çalınan Bir Kasa Ayran

Zach söylediği gibi buluşma vaktinde kuledeydi. Masayı hazırlayıp sessizce arka tarafa pusmuş ilkbahar manzarasının tadını çıkartıyordu. Kulağına gelen ayak sesleri ve şişe tıngırtısından ekibin bir kısmının geldiğini anlamıştı. Göz ucuyla kontrol edip hafifçe gülümsedi ama tüm grup toplanana kadar kendini göstermeye niyetli değildi.

Arctus'un karşısında o kadar saçma ve korkutucu bir manzara vardı ki bu bir rüyadan başka bir şey olamazdı. Serpent bir halının üstünde pantolonunu indirmiş ve tam işini görecek iken Arctus omzunda onu canice sarsan bir el hissetti. Tam onu bu rezalet kabustan kurtaracak kişiye teşekkür edecekken o kişinin daha bugün oyun esnasında tartıştığı Melodie olduğunu fark etti. Ona bu absürt rüyanın aksine harika bir rüya gördüğünü anlattı ve onu uyandırdığı için hemen hayıflanmaya başladı. Ne de olsa daha Melodie'den hıncını alamamıştı.

Kulenin üstünde güneşin batışını izlerken tayfa ile geyik yapmanın düşüncesi ne kadar rahatlatıcı olsa da bir yandan da kendi haline üzülüyordu. Sınavların baskısı üstüne bir de ilkbaharın o iğrenç sıcaklığı omuzlarına bastırıyordu. Güneş ışığının üzerinde durduğu her saniye sanki bir ruh emici yavaş yavaş ruhunu çekiyordu. Neyse ki o kadar katı çıkarken Melodie ile çene çalabilirdi. Piknik gibi basit bir aktiviteyi taa astronomi kulesinin üzerinde yapmayı öneren kişiyi adı gibi biliyordu ama Melodie ondan önce davrandı.

''Tahmin edeyim, Zach gene kayıp...''

Herkes önce birbirlerine baktı ve kafalarını salladı ama kimsenin yüzünde bir gram şaşkınlık ifadesi yoktu. Acaba bu sefer ne tür bir hınzırlık peşindeydi?

Uykusunu alamamış Arctus bu noktada kendini durduramadı ve vücudunda kalan son enerji ile avazı çıktığı kadar bağırdı.

''ZACHARIAAAAAAAAH''

Arctus sesinin ne kadar kalın çıktığını düşünse de yarı noktada sesi adeta 12 yaşındaki bir kız çocuğu kadar incelmişti. Dolayısıyla ekip bu durum karşısında kahkahalara boğuldu. Bu olaydan ileride kesinlikle faydalanacak olan Melodie ile nasıl uğraşacağının planlarını ufaktan yapmaya başladı.

Ne mi yaptık?  Diğerlerinden pek emin değildi ama kendi için Serpent'ın sorusunun cevabı gayet basitti. Koca bir hiç. Arctus için ders çalışma faaliyeti özellikle ilkbahar ile yan yana gelince yapılacaklar listesinde otomatik olarak son maddeye giriyordu. Hemen kendini bu stresli halden çıkarmak adına Serpent'ın üzerine atlayıp sigarasından bir dal aldı. Serpent şaşkın ifadelerle ona bakarken asasını sigarasının ucuna doğrulttu ve fısıldadı.

"Incendio."

Ciğerlerine giren ilk dumanın getirdiği o tatlı rahatlıkla beraber adeta transa giren Arctus, Serpent'ın garipser sesiyle kendine geldi.

"Neden basitçe istemek yerine o kadar uğraşa girdin?"

Bu soru, aslında kendisinin de cevabını bilmediği çok güzel bir soruydu. Harbiden yahu neden sadece sormamıştım ki?

Melodie'nin karnı cidden acıkmış olsa gerek ki irite olmuş bir tonla ne istediğini gayet açık bir şekilde belirtti.

"İki dakika rahat dursan da artık yemeğe başlasak Kaktüskafa."

''Seni var ya..''

Tam lafının devamını getirmeye teşebbüs edecek iken kendini durdurdu ve dilini ısırdı zira elinde Melodie'ye karşı koyacak bir argümanı yoktu.

''Bu defa sen kazandın Melodie..'' diyerek bıraktı.