Bana Bir Sır Ver

Konu: Bana Bir Sır Ver Cuma Haz. 27, 2014 8:36 pm

Hogwarts'a gelmeden yaklaşık bir hafta önce neredeyse kör bir makas yardımıyla kestiği kestane rengi saçlarının, gölün az ilerisinde yeşeren çimlere uzandığı anda yüzüne düşen bir tutamını elinin tersiye geriye atmış, Hogwarts'ın zengin kütüphanesinden aşırdığı bir başka kitabı okumaya başlamıştı. Uzanırken havada tuttuğu kitap yüzünden yer çekimine direnen kolu ağrımaya başladığında, kitabı diğer eline alıyor ve boşta kalan elini, katlayıp yastık gibi kullandığı bina amblemli okul cübbesinin üzerine, kafasının altına koyup, boynunun ağrımaması için destek yapıyordu. Kalın ve eski kitap, Hogwarts tarihini anlatıyordu okuyucusuna. Binaların özelliklerini okuduğunda, binalar hakkında bilgi sahibi olan öğrencilerin dışarıdan ona baktığı zaman bir Slytherin değil de Ravenclaw mu gördüğü konusunda bir yanılgı belirmişti zihninde. Bilgiye aç yönünün ağır basmadığını şapka onu Slytherin'e seçtiğinde kanıtlamıştı. Nora'da başka bir şeyler vardı. Kendisinin bile henüz çözemediği bir şeyler.

Çok derin düşüncelere daldığını, kitapla suratı arasından kağıttan yapılmış bir uçak süzüldüğü anda fark etmiş, bi anlık öfkeyle gözlerini daldığı kitaptan ayırmış ve özeline karışan münasebetsizin kim olduğunu anlayabilmek için etraftaki insanları hızlıca süzmüştü. Kumral kıza sırıtan bir surat gördüğünde, herkesi analiz etmesinin gereksiz olduğunu anlamış, büyücünün çocukça hareketini bu seferlik görmezden geleceğine karar verdiğinde dirseklerine yaptığı basıncı serbest bırakarak, kafasını da tekrardan pek de rahat olmayan yastığına gömmüştü. Bir daha olmaması dileğiyle, rahatı kaçan hayal dünyasına geri dönmüştü. Gözleri satırlarda tekrar gezinmeye başladığında, dışarıdan gelen tüm seslere kulağını tıkamıştı.

Konu: Geri: Bana Bir Sır Ver Cuma Haz. 27, 2014 9:06 pm

Merdivenden son adımını attığında kütüphane görevlisinin sinirli bakışlarını üzerinde hissetmesi alaycı bir gülümseme yaymasına neden oldu dudaklarına. Birisi mutlaka bir şey çalmıştı yine. Pardon ödünç almıştı. Geleli bir haftaya yakın olmasına rağmen bununla bir kaç kez karşılaşmış ve bulunduğu dönemin öğrencileri hakkında iyi fikirler edinmişti. Dolabını güzelce kilitleyecekti artık. Çıkış kapısına yaklaştığında gürültülerin arttığını duydu ve yüzündeki belli belirsiz gülümseme sessiz kahkahalara döndü. Ah, bu sene bayağı eğlenceli olacak, diye geçirdi içinden. Ama düşündükleri yaşayacaklarının binde biri bile değildi. Nereden bilebilirdi ki. O sadece muggle ailesini kaybedip kendini bu okulda bulan yetimin tekiydi. Ancak tüm bunları kafasına dert etmeyi değil de adeta bir zırh gibi giymeyi tercih etmişti. Ancak tekrardan, o ne bilirdi ki?

Adımları onu okulun dışına taşıdığında kendini anılar içinden çekip çıkarabilmişti. Renkli gözlerindeki bulutlar dağıldı ve gölün durgun sularında gezindi. Daha sonra da kenarda yatıp kitap okuyan kızda. Büyük ihtimalle güneşin batmak üzere olduğunun bile farkında değildi. Kitaba dikkatlice baktığında üzerinde deriyle işlenmiş olan yazıyı gördü. Hogwarts Tarihi. Nedense ona tanıdık gelmişti. Düşünmeye bile vakit ayırmadan kütüphane görevlisinin haykırdığı kitap ismi geldi aklına. Bu oydu. Kızın yanına doğru ürkek adımlar atacaktı ki gülümseyerek yaklaşan sivilceli bir ergen görüş açısına girdi. Bu güzel akşamüstünü batıracak en ufak bir şey istemediğinden işaret parmağını sallayarak "Defol." dedi kısaca. Dudaklarından dökülen iki hecenin soğukluğu çaylak Rawenclaw'luyu itmeye yetmişti.

Sonunda ayaklarını yerde uzanan kıza gölge yapacak yere getirdiğinde o sevimli ifadesini tekrar yerleştirdi suratına.

"Yerinde olsam saklardım."

Konu: Geri: Bana Bir Sır Ver Cuma Haz. 27, 2014 9:33 pm

Tenine değen gölge ve kulaklarına işitilen ses, dikkatini bir kez daha, ama bu kez tamamen dağıtmıştı. Tepesinde dikilen sarışın büyücüye baktığında, bahsettiğinin tam olarak ne olduğu konusunda hiçbir fikri yoktu ve bu düşüncesini paylaşmaktan da çekinmedi. ''Ne?'' Duraksadı ve yine kibarlıktan uzak bir şekilde sorusunu değiştirdi. ''Neyi?'' Büyücünün gözleri parmaklarının arasında artık kapalı bir şekilde duran eski kitaba kaydığında bahsettiği şeyi nihayet anlamıştı. Pimpirik kütüphane görevlisi yine dördüncü katı ayağa kaldırmıştı anlaşılan ve bu sefer Nora bir öğrenci tarafından suçüstü yakalanmıştı. ''Ha, evet. Kitap.'' Ağzındaki bütün dişleri gösterme konusunda ısrarcı bir tavır sergileyen büyücüye masum görünmeye çalışarak gözlerini büyütmüş ve kamptan arkadaşı Anna'nın her zaman yaptığı gibi dudağının kenarını hafif havaya kaldırarak gülümsemişti. Nora rahatını bozarak doğrulmuşken, adını henüz bilmediği büyücü hala ayakta duruyordu. Dişi yılan sessiz muhabbetine onu davet etmemişti ama sarışının görünüşündeki özgüven dikkate alındığında buna ihtiyacı olmadığı da belli oluyordu zaten.

''Bu söylediğinden beni ispiyonlama niyetinde olmadığın çıkarımını yapabilir miyim acaba?''

Konu: Geri: Bana Bir Sır Ver Cuma Haz. 27, 2014 9:52 pm

Yerde oturan kızın zarif görünümü ve sesindeki masumiyet hemen kendini ele veriyordu. Ezekiel elinde olmadan bu zayıf bedenin nelere katlanmış olabileceğini düşündü ve kafasında bir hikaye yazmaktan da kendini alamadı. Kızın muhtemelen dikkat çekmek için büyüttüğü o gözlerde ne sırlar saklıydı kim bilir. Kızın sanki korumak için kolları arasına sıkıştırdığı kitaba kaydı gözleri ve gerdiği yüz kasları bununla birlikte eski halini aldı. Adını dahi öğrenemediği kızın kısa, dağınık ancak temiz görünen saçlarını arkaya atışını izledi. Belki de bu kız hayatım boyunca asla olmak istemediğim şeylerin birleşmiş, hali diye düşündü. Ama nedendir bilinmez hoşuna gitmişti. Hem de fazlasıyla.

"Evet." diye yanıtladı genç cadının sorusunu. "Sırrın benimle güvende."

Kızın yanına oturmak için attığı kısa adımını yarıda kesmesine sebep olacak bir düşünce beliriverdi zihninde. Elini yere kırk beş derecelik açıyla kıza uzattı ve güvenilir denilebilecek gülümsemesini öne sürdü. Onu nedense daha iyi tanımak
istemişti. Belki de daha fazlasını.

"Kalk hadi, yürü biraz benimle."

Konu: Geri: Bana Bir Sır Ver Cuma Haz. 27, 2014 10:08 pm

''Teşekkürler,'' dedi elinden geldiğince zarif olmaya çalışarak. Hiç olmadığı biri gibi davranmaya başlamıştı yine. Yeni insanlar tanıdıkça değiştiğini düşündüğü için kendine kızdı lakin yaşadığı onca şeye rağmen aynı kalmayı başarabilen benliği düşüncelerine sızınca, kendisi hakkında kurduğu bu düşünce de havaya karıştı aniden. Alışık olmadığı yakınlığı bulduğunda, her zamanki gibi, düşünmeden tepkisini dile getirmişti. ''Neden?'' Kendisini aptal gibi hissetti. İnsanların içine karışmamanın, yalnızlığı bi insanı nasıl görgüsüz hale getirir sorusunun cevabı gibi dikiliyordu oracıkta. ''Söylediğim şeyi, söylediğim manaya getirmek istemedim. Yani, demek istediğim tam olarak neden yürüyeceğimiz değildi.'' Kapa çeneni, diye bağırdı zihni içindeki patavatsıza. Kırdığı potu gülümseyerek ve büyücünün teklifini kabul ederek düzeltmeye çalıştı. Ona uzanan eli kavradı, ve ayağa kalktığında yerdeki cübbesini kitabı taşıdığı koluna astı. ''Bu arada adım Arabella,'' dedi hala birbirlerine nasıl hitap etmeleri gerektiği konusunda bir fikri olmadığını hatırlayarak.

Konu: Geri: Bana Bir Sır Ver Cuma Haz. 27, 2014 10:23 pm

Kızın dengesiz tavırları her ne kadar genç büyücüyü defalarca şaşırtsa da kısa sürede değişken yapılı karaktere alışmaya başladığını hissetti. Böyle kısa bir sürede ilk muhattap olduğu kişiye bu kadar ısınıp değişip duran iç dünyasına alışması da onu korkutmuyor değildi. Sadece kısa bir yürüyüş, dedi. Kızı kaldırınca boyu hakkında daha sağlıklı bir bilgiye ulaştı. Çenesine kadar uzanan zarif bir vücuda sahipti. İnce ve uzun kollar dar omuzlardan sarkıyor ve tüm kızların hayalini kurduğu bacaklar arasındaki boşluk da tüm asaletiyle kendini gösteriyordu.

"Ezekiel." diye cevap verdi duyduğu isme. Arabella diye de içinden tekrarlamayı ve zihninin bir köşesine yazmayı da unutmadı. Kızın güçsüz kollarına yüklenen bir kaç eşyayı da centilmenlik adı altında kendine yük etmeyi de ihmal etmedi. Arabella itiraz edecek oldu ancak genç adamın gülümsemesiyle jest bölünmemiş oldu.

Yürümeye başladıklarında güneş neredeyse yarısını karanlık tepelerin arasına gizlemiş ve o harika turuncu rengi göğe resmetmişti. Günün en sevdiği saatleriydi bunlar Ezekiel'in. Gökyüzü kendini bu renge boyadığında asla kapalı bir mekanda kalmaz, dışarı çıkıp bu manzarayı izlemeyi ihmal etmezdi. Sahil şeridini geride bıraktıklarını farkedince adımlarını yavaşlattı sonra da durdu.

"Ee?" dedi gözlerinin içine bakmayı ihmal etmeyerek.

"Seni buraya ne getirdi?"

Konu: Geri: Bana Bir Sır Ver Cuma Haz. 27, 2014 10:42 pm

Ezekiel eşyalarını taşımayı teklif edince, şaşkınlık hissettiği tek duygu olmuştu. Normalde insanlar ona bu kadar iyi veya samimi davranmazdı, biri bir eşyasını almak istediğinde ise sağ arka cebine sokuşturduğu avuç içi büyüklüğündeki bıçağını çıkarır ve kendini koruma içgüdüsüyle kaşlarını aniden çatardı. Hogwarts'ta her şey farklıydı demek ki. Yürüyüş sükunet içinde devam etti. Sıkılmaya başladığını hissediyordu fakat asıl onun canını sıkan zihninde bu yabancıyla ilgili yüzlerce farklı soru belirirken sessiz kalmaktı. Neden bu kadar meraklı olduğunu kendisi de anlamlandıramamıştı. Yutkundu ve koyu mavi bir çift gözün kendi buz mavisi gözlerine yönlendirdiği soruyu bir dakikadan biraz fazla uzun süre gözünü kırpmadan düşündü. Gerçeği söylemek Nora için aptalca olurdu ama ona böyle yakın davranan birine yalan söylemek hoşuna gitmiyor gibiydi. Gerçeğe çok uzak olmayan, yalana da pek yakın sayılmayan ilk düşünceyi dillendirdi yeniden. ''Sanırım kaldığım kampta fazlalıktım. Bu okulun açılacağı duyulduğunda ilk gönderilen olmamdan anladığım bu en azından.'' Ses tonu sürekli aynı tondaydı ve güzel manzara karşısında nemli çimlerin üzerinde koşup zıplama isteğini dizginlerken gerektiği kadar mantıklı düşünemiyordu. ''Peki ya sen?'' Geldiği yeri bir kez daha anılarında canlandırdığında Ezekiel'in kuzeyde tanıdığı diğer çocuklardan farklı bir görünüme (şöyle ki; daha sarışın, daha cüsseli, daha sevecen ve daha güler yüzlüydü) sahip olduğunu onu ilk gördüğü anda olduğu gibi tekrar düşündü.

''Hogwarts'a nereden geldin?''

Konu: Geri: Bana Bir Sır Ver Cuma Haz. 27, 2014 10:59 pm

Bu sorudan her ne kadar hoşlanmasa da kendisi başlatarak bunu hakettiğini de göz önünde bulundurdu ve karşısında kendine bakan o kusursuz surata en ufak ters bir bakış atamadı. Nasıl atabilirdi ki? Sanki kanatları kesilmiş bir meleğin bedeniydi karşısında duran vücut. Küçük çenesiyle harika bir uyum oluşturan burnunu biraz daha kaldırarak sorduğu sorunun cevabını istedi Ezekiel'den. Genç adam ise anlatacağı tüm şeyleri süzgecinden geçirdi. Bu durumu çok dramatize etmek istemiyordu. İlgi çekeceği konu bu olmamalıydı.

"Aylar önce ailemi kaybetmemin üzerine ait olduğum şehirden -Paris'ten- geldim." diyebildi sadece. Sonra dikkatini dağıtmak ve biraz da iyi hissetmek için semadan silinmek üzere olan turuncu renge baktı. Bakışları kızla kesiştiğinde yüreğindeki keder tekrar heyecana bırakmıştı yerini. Tüm o kederin kalbini basmayacağı umuduyla.

"Sen ne kampından söz ediyordun?"

Konu: Geri: Bana Bir Sır Ver C.tesi Haz. 28, 2014 11:52 pm

Sarışın büyücünün ailesiyle ilgili söyledikleri Nora'nın canını sıkmıştı. Ailesi olmadan büyümek ne demek, ondan iyi kimse bilmezdi büyük ihtimalle. Aşırı yaramaz ve kötü bir çocukluk yaşadığı için kimse onu evlat edinmek istememiş, büyüdüğünde ise kendi başının çaresine bakacağını düşündükleri için onu bir köşeye fırlatıp atanlar olmuştu. Hepsine küfretti Bells, intikamını alacaktı elbet ama şimdilik elinden gelen tek şey buydu.

İnce parmakları Zeke'in kaslı koluna uzandı, yeni tanışmalarına rağmen bu gibi durumlarda her zaman yanında olacağını bilmesini istiyordu. ''Ailen için üzgünüm, Zeke. Emin ol seni çok iyi anlıyorum.'' Hatta daha fazlasını bile yaşadım, demek istedi ama (a) konu kendi ailesi değildi (b) Nora'ya acıyan bir çift göze daha ihtiyacı yoktu. Elini yavaşça yere bıraktı ve yürümeye devam ettikleri esnada burun deliklerini dolduran çiçek kokusuyla hapşırdı. Bazı kokulara alerjisi vardı ve kedi gibi hapşırıyor oluşu kendi sinirlerini dahi bozuyordu. Kocaman bir şekilde gülümsedi ve yürüdükleri yolun yönünü değiştirmeleri için Ezekiel'e biraz daha yakın yürümeye başladı. Sol taraftan ilerledikleri takdirde daha fazla hapşırmasına gerek kalmayacaktı. Ah, temiz hava! ''Kuzeyde Greenhouse isminde bir kampta büyüdüm. Kampları duymadığını söyleme?''Aslında Silvanost adındaki düşler diyarında doğduğunu söylemek isterdi ama bu şimdilik kendisi için bile taze bir bilgiydi ve duyduğu kadarıyla orası tamamen efsane bir yerdi. Hoşlandığı çocuğa kafadan çatlak biriymiş görüntüsü vermek istemedi.

''Bazen, bazılarımız kendi evinde ailesiyle ya da yakınlarıyla yaşayacak kadar şanslı olamıyor maalesef.''

Konu: Geri: Bana Bir Sır Ver Paz Haz. 29, 2014 2:02 am

Sözlerini bitirmesinden bir kaç saniye sonra teninde hissettiği bir kaç küçük parmak uçları çorak toprağa düşen damlalar hissi yarattı genç büyücünün bedeninde. Yüzünü ona dönüp acı barındıran bir gülümseme serdi dudaklarına. Ancak bu meselenin daha fazla işgal etmesini istemiyordu zihnini. Tüm enerjisini yanındaki hanımefendiyi mutlu etmeye harcamak istedi bir an. Nedense o bulutlu gözlerdeki bulutları dağıtmak veonu kucaklayıp çimenler arasında deli gibi koşuşturmak istedi. Kızla arasındaki kısa mesafeyi ufak bir adımla kapattı ve parmağını dudaklarına yaklaştırıp nazikçe susmasını istedi. "Seninle bir anlaşma yapalım." dedi.

"Bundan sonra geçmişte yaşadığımız ve bize acı veren şeyleri konuşmak için yağmurlu günleri seçelim. Ama o gün başka hiçbir şey yapmayalım. Sadece içimizi dökelim." Bakışlarını gökteki son turuncu dokuya sabitledi. "Böyle güzel günlerde ise..." Tekrar kıza dönüp sağ elini kızın kalbinin üzerinde sabitledi. "Bırak da tam da buranı huzurla doldurayım. Gözlerindeki buğuyu alıp uzaklara götüreyim."

Konu: Geri: Bana Bir Sır Ver Salı Tem. 01, 2014 5:15 pm

Ezekiel'in narin ve sahiplenici hareketlerini izlerken, ardına bile bakmadan koşma isteğine direnmeye çalışıyordu. Bebek bakıcısına ihtiyacım yok, teşekkürler, diye düşündü ama dile getirmek bir felakete yol açacağı için susmayı tercih etti bir süre. Bu kadar yakınında birini isteyip istemediğini düşünmemişti daha önce. Merlin aşkına! Şimdiye kadar kimseye ihtiyacı olmadan yaşamıştı, şimdi neden savunmasız ve bir o kadar da muhtaç hissediyordu? Yutkundu, ama boğazındaki acı kaybolmamıştı. Gözlerini kırptı birkaç kez. Suratının boş bir ifadeyle kaplı olduğunu, karşısındakinin koyu mavi gözlerinden görebiliyordu. Kalbinin üzerinde duran ele uzandı, kavradı ve yere indirdi. Ama bırakmadı o eli. Ve parmak uçlarından destek alarak sarışın büyücünün yanağına küçük bir öpücük kondurdu. İçinden geldiği gibi davrandığı nadir zamanlardan birindeydi ve her şeyin bozulması o kadar an meselesiydi ki. Yine de tüm güzelliklerin arasından, karmaşık beyni neden bunun mümkün olamayacağı ile ilgili çeşitli maddeler sıralamaya başlamıştı bile. Ezekiel'in üstelemeyeceğini bilerek, ses tonu sabit bir şekilde konuyu kapattı. ''Haklısın, bugün, güzel bir gün ve ben çok acıktım.'' Tek kaşını kaldıran büyücünün tepkisini görmezden gelerek devam etti. ''Güneş batmak üzere, akşam yemeği için herkes toplanmıştır çoktan.'' Yutkundu. Bunları söylemek yeni tanıştığı yabancıya duyduğu ilgiyi dile getirmekten çok daha kolaydı ama nedense tam tersi hissediyordu Nora. ''Hadi, Büyük Salon'a gidelim.'' Ve tuttuğu elini bırakmamıştı. Henüz.

-SON-