Midas'ın Kulakları

Simyager Mesaj Sayısı : 3172 Kayıt tarihi : 14/05/11

Botlar. Pamelia botlarından birine tırnaklarını geçirmiş havada savuşturmak üzereyken içindeki sevecen tarafından aldığı uyarıyla kolunu yavaşça dizlerinin yanına indirdi. Botunu yere bıraktı. Mitoloji dersliğinin saatinin tik tak sesleri öylesine katlanılmaz bir hal almışlardı ki, cadı artık pratikte hırlamaya başlamıştı. Kırmızı başlıklı kızı yiyen kurdun uyanıp kendini karnı taşlarla dolu, nehirde dibe vururken bulduğu anda çıkarttığına az çok emin olabileceğiniz türden hırlamalar. İşin daha da kötüsü saat geriydi. Görünüşe göre geçen her dakikayla birlikte de birer saniye geri gidiyordu. Çok uzun bir zaman önce bozulmuş olamazdı, çünkü kuzgunun cep saatinden yalnızca beş dakika kadar gerideydi. Kendisini sakinleştirmek adına gülümsemeye çabaladı ancak bu sefer de sırıtan -ve hala hırlayan- çakal görünümlü bir iblise benzemişti. Yüzündeki ifadeyi değiştirmek yönündeki çabaları boşa çıkıyordu. Dizleri üzerindeki kitabın kenarından tırmanan kırkayağı aşağıya düşürene kadar üfledi. Havayla dolan yanakları ve büzülen dudakları tekrar az önceki şeytani sırıtmaya dönüştüğünde arkasında açılan kapının sesini duydu ve başını çevirdi ancak tek görebildiği kaç tane olduğunu sayamadığı bacaklar olmuştu… masa ve sandalye bacakları, şu söz konusu bacaklar. Ah, tabii, bir çift de kendisine doğru gelen siyah pantolon paçası. Boş ders saatinde, kendisinden başka kim üçüncü kat koridorunun derinliklerindeki mitoloji dersliğinde ne yapıyor olabilirdi? Hem de sınıfın beş dakikadan fazla kalanı kaşındırmaya başlayacak kadar ısındığı bahar aylarında.

Ellerini kitaptan çekip iki yanındaki mermerin üzerine yerleştirdi ve başını kaldırdı. İfadesi hakkında belirli endişeleri vardı, evet tabii olacaktı. Ancak gelenin şu her daim sulu, dişilerce gereğinden fazla tapınılan arkadaşı, Vitaly, olduğunu fark edince ‘seni her an vahşice yiyebilirim’ ifadesinin de çok önemli olmadığına karar verdi. Zira yılan kendisinin çok daha korkunç hallerine de rastlamıştı. Şöyle bir bakınca, bu adamı iki ayak üzerinde seks olarak tanımlayabileceğine karar vermişti, belki de hayatında milyonuncu defa. Sebebini hala çözemiyordu. Toplumun genel görüşüne mi kanıyordu acaba?

Tek eliyle tekrar kitabı yakalayıp havaya kaldırdı ve Vitaly’ye göstermek amacıyla salladı.

“Görünüşe göre altından bir pegasus heykeli yaptırabilmem için eşek kulaklarına sahip olmaktan başka bir çarem yok.”

Simyager Mesaj Sayısı : 815 Kayıt tarihi : 29/01/13

Tanrım, sıkıntıdan gebermek üzereyim.

Boş ders saatlerinde genellikle göl kenarında herhangi bir kıza flört eden benliğini dışarı atmamasının sebebi, ortalığı yeterince karıştırmış olmasıydı. Ayaklarını sürüye sürüye yürüdüğü koridorda düşüncelere dalmışken, aklından bir bir geçen isimler, silüetler, ve yaşadıklarının vücudundaki etkileri üst üste bindi. Kafasını dağıtmalıydı, fakat içki arkadaşını Wilma'yı her gördüğünde yüreği sıkışıyordu. Dertleşme isteğiyle yanına gidebileceği Vera'yı kışkırtıp sevişmişti, ve kağıt üzerindeki sevgilisi Anabelle'le yaşadığı banyo macerasının kesikleri her adımında sızlamaya devam ediyordu. Rahat duramıyorsun Orlov. Burnuna erişen koku olmasaydı, yürümeye ve aynı anda söylenmeye devam edecekti. Zınk diye durdu, bu parfümü tanıyordu.

Mitoloji sınıfının derinlerinde gördüğü suratla, yüzünde kocaman bir gülümseme belirdi, ilerleyip yanına çöktüğü kızın iki kulağını birden tutup kitaba eğildi.

"Başka ne lazımmış bak bakalııııım. Altından bi pegasus altımızda harika durur."

Simyager Mesaj Sayısı : 3172 Kayıt tarihi : 14/05/11

Kulaklarının çekiştirilmesinden pek de hoşnut kalmayan kuzgun, hissettiği hafif acıya karşılık yüzünü buruşturdu. Bir saniye dahi tereddüt etmeksizin elindeki kitabı, belli ki okumak için eğilen arkadaşının suratına geçirdi. Yılan, muhtemelen acıdığından değil de daha çok şokun etkisiyle kısaca inleyip tek elini burnuna kapatırken Pamelia da kulaklarını kurtarabilmişti.

”Benim pegasusum, Orlov. Hatunlu ellerini ondan uzak tut.”

Bacaklarını kendisi ve yakın arkadaşının arasına koydu. Böylece hiç değilse bir iki saniyeliğine Vitaly’nin fiziksel işkencelerinden kurtulabileceğini düşünüyordu. Tik, neredeyse son derse gireceklerdi, tak ve Pamelia’nın kehanete gitmeye pek de niyeti yoktu. Tik, ne de olsa sınavları biteli hayli olmuştu, tak. Zaten Jesus yanında olmadığı sürece derslerin eğlenceli geçtikleri de söylenemezdi. Tik, artık ders çalışmazsa birkaç organını yerinden sökecek bir Sunset de yoktu, tak.

Tik.
“Nicolas Flamel denen adamın zekasına sahip olmayı isterdim. En azından 665 yıllık bir yaşamı garantilemişti. Bir gün ben de başarılı olacağım… Al. Seni araştırmada asistanım olarak görevlendiriyorum.”
Tak.
“Ve… şu ses… beni… deli ediyor!”
Neredeyse nefes almadan sıraladığı cümlelerin arasında kitabı arkadaşının eline tutuşturan cadı, saatin düzenli sesine artık dayanamadığını fark edip, son iki kelimeyi haykırarak yerinden fırladı. Lanet olası şeyi kırmaya kararlıydı. Ancak yırtıcı kedilerin, avlarına saldırışları gibi ayağa fırlayıp ileriye atılır atılmaz Vitali’ye -hayır Vitaly’nin eline, koluna, bacağına değil, kelimenin tam anlamıyla Vitaly’ye- takılıp kendini yüz üstü yerde yatarken buldu. Tüm vücuduyla mermer zemine yaptığı saldırıda mağlup düşmüştü. İnledi.

“Orlov kalkmama yardım et!”

Simyager Mesaj Sayısı : 815 Kayıt tarihi : 29/01/13

"Ah!"

Çarpan kitapla kedi gibi gerileyen Vitaly, hafifçe sızlayan burnunu tutarak, sözde kızgın gözlerle Pam'e odaklandı, avucuyla kapanmış dudakları kıvrılmıştı. Araya giren bacaklar, olası taciz, gıdıklama veya şakadan uzak durmayı dileyen kızın işaretiydi, ardından söyledikleriyse genç adama ufak bir kahkaha attırmıştı. Bir asistan, öyle mi?

"Sen iksirlerinle ilgilenirken ayaklarına masaj yapmamı ister misin? Birçok hatun buna bayılıyor."

Sözlerinin ardından sırıtsa da, Pam onu duymuyor gibiydi. Gözlerini kıstı, eline tutuşturulan kitapla bir kez daha geriledi, ve tıkladığını dahi fark etmediği ufak saati kırmak için fırlayarak kalkan, ve kendisine takılarak yere yığılan panteri tutmaya çalışıp, beceremedi. Güldü, tüm sınıfın dönüp önce ona, sonra Pam'e bakıp gülmesini sağlayacak kadar yüksek sesle gülüyordu. Hala tuttuğu karnıyla kolundan tutup kaldırdığı kızın üstünü sabırsız hareketlerle temizleyip, yırtılmış dizine dokundu. Ufak bir ciyaklamanın kulağına ulaşmasına şaşırmadı, ayaklanıp ecza dolabından çekip aldığı pamuk, ve tentürdiyotla geri döndü. Sıvıyı pamuğa döküp, diğer eliyle ittirdiği Pam'i önündeki masaya oturttu.

"Kaçmaya kalkmaya çalışırsan seni lanetlerim. Azıcık dişini sık."

Simyager Mesaj Sayısı : 3172 Kayıt tarihi : 14/05/11

Vitaly ayağa kalkmasına yardım ederken elini yüzüne götürüp alnını yokladı. Az önce yere sıkı bir kafa atmıştı. Yakında alnına yerleşecek şişliği düşünmekle o kadar meşguldü ki, o sırada kendisine gülen yılanı azarlamamıştı bile. Vitaly'nin üzerindeki tozları silkelemesine izin verdi ve asık bir suratla alnını ovuşturmaya devam etti, ancak oğlanın eli kendi diziyle buluştuğunda sinir uçlarından beynine gönderilen sinyaller pek de hoş olan türden değillerdi. Az önceki vahşi görünümlü kaplandan geriye yalnızca sıktığı dişleri ve bir de yağmurda ıslanan kedi miyavlaması kalmıştı. Çığlığa yakın ses dişleri arasından kaçtıktan sonra kendisini bir sıranın üzerinde, ayakları kenarda sallanırken bulması da çok uzun sürmemişti. Görüntüye dışarıdan bakacak olursak, dudaklarının kenarları yere doğru kıvrılmış, kaşları çatık, dizi yırtılmış dişi kuzgunun, fazlaca büyümüş sekiz yaşında bir kız olduğu su götürmezdi. Arkadaşının elindeki teçhizatı geç de olsa fark eden cadı, dehşete düşmüş bir biçimde kendisine söylenenleri dinledi ve muggle okulundalarken kendisine ilk yardımda bulunan ikizinin elinde çektiği acıyı hatırladı.

"Hayır hayır hayır ha- AH!"

Pamuğun üzerindeki sıvı dizindeki yarayla temas eder etmez elini Vitaly'nin karmakarışık saçlarının arasına attı ve yakaladığı bir avuç teli çekiştirmeye başladı.

"Seni sadist! Hiç değilse biraz centilmen ol! Hastane kanadındaki tatlı şifacılara hiç benzemiyorsun!"

Cidden, o kadar kızın bu kaba ellerin arasında ne tür bir huzur bulabildiklerini anlayamıyordu. Belki de kendisi o kızlardan olmadığı için sert bir muamele görüyordu. Aslına bakılırsa, yalnızca kendisi tatlı canlı olduğundan Orlov'u acımasızlıkla suçluyor da olabilirdi. Yine de, Jesus olsa canı bu kadar acımazdı, adı gibi emindi.

Simyager Mesaj Sayısı : 815 Kayıt tarihi : 29/01/13

Evet, beklediği tepkiyi alarak saçlarını Pam'in sıska parmaklarına kaptıran Vitaly, istifini dahi bozmadan pamuğu sürmeye devam etti. "Biraz daha asılırsan fantazi kısmına geçmek zorunda kalacağız." Ah, benim tatlı Anabelle'im... Zihnine dolan muhteşem anıları bir bir kenara iterek yaptığı işe odaklandı, ufak viklemeler eşliğinde bitirdiği pansumanın ardından kızın dizini güzelce sarmıştı. Ayaklarıyla sıranın demirlerini ittirdiğindeyse, tutunabileceği bir şey bulmaya dahi fırsat bulamayan kız, ufak bi afacandan farksız şekilde dizine oturmuştu.

"Uslu dur da başka bi tarafını incitme. Şu lekelere bak..."

Diliyle ıslattığı baş parmağıyla Pam'in suratındaki, muhtemelen iksir dersinden kalma isleri bir bir, engellemeye çabalayan çaresiz ellere aldırmadan silmişti. Kız, tepinmesinin ardından ayağa kalkarak tam yanına oturdu, saatin tıklaması aklından çıkmış mıydı?

"Jesus denen elemanla takılmaya devam mı?"

Simyager Mesaj Sayısı : 3172 Kayıt tarihi : 14/05/11

İşin fantazi kısmı? Dizi yaralı olmasaydı Vitaly'nin bacakları arasına güzel bir tekme geçirmişti. Sağlam ayağının da oraya yetişemeyecek olması çok kötüydü. Dizindeki yanma hissi yavaş yavaş azalıyordu, az sonra da temiz ve özenli bir bandaj sarılmıştı yaranın üzerine. Teşekkür ederdi, ancak Orlov sinirlerini öylesine geriyordu ki o teşekkür yerine bir yumruk atmak daha cazip geliyordu. Yapmadı, her ikisini de. Ta ki kendisini oğlanın dizinde bulana kadar. Uslu durması talimatı verildiği sırada yine hırçınlaşmış yumruğunu oğlana doğru savurmuştu. Ama yılan, kuzgunun tepinmesine öylesine alışkındı ki her türlü saldırıyı rahatça atlatıp, esrarengiz bir şekilde bir de suratını salyaya bulamayı başarmıştı. Marifetliydi, Pamelia bunu inkar edemezdi. Yüzünde ne lekesi olduğundan peki emin değildi ve başkası olsa yanakları kızarabilirdi, ama Orlov kısaca fazla Pamelia'ydı, evet, umursayamayacağı kadar benziyorlardı. En azından başkalarına rahatsızlık vermek konusunda.

Sonunda kedi yöntemleriyle tamamladıkları temizlenme işi bitmişti ve Pam de kendisini arkadaşının kollarından kurtarıp hemen yanına geçebilmişti. Jesus'un ismini duymasıyla birlikte sinirden şişirdiği yanakları inmiş, salak gibi sırıtmaya başlamıştı. Kulaklarına varan dudaklarını yılanın bir iki saniyeden fazla görmesine izin vermedi ve hemen alt dudağını ısırdı. Ancak gözlerindeki parıltıya pek de bir çözüm bulamamıştı.
"Bir sene oldu."

Vitaly sormadığı sürece daha fazla bilgi vermeye pek de niyeti yoktu. İlk defa yaşadığı ilişkilerden birini kolay kolay kimseyle, hatta 'kimse' zamirini özelleştirmek gerekirse Vitaly'yle bile paylaşmak istemiyordu. Fakat açıklama yapmazsa da Dora ve Jesus'u birlikte gördüğü gün kollarında ağladığı oğlana A) haksızlık etmiş olurdu, B) muhtemelen endişelendirirdi de onu. Tamam, B şıkkını gerçekten endişeleceğini bildiğinden eklememişti oraya, ama en azından endişeleniyor olmasını umuyordu. Jesus hayatına girdikten sonra ikizinden başka insanlar tarafından umursanıyor olmaya ihtiyaç duymaya başlamıştı. Kuzgunun kendisine itiraf etmesi uzun bir zaman almış olsa da, Vitaly Orlov, o baş belası, Pamelia için yeri doldurulamayacak bir değere sahipti. Dokunduğu her şey arasında altına dönüşen, nadir bir parçaydı arkadaşlıkları. Bu kadar hatun zırvasını cadının kafasının gerilerinde bırakırsak eğer, sözüne devam edecek.

"Peki ya senin... ıı... isimle sormak isterdim ama bir telefon rehberi kadar insanı aklımda tutamıyorum." Oğlanın 'telefon defteri'nin ne olduğunu bildiğinden pek emin değildi, "Senin hatunlarınla aran nasıl? Anabelle isimli bir tane hatırlıyorum, hani basın açıklamasıyla dünyaya duyrulan."

Simyager Mesaj Sayısı : 815 Kayıt tarihi : 29/01/13

Pamelia'nın cevabı tatmin edici değildi, ve suratını ekşiten Vitaly'nin olumsuz bir yanıtı gerçek anlamda beklediği aşikârdı. İsyankar kaçaklardan biri olan kas yığını için yas da tutuyor muydu? Üstlerine kıyamet gibi çöken fırtınadan sağ kurtulmaları dahi mümkün değildi, nitekim bakanlığın teröristlerin başlarına koyduğu ödül, hazinenin yarısı kadar ediyor olmalıydı. Bu konuda ağzını açma gafletine düşmek üzereydi, ta ki Pam'in yüzünde, muhtemelen Jesus'u düşündüğü sırada gördüğü mutlu gülümsemeye dek. Yakın dostunu nadiren bu kadar mutlu görürdü. Düşüncelerini yuttu.

"Harika, umarım sorunsuz devam eder ve bi şekilde görüşmeyi başarabilirsiniz."

Ardından gelen soruysa ufak bir kahkaha atmasına sebebiyet vermişti.

"Anabelle iyi, diğerleri de öyle. Aslına bakarsan fena şekilde faka basmış durumdayım Pam. Genelde bu hataya düşmezdim, ama gözüm karardığında hata yapmaya yatkın oluyorum." Detay vermeyecekti, verseydi kız kendinden uzaklaşabilirdi. Söz konusu birinin masumiyetini almak. "Telefon defterinin bir çeşit defter olduğunu varsayıyorum? Blenderın ne olduğunu söylediğin günden beri mugglelara sıcak bakamıyorum. Lanet bir bıçak neylerine yetmiyor?"

Simyager Mesaj Sayısı : 3172 Kayıt tarihi : 14/05/11

Yalnızca birkaç saniyeliğine Vitaly kendi zihninde bir tartışma yaşıyor gibi görünmüştü, ancak ardından oğlanın dudaklarından dökülen cesaretlendirici kelimeler dişi kuzgunu ister istemez rahatlatmıştı. Rahatlayamayacağı kadar karmaşık bir durumun içinde olduğunu çok iyi bildiği halde. Ancak Vitaly sormuyorsa daha fazlasını anlatmayacaktı, bu sayede suçluluk da hissetmeyecekti. Ardından sorduğu soru için aldığı kısa kahkaha işlerin yılan için her zamanki gibi iyi gittiğinin göstergesiydi. En azından oğlan bir kere daha zihnindeki tartışmaya geri dönmüş izlenimi verene dek. Ardından gelen, şu aşkla alakası dahi olmayan 'Romeo ve Juliet' isimli muggle oyununun her dişiyi gençliğinin bir döneminde romantik bir trajediymiş gibi ağlatması çelişkisini aratmayan cümle de tuzu biberi olmuştu. Olmadı, Orlov, karakterinle çelişiyorsun. Cadı tek kaşını kaldırıp mavi gözlerini oğlanınkilere dikti. Dökül bakışları atıyordu. Vitaly'nin konuyu değiştirme çabasını göz ardı ederek aynı bakışları sürdürdü. Bu sefer meraklı tilkiydi.

"Eh, lanet bir bıçakla kurbanının tüm kafasını birlikte kıymaya dönüştüremezsin, değil mi? Her neyse, canım, öt."

Yüzündeki ifade o kadar masum ve o kadar sakindi ki cümlenin ardındaki anlatmazsan senden yahni yaparım tehtidini ele veriyordu.

Simyager Mesaj Sayısı : 815 Kayıt tarihi : 29/01/13

Kurbanın kafasını kıymaya dönüştürmek... Kimi zaman Pamelia'dan ciddi anlamda korkması gerektiğini hissediyordu, fakat ufak çaplı bir karın ağrısı misali gelip giden bu hissiyata aldırmamayı tercih ediyordu Vitaly. Kızın gözlerine baktı, hafiften yutkundu.

"Tanrı aşkına, bunları konuşmak zorunda değiliz öyle değil mi? Değil mi... Ha?"

Hafif hafif terlediğini hissettiğinde el kadar kızın ne kadar tehditkâr olabileceğini fark ederek sırıttı, aşırı derecede gerçekçi mimiklerinden eğleniyor gibi görünse de ifadesiz şekilde bakmaya devam eden Pamelia'nın pençesinden tek bir şekilde sıyrılabilirdi, konuyu müthiş bir hızla değiştirmeli, ve bu konu Pam'in delicesine ilgisini çekmeliydi.

"Jesus'un yüzünü ilanlarda gördüm. Pek bi yakışıklı çıkmış." Bir kedi kadar hafif adımlar atıyordu. "Serpent onu koruyabilir mi dersin?"

Simyager Mesaj Sayısı : 3172 Kayıt tarihi : 14/05/11

Hayır, konuşmak zorunday- Jesus? Konu neden Jesus'a geldi şimdi? Cadının söz konusu ilanları anımsaması çok uzun sürmedi. Şu sevgilisinin kellesini talep eden cici sayfalar. Bir gece Vitaly'yi de yanına alıp siyah cübbelerle kamufle olmalı ve üzerinde Jesus'un yüzünü gördüğü her kağıt parçasını toplamalı, gerekirse mideye indirerek yok etmeliydi... Ya da kedilerin mamalarının arasına katardı parçalayıp. Planın o kısmıyla sonradan ilgilenebilirdi. Hatta şu durumda, Vitaly'nin kendisine asla yardım etmeyeceğini düşünürsek, işi yapacak bir partner bulduktan sonra ilgilenmeliydi. Fikri aklının bir köşesine not etti. Ardından gelen soruyla birlikte ilk defa seviştikleri günü hatırladı. Jesus'un kurtadama dönüşmesi pek de hoş olmamıştı. Tabii, kim az önce kollarında rahatladığı insanın dört metrelik bir yaratığa dönüşmesinden hoşlanırdı ki? Neyse ki dönüşümün sonunu dahi göremeden Jesus tarafından kapı dışı edilmişti. Tek eliyle alnını ovuşturup parmaklarını yüzüne düşen siyah tellerin arasından geçirdi ve hepsini geriye doğru atıp sakin mimiklerini koruyan yüzünü açığa çıkardı.

"Koruyamadığı açık. Okulun kapısından insan olarak çıkan sevgilimi son gördüğümde kırmızı başlıklı kızdaki kurdu oynayabilecek potansiyeli vardı, hatta biraz daha vahşi bir versiyonunu."

Acaba bu bilgiyi ona vermekle hata mı etmişti? Omuz silkti kendi kendine, Orlov'a güveniyordu. Güvenini boşuna çıkartırsa da Hogwarts dışında bir yerde blender bulmak kolay işti. Bir kere daha ayağa kalktı. Vitaly'nin hemen önünden geçip karşı duvardaki kenarları işlemeli, antika saate yumruğunu geçirdi. Dökülen cam parçaları arasından elini uzatıp gürültü yapan ufak çubukları söktüğü sırada yılana bakmadan sordu;

"Senin... onlarla bir bağlantın yok değil mi? Ya da tehlikeli başka bir örgütle?"

Sesi yumuşaktı. Endişesini fazla açığa vurmak istemiyordu. Ellerini arkasında birleştirip Vitaly'ye döndü ve sınıfın diğer ucundan dosdoğru gözlerine baktı.

Simyager Mesaj Sayısı : 815 Kayıt tarihi : 29/01/13

Tehlikeli bir örgütle bağlantısının olup olmadığı bugüne dek hiçbir zaman sorulmamıştı, zira hal ve hareketlerinin ve bunların karar mekanızmasının kaynağı uçkuru olduğundan ötürü buna gerek dahi yoktu. Pam'in sorusunun da bir dayanağı olduğunu düşünmüyordu, yalnızca endişeliydi, hepsi bu. Uzaklara dalan gözlerinin önünde yalnızca bir saniyeliğine, pembeler içerisinde tek bir silüet belirmişti. Lanaya.

"Aralarına karışacağım tek topluluk çıplaklar kampı olur güzelim, beni tanıyorsun." Sözlerini bitirmesinin ardından, ısınan kalbiyle kolunu attığı kızı kendine çekip kafasının tepesinden öptü. "Pek yakında bu kalenin dışına adım attığımızda, dağılmış dünyanın ihtiyacı olan bireyler olacağız. Jesus'la konuşacağım, ve Leo'nun peşinden gitmesini engellemeye çalışacağım. Seni endişelere gark etmeye hakkı yok." Sana sahip olmaya da hakkı yok. İkincil düşüncesini dile getirmemek için kendini zor tutmuştu.

Simyager Mesaj Sayısı : 3172 Kayıt tarihi : 14/05/11

Aldığı cevap ile içi rahatlayan cadı dişlerini göstererek gülümsedi. Bahsi geçen büyücü Vitaly'ydi. Ne beklemişti ki zaten o soruyu sorarken? Yine de oğlanın başının en fazla kafasına fırlatılması olası bir iki topuklu ile dertte olacağını bilmek güzel bir duyguydu. Huzur ve güven verici bir duygu. Jesus hakkında hissedemediği türden bir huzur... Beklemediği bir biçimde kendisini çekiştiren yılan alnına ufak bir öpücük kondurduğunda dişlerini daha da fazla gösterdi. Ardından duydukları ise yüzündeki gülümsemeyi az da olsa söndürmüştü. Havaya yayılan ciddiyetin kokusu hoşuna gitmeyince yüzünü buruşturdu ve hala arkasında tuttuğu ellerini uzatıp akrep ve yelkovanı Vitaly'nin burun deliklerine tıktı. Önündeki manzara karşısında histerik bir kahkahaya tutulup neredeyse olduğu yerde arkaya düşüyordu. Çantasındaki aynayı çıkarıp Vitaly'nin suratının dibine tuttu, hala delicesine güldüğü sırada. Acaba ağına düşürdüğü kızlardan birisi yılanı bu şekilde görse ne tepki verirdi.

"Senin de benimle bu kadar vakit geçirerek sevgili bayanlarını merakta bırakmaya hakkın yok Orlov. Senin yüzünden edindiğim düşman sayısının haddi hesabı yok. Bir gün balkabağı suyumdan fare zehri çıkmasından korkuyorum... ya da daha kötüsü, Kanarya Kreması. Ciddiyim, kanaryaya dönüşmek istemiyorum."

Simyager Mesaj Sayısı : 815 Kayıt tarihi : 29/01/13

Burun deliklerinde kocaman bir akrep, ve yelkovan vardı. Evet, Pamelia Cauas'la yan yana olduğunda beklenmedik olmaktan fersahlarca uzak olan bu duruma şaşırmadan sırıttı Vitaly. Çatık kaşlarla iki çubuğu da hareket ettirip uçlarını Pam'in dudağına getirdi, ağzını sıkı sıkı kapatan kızın refleksleri kuvvetli olmasa içeri de ittirirdi. Ardından aldığı cevap ise büyük bir kahkaha atmasını, ders çalışan inek Ravenclaw'ların sinirle dönerek kendisine bakmasını sağlamıştı, ayrıca çubuklar da yerdeydi.

"Hadi ama Pam, çok tatlı bir kanarya olursun!" Kızın ufak yüzünü bir kanaryanınkinde hayal ettiğinde gerçekten de aşırı derecede tatlı duruyordu. "Ama gerçekten dikkatli ol, Anabelle geçenlerde o tuzağa düşerek burun kanatan nugat yuttu. Hastane kanadına yetiştirdiğimde lanet bir vampir kadar beyazlamıştı." O anı hatırladığında ne kadar güldüğünü, ve böğrüne yediği dirseklerin verdiği keskin acıyı anımsayabiliyordu. "Jesus'un endişelenmesi gereken bir durum var mı peki? Peşinde olan, seni isteyen, rahatsızlık veren biri? Benim dışımda elbette..."

Simyager Mesaj Sayısı : 3172 Kayıt tarihi : 14/05/11

Burun kanatan nugat? Vampir kadar beyaz? Cadının göz bebekleri dehşetle büyüdü. Anabelle için çok üzülüyordu, zira Vitaly Orlov'un peşindeki hatunlar Hitler'in ordusunu aratmayacak niteliktelerdi. Yanında oturduğu arkadaşından birazcık daha uzağa kaydı. Şu anda içinde bulundukları sınıfta dahi onlardan birisi tarafından gözetleniyor olabilirlerdi. Yanlış izlenimi vermek gibi bir hataya düşmeyi göze alamazdı. Son duyduklarının ardından yakınlarda bir yerde duran simya kitabını yakalayıp yılanın kafasına indirdi. Pek de sert vurmamıştı.

"Kimsenin endişelenmesine gerek yok, ben her gece penceremin önüne gelip serenat yapan yakışıklı baylar topluluğuyla kendim başa çıkabilirim."

Elindeki kitabı gururla havaya kaldırıp biraz salladı. Mesajın içindeki iğneleme ve abartının alıcıya iletildiğini düşünüyordu. Sonra da kendi kendine güldü... Peşinde olan? Onu isteyen? Okul uzun boylu, sarışın, pratikte manken gibi hatunlarla doluyken Pamelia'nın başının sakin olması pek de şaşılacak bir durum değildi.

Simyager Mesaj Sayısı : 815 Kayıt tarihi : 29/01/13

Pam'in cevabını duyduğunda sırıttı, fakat sonrasını getiremeden konuşmaya dalan midesi, dikkatini başka yöne çekmeyi başarmıştı.

"Pencerenin önündekilerden iyi olmasın, midem de serenata başladı tatlım. Kalk, bi şeyler yiyelim."

Neredeyse karanlığın çöktüğünü fark dahi edememesinin sebebi açıktı, Pamelia ile birlikteyken zaman su gibi akıp geçiyordu ve kafasını dağıtmaya fena halde ihtiyacı olan Vitaly Orlov'un ilacı şu anda, tırnaklarını kemirip, kemirdiği için kendisine fırçayı basıp, fark etmeden kemirmeye devam eden kızdan başkası değildi.

-SON-